Avonturen in onze vallei
- Marijke Persijn
- 25-09-2022
- Nieuws
We voelen ons echt weer thuis in ons huis in de vallei. Boeffie heeft het erg goed gehad met onze vakantieoppassers, maar was ook dolgelukkig dat we bij hem terug waren. Hij laat dat vooral de eerste nachten merken. Hij lag stijf tegen mijn hoofdkussen aan.
Mijn koorleden waren ook dolblij dat we na twee en een halve maand vakantie weer samen kwamen om te zingen. Bovendien hadden ze op 19 september ex-koorleden uitgenodigd. Belgen houden van eten en drinken en er was dus allerlei lekkers. Ik had de muziek voorbereid en het werd een hele gezellige avond! Nu richten we ons op Kerst.
De paarden zijn behoorlijk avontuurlijk deze maand. Eerst gingen de hengst en twee merries naar de overkant en stonden opeens in de wei naast ons. Laag water. Dan krijg je dat. Mama paard en haar veulen bleven op het strandje tot de anderen terugkeerden.
Een andere keer zagen we hen alle vijf vlakbij ons op het stukje grond buiten hun wei. Het water was inmiddels hoger en tot mijn opluchting probeerden ze niet over te steken. Eric heeft in beide gevallen contact met de boer gehad, zodat die kon ingrijpen.
Op dit moment zien we de bevers niet veel. Laatst lag er wel opeens een boom over onze oprit! Met dank aan de bevers. Onze vriend Peter probeert ze te filmen. Tot nog toe staan er een reiger en Boeffie op de opnames …
De Franse lessen in Hotton zijn ook weer gestart. Dus vroeg opstaan en drie ochtenden school van 9 tot 12 uur. Men heeft me gevraagd om bénévole te worden: een vrijwilliger die Franse cursus geeft voor beginners. Ik weet niet of ik dat al kan. Wel hebben we met een heleboel leraren en leerlingen in de pauze de canon “Mon coq est mort” gezongen. Het idee is dat ik elke woensdag zoiets voorbereid en begeleid tussen half 11 en 11 uur. Zingen verbindt en ontspant. Ook leren de mensen enkele Franse woorden op een speelse manier.
We krijgen hier af en toe bezoek. Soms van mensen zoals van Eric’s zus met haar man en hondje of van Peter. Soms ook van zwijnen en hun jongen! Gelukkig bleven ze alle zeventien aan de overkant. Het was wel een heel uitgebreide familie … Ik was heel erg benieuwd hoe de paarden zouden reageren. Tot mijn verbazing bleven ze heel kalm. Liepen zelfs in hun richting. De zwijnen gingen er vandoor. De kleintjes holden en maakten rare sprongen. Een grappig gezicht. Het water was hoog genoeg, hoewel ze dat niet perse tegenhoudt. Ze kunnen zwemmen. Bij onze buren van Camping du Pouhou was het minder leuk. De zwijnen hebben hun mooie tentenveld volledig omgeploegd.
Onze vrienden Ineke en Ger, indertijd de trouwste fans van Trio MaGMa, zijn zulke enthousiaste operaliefhebbers dat Eric en ik voor het eerst naar de Opera in Luik gaan. Het theater is helemaal opgeknapt na een brand en ziet er erg aantrekkelijk uit. We hebben prachtige foto’s van de decors en de kleding gezien én Jodi Devos zingt de rol van Lakmé!
We hebben ook wat pech … Onze nieuwe, zwevende tv-kast kwam uit de muur zetten. Hij zal binnenkort kastpoten krijgen. De nieuwe vloerverwarming werkt niet en tot overmaat van ramp is er ook geen warm water meer, terwijl ook de “chaudière” net nieuw is. Wat een geluk dat we tijdens de opknapwerkzaamheden elektrische kacheltjes hebben gekocht. Die houden ons nu warm. We kunnen ook hout stoken. En douchen doen we in onze geliefde camper!
Ik sluit mijn verhaal af met “La vallée en vélo”. Elk jaar is er in september een autoloze zondagmiddag in onze vallei in het stuk tussen La Roche en Marcourt. Op de doorgaans drukke weg lopen, joggen, fietsen, steppen, skelteren er dan mensen. Vaak met hun honden. Ook lopen er paarden en rijden er huifkarren. En er is een gratis treintje, waar veel gebruik van wordt gemaakt. Wij stapten in en gingen mee naar La Roche en van La Roche naar Marcourt. Daarna wandelden we heerlijk terug naar huis. Door de velden langs ezels en schapen. Over de weg die inmiddels al behoorlijk stil was geworden. Wat een genot!
A la prochaine,
Marijke Persijn
