Column: Pas op wild
- Marjoleine van Aperen
- 04-11-2017
- Nieuws
Enfin, met mijn zomeroutfit ging ik op pad naar “De Ruigte“, het deel waar grote grazers leven.”Pas op Groot Wild“ staat er, naast het klaphek en altijd dacht ik, ach, kom op ! Wat kan zo'n clubje koeien me nou maken? Ze lopen hier toch zeker niet los rond als ze werkelijk gevaarlijk zijn? Nooit kwam ik ze overigens tegen. Deze keer echter wel. ...Vol bravoure, want een beetje op mijn hoede ben ik natuurlijk toch wel, liep ik het pad tussen de bomen af. In de verte zag ik toch opeens de contouren van een rundachtig dier, meerdere zelfs. Ik liet mij er, een woord een woord, niet door afschrikken en liep voorzichtig en onverschrokken door terwijl mijn hart toch net iets meer slagen per minuut maakte dan in normale omstandigheden. Even later stond ik oog in oog met zo 'n oversized koe; Hij staarde mij strak aan, ondertussen met zijn hoeven over de grond schrapend en bokbewegingen makend, met achter hem een kalfje.
Ik diende toch rechtsomkeert te maken. Als plattelandskind ben ik niet perse bang van een koe, maar deze hebben hun hoorntjes nog en hebben geen stal waar ze een vorm van huiselijkheid kunnen ervaren, dus draaide ik 180 graden en liep terug. De Ruigte in, vol brandnetels, distels en modderpoelen. Zo in mijn korte broek baande ik mij een pad tussen deze wilde planten, mijn benen openhalend aan allerhande stekels en overhangende takken en vroeg me af waarom niet geadviseerd wordt hier een lange broek, hoed en kaplaarzen te dragen, waarom hier niet gewaarschuwd wordt voor wilde planten.
Volgende keer trek ik sokken aan in mijn comfortabele sandalen en kies ik voor overlevingskledij, plus verrekijker.
