Alles is mogelijk, tout est possible
- Marijke Persijn
- 13-02-2022
- Nieuws
George Moustaki zong ooit: 'Tout est possible, tout est permis'. (Alles is mogelijk, alles is toegestaan) Deze woorden bleven maar door me heen zingen tijdens onze wandeling in de zon van vanmorgen. Er lag nog wat sneeuw. Er waren weer prachtige vergezichten. En… er waren honden.
Huskies. Tien stuks. Ze kregen een training en liepen óf alleen óf met meerdere honden voor een kar, waarop hun baasje stond. Eric moest direct aan het laatste verhaal van Dick van der Pijl denken. Weliswaar was dat een hond die het karretje ter ondersteuning nodig had. Zo was het voor dit dier mogelijk om zich te blijven voortbewegen. Voor de baasjes van de Huskies is het mogelijk om zo hun geld te verdienen met hun honden.
Ons huis aan de Ourthe wordt eerst 'gesloopt' om daarna weer opgebouwd te worden. Nieuwe mogelijkheden. Electrische vloerverwarming. Radiatoren weg en dus meer ruimte. Andere materialen, zodat we bij een eventuele volgende overstroming geen tegels meer hebben die allemaal barsten door het uitzettende osb (soort spaanplaat). Nieuwe keuken en badkamer. Leuke meubels uitzoeken én verfkleuren voor de muren én gordijnen. Lekker samen op pad naar winkels in Vlaandere, Wallonië, Nederland en Luxemburg. Mogelijkheden te over. We wonen immers vlakbij al die streken en landen. Ook Duitsland zou mogelijk zijn.
Samen met de camper op pad als de zon schijnt. Onze eigen batterij opladen. Vrolijke zonne-energie in ons hart en op onze huid. Mooie plekken bezoeken. Lange wandelingen. Onze lieve hond Tara overleed twee jaar geleden. Onze schat van een hond Bardo nog maar drie maanden terug. We missen ze elke dag. Hun foto’s hangen in onze slaapkamers en huiskamer. We kunnen nu echter wel samen er op uit. En dat doen we vol op en met veel plezier.
Ook de bevers, onze 'huisdieren' in Rendeux zien mogelijkheden. Geen mensen en geen honden die ’s avonds over het terrein lopen. Dus... knabbelen maar. Heerlijke jonge boompjes. Lekkere, sappige twijgen.
De corona-maatregelen werden versoepeld. Eindelijk konden we naar Nederland en onze (klein)kinderen in onze armen sluiten. En ook eens naar familie van Eric, die we al veel te lang niet gezien hadden. Heerlijk uit eten, omdat de horeca net geopend werd. Volle bak!
En ook voor mijn koor Larochante breken nieuwe tijden aan. Twee van de drie mannen stapten over naar een ander koor, waar ze ook een tekort aan zangers hadden. Dat betekende dat onze enige overblijvende man er ook maar mee stopte. We zijn dus een vrouwenkoor geworden. Een nieuwe uitdaging. Een nieuw avontuur.
Het is leuk om deze vier maanden in het vakantiehuis te wonen. Het is fijn om te kunnen ervaren hoe dit soort samenleven ons bevalt. Het is een klein dorp, waarvan sommige huizen permanent bewoond zijn. Andere staan vrijwel voortdurend leeg. Er zijn ook chalets, waar de eigenaars regelmatig verschijnen. En dit weekend hebben we voor de tweede maal buren. Sportieve, jonge mannen die verbazend stil zijn. Misschien is zo’n vakantiewoning hier een optie voor over tien jaar. Meer onder de mensen. Gezelligheid. Even bij iemand aan kunnen wippen om een praatje te maken. Elkaar makkelijk kunnen helpen. Mooie wandelingen maken vanuit je huis. Wie weet? Tout est possible.
A la prochaine, Marijke Persijn
.jpg)
