Boekmysterie en eens een Haringkop altijd een Haringkop
- Cora Vlug
- 20-09-2020
- Nieuws
Jim kwam op kantoor en gooide een boek op Léon z’n bureau. ,,Linda is kasten en laden aan het opruimen en dacht dat jullie dit wel leuk zouden vinden’’. Verder wist hij er niets van en deed braaf wat zijn vrouw hem had opgedragen: ,,Geef dit maar aan Cora en Léon”.
Jim en Léon werkten zo’n kleine dertig jaar geleden voor een Amerikaans bedrijf. Jim, Amerikaan in Pennsylvania USA en Léon, Nederlander in Bergschenhoek (waar we toen woonden) voor de “Afdeling Europa”. Ze werkten veel samen en reisden regelmatig heen en weer en door Europa. Het idee ontstond om samen een bedrijfje te starten. De Amerikaan in Amerika en de Hollander in Europa. Dat ging goed, maar het werd wel steeds duidelijker dat Léon beter in Amerika zou kunnen zitten. Ik heb dit avontuur al eerder uitgebreid beschreven in een vorig Vlaardingers In Den Vreemde verhaal. Conclusie is dat, als Léon nooit Jim was tegengekomen, hadden we nooit gedacht aan emigreren en waren we niet in 2000 naar de USA verhuisd. Zo is het leven. Je komt iemand tegen en je leven verloopt heel anders dan wanneer je iemand anders was tegengekomen. Dat geldt voor iedereen. Jim en z’n vrouw Linda hebben ons enorm geholpen en als familie opgenomen. De zaak groeide en bloeide. Vooral Linda heeft me overal heen ‘gesleept’. Ze is “a friend for life”. Ik ben haar eeuwig dankbaar. Nu, 20 jaar later is Jim met pensioen. Hij komt nog één of twee keer in de week de boekhouding bijhouden en even bijkletsen met z’n vriend. Léon is ondertussen dan wel de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd, maar zijn werk is zijn hobby, dus hij werkt nog wel een poosje door.
Het boek dat op Léon z’n bureau wordt gegooid is oud. Linda struinde vroeger graag over rommel- en boekenmarkten. Met vroeger bedoel ik de tijd dat ze van het bestaan van Léon en Cora Vlug in Nederland niet wist. Ze heeft geen idee nu, waar het boek vandaan komt. Waarschijnlijk heeft ze het boek gekocht op een rommelmarkt, omdat er mooie illustraties in staan. Léon slaat het boek open. $7.50, staat erin geschreven met potlood. Er staat een naam, geschreven met vulpen in een mooi ouderwets krulhandschrift; M.Langbroek-Hofman. Léon bladert verder. Mooie Anton Pieck illustraties. Al snel ontdekt hij dat dit boek over Vlaardingen gaat. Over onze Haringstad, geschreven door een Haringkop in 1946. Brood uit het water, door Fenand van den Oever. Thuis gekomen, stopt hij het boek in mijn handen: “Moet je nu eens kijken”. Hier zitten we dan, aan de keukentafel, 6.000km van Vlaardingen, waar we allebei zijn geboren en getogen, met een oud boek uit onze Haringstad. Dit boek lag vele jaren lang in een la, in een huis in Doylestown, waarvan de bewoners onze vrienden gaan worden in dit verre land. Deze bewoners zijn medeverantwoordelijk dat wij in de USA zijn beland. Hoe bizar is dit?! Kleine wereld? Toeval? Meant to be? Ik vind het ontzettend leuk en bizar. Ik verzin dan ook meteen verhalen over hoe, wanneer en waarom is dit boek in Pennsylvania terecht gekomen. Natuurlijk post ik dit boek meteen op de Onsvlaerdingen Facebook, met een kleine uitleg dat dit boek ooit in de USA is terecht gekomen en nu in mijn bezit. Veel reacties van Vlaardingers die dit boek ook hebben. Men vertelt dat er 3 boeken zijn van deze Vlaardingse schrijver. 125 vindikleukjes. Eén heel leuk bericht van Maartje. M.Langbroek-Hofman was haar tante Mag. Henk vroeg zich af of de wereld zo klein is of Vlaardingen zo groot. Haha, daar heb ik geen antwoord op. Marja en Tonny en Corrie haar tante, hebben ooit in de musical gespeeld in de Stadsgehoorzaal. Janneke haar opa heeft hiervoor het decor geschilderd. Superleuke reacties allemaal. Gek genoeg dus maar één iemand die reageert op de manier hoe ik eraan gekomen ben en waar. Dit is weer zo’n voorbeeld dat een Haringkop gewoon niet van Vlaardingen afkomt. Eens een Haringkop, altijd een Haringkop en dat koppie komt soms weer naar boven in je dagelijks leven, ver weg. Toch leuk en soms bizar .
Cora Vlug
