Column: Onpasselijk !

Boudewijn de Groot maakte in zijn lied "Testament" al na 24 jaren de balans al op van zijn leven en ik kijk met voldoening, maar minder muzikaal, terug op meer dan veertig jaar in het onderwijs. Nog steeds ben ik onder de indruk van de passie waarmee al die mensen, dag in dag uit, zich inzetten voor hun vak en hun leerlingen.

Er is echter wel veel veranderd in die jaren: docenten doen inmiddels veel meer dan vroeger meer dan het overdragen van kennis. "Open Vensters" is een veel gebruikte naam voor scholen maar soms zou je willen dat die ramen even gesloten konden worden. Dat is echter een illusie want zelfs dubbel glas houdt de digitale stroom van verleidingen en bedreigingen als cyberpesten niet buiten.

Aan het begin van mijn onderwijsloopbaan hadden we aan het begin van ieder schooljaar een kort lijstje van aandachtspunten bij een enkele leerling. Tegenwoordig zijn het digitale dossiers die meekomen en van de docent wordt verwacht dat hij of zij hier goed van op de hoogte is. Een docent met een volledige baan ziet al gauw 250 leerlingen per week en moet op de hoogte zijn van het feit dat Dirk dyslectisch is, Aad behept is met ADHD, Daan dyscalculie heeft en Dina wel tijdens de les mag eten vanwege haar diabetes, om maar wat zaken te noemen. En dan hebben we het niet eens over het feit dat Phoebe niet op de foto mag omdat zij en haar moeder zijn ondergedoken en haar vader naar haar op zoek is en van allerlei scholen de sites met foto's van leerlingen afstruint. Dat Sjaan soms haar boeken mist omdat ze afwisselend bij haar vader en moeder woont en Leo de klas tijdelijk mag verlaten om zijn Ritalin op te halen bij de conciërge. Die bewaart in een afgesloten kast de medicijnen van Leo naast allerlei andere medicijnen die in geval van nood moeten worden toegediend. Die conciërge is trouwens niet te beroerd om Fatima even naar huis te brengen als haar ex-vriendje rond de school hangt.

Samen met het schoolmaatschappelijk werk, de leerlingbegeleiders en een aantal hulpverleners hebben scholen er een dagtaak aan om de leerlingen zowel kennis aan te bieden als voor te bereiden op de maatschappij die, zoals gezegd, wat minder overzichtelijk is dan vroeger. Nooit geweten dat je in het centrum van Vlaardingen ook zogenaamde "prescription drugs" kan kopen; medicijnen die normaal op recept worden geleverd zoals Temazepam, Diazepam en dergelijke. De dealer raadde zijn jonge klanten aan om eens goed te kijken in de nacht -en medicijnkastjes thuis. Hij kocht immers ook in en Valium, Ritalin en Concerta waren erg gewild.

Het moge duidelijk zijn dat scholen aan al deze zaken hun handen vol hebben maar volgens Staatssecretaris Dekker kan er nog wel een tandje bij. Onder de verhullende naam "Passend Onderwijs", worden leerlingen die nog meer zorg behoeven, over de muur van het schoolplein gekieperd. Natuurlijk laten al die docenten en medewerkers deze leerlingen niet in de steek maar er moet wel wat meer gebeuren. Deze leerlingen zijn hun extra zorg meer dan waard.

Om met Churchill, in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden te spreken: "Give us the tools and we'll finish the job." Maar het ziet er niet naar uit dat Sander daartoe bereid is. Integendeel. In Trouw schreef hij: "Passend onderwijs gaat vanzelf beter.." En dat, beste bewindsman, is een gotspe. In het onderwijs gaat NIETS vanzelf en zeker niet de opvang van zorgleerlingen.

Van die uitspraak over Passend Onderwijs word ik ONPASSELIJK.


Bram Keizerwaard