Andrew Quail: dyslectisch en dichter

REGIO – Je bent een jaar of 16 en je kijkt uit naar de literatuurlessen Nederlands op de middelbare school. En dan als je 27 bent je eigen dichtbundel publiceren. Dat is de korte weergave van de afgelopen ruim tien jaar van Andrew Quail, die als puber op het Atheneum van het Spieringshoek in Schiedam zat. In de tussenliggende jaren, en eigenlijk al vanaf zijn twaalfde jaar, is er heel wat gebeurd voordat afgelopen decembermaand “Enigma” uitkwam, de eerste bundel met gedichten van Andrew. Hij speelt daarin met taal en rijgt zinnen aaneen in een lichtvoetige stijl. Bijzonder daarbij is dat hij dyslectisch is.

Andrew Quail is kind van een Schotse vader en een Nederlandse moeder. ,,Een gezin waarin wel veel gelezen werd, maar waarin ik niet een bepaalde kant opgestuurd werd’’, zo vertelt Andrew. ,,En mijn ouders lezen dan vooral in de Engelse taal. Ik lees zowel Engelse boeken als Nederlandse. Toen ik 12 jaar was werd het tijd om naar de middelbare school te gaan. Het werd Spieringshoek, waar ik de eerste tijd nogal wat testjes moest doen. Daaruit bleek dat ik een grote woordenschat had…maar ook dyslectisch was. En dat was dan wel weer een probleem, maar voor mij ook een uitdaging. Beperking? Ik zou ze weleens wat laten zien, zo’n houding had ik, zo voelde het binnen in mij’’.

De liefde voor woorden, taal en schrijven stuwden Andrew op zijn 18-e naar de HBO voor Journalistiek in Utrecht. ,,Wat dan weer niet heel lang duurde’’, vervolgt Andrew. ,,De geneugten van het studentenleven en de nieuwe vrijheid zorgden ervoor dat er niet genoeg studiepunten in dat eerste jaar binnengehaald werden.’’ Exit dus voor Andrew die niet lang daarna het studeren toch wat serieuzer aanpakte en met succes een Rechtenstudie volgde aan de Erasmus Universiteit. En vervolgens niet de advocatuur in ging maar er ook nog een Master Bestuurskunde aan ‘vast plakte’. Die is hij nu bezig af te ronden, maar taal, woorden en dichtregels houden hem nog steeds in een stevige maar liefdevolle greep. ,,Op de middelbare school keek ik echt uit naar de literatuurlessen Nederlands. Ik was toen al helemaal weg van het werk van de Vijftigers als Lucebert en Remco Campert. Maar ook (Jacques) Bloem, Schierbeek en Deelder.  En Engelstalige dichters als James Joyce en W.H. Auden. Ik liet me door mijn dyslexie niet uit het veld slaan. Klasgenoten vroegen zich vervolgens wel af wat er met me was, en wat ik nou las.’’ Andrew voerde in zijn puberjaren een soort taalstrijd, die hij glorierijk won: ,,Ik deed uiteindelijk eindexamen in vier talen en slaagde. Overigens, als ik voor de meer natuurkundige vakkenpakketten had gekozen dan was ik nu nog steeds niet van Spieringshoek af’’, zo lacht hij.

Veel lezen dus, maar hoe is hij tot zijn eigen bundel gedichten gekomen? ,,Op die middelbare schoolleeftijd begon ik zelf ook al wat ‘dingetjes’ op te schrijven, en zo rond mijn 21-e vloeiden er ook gedichten vanuit mijn hoofd via mijn pen op papier. Dat werden er steeds meer, maar weet je toch hoe het werkt met schrijven? Je schrijft wel drie bundels om er één over te houden. Je moet namelijk ook schrappen, veel weggooien om kwaliteit over te houden. En nu zijn mensen enigszins verbaasd over en verrast door mijn dichtbundel “Enigma”. Dat verwacht je dan weer niet zo snel van een dyslect, toch? Ik ben er in ieder geval zelf trots op, en de belangstelling voor de bundel was best wel groot. En niet alleen vanuit familie en vrienden, maar ook van buiten mijn ‘inner circle’. De tweede bundel, de derde en misschien de vierde…die komen er ook nog wel. Dat ik zover ben gekomen heeft misschien ook wel te maken met die testuitslagen op het Spieringshoek. Het heeft me heel doelgericht laten toewerken naar waar ik nu ben, en naar deze eerste bundel. En die journalistieke ambities van mijn 18-e jaar, die zijn er ook nog, dus wie weet wat er nog komen gaat op schrijfgebied’’, besluit Andrew.

Benieuwd naar de bundel “Enigma”? Die kun je onder meer aanschaffen via Bol.com  maar ook via je lokale boekhandel te bestellen. En wil je een gesigneerd exemplaar aanschaffen? Mail dan even naar Andrew Quail via [email protected]