De kleine dingen
- Redactie
- 26-12-2021
- Nieuws
December in Pilion is aardig zonnig geweest, wat leuke plaatjes opleverde bij een bezoekje aan Volos, zoals de bijgaande foto van het Pinokkio-kerstpark. Het belooft ook nog eens een zonnige kerst te worden, en daar ben ik heel blij mee, want van een regenachtige kerst word ik echt niet vrolijk. Licht geeft hoop en dat kunnen we allemaal wel gebruiken tijdens deze dagen met alweer restricties, met opnieuw de dreiging van een ‘snelle variant’ in het vooruitzicht. Het is niet verwonderlijk dat we het behoorlijk beu worden allemaal. Al dat gejojo heeft een flinke impact op ieders humeur en het wordt steeds moeilijker om frank en vrij in het leven te staan. We willen gewoon vérder met dat leven en niet steeds maar pas op de plaats maken of alwéér een stapje terug doen. Helaas, het is niet anders, en eerlijk is eerlijk, er mag natuurlijk nog meer dan genoeg om er ondanks alles een paar mooie dagen van te maken.
Manlief en ik zijn dat in ieder geval wel van plan. Lekker eten op tafel, een spelletje Tavli, wat hapjes onder handbereik en een gezellige kerstfilm om bij weg te zwijmelen. Na vele jaren van The Polar Express en The Sound of Music wordt het dit jaar Een jongen genaamd Kerstmis en... E.T. Die laatste film had manlief namelijk nog NOOIT gezien, dus dat wordt hoog tijd, want E.T. moet je toch echt minstens één keer in je leven hebben gezien! Misschien maken we ook nog wel een klein wandelingetje door het dorp, drinken we een kop koffie op een terrasje aan zee, roepen we Xrónia Pollá en Kalá Xristoúyenna naar onze dorpsgenoten en keren we daarna met rode wangen van de kou weer opgewekt terug naar ons warme huisje. Het zijn de kleine dingen die het doen, zongen Saskia en Serge lang geleden al, en geloof me, dat is nog steeds een waarheid als een koe!
We weten niet wat 2022 ons zal brengen, maar één ding weet ik zeker: die kleine dingen die het doen zullen er altijd zijn. Een onverwachte glimlach van een vreemde, een helpende hand bij het uitstappen, een telefoontje van een verre vriend, zomaar een bosje bloemen krijgen... het hoeft allemaal echt niet zo moeilijk en groots en perfect te zijn. En nee, ik steek mijn hoofd niet in het zand. Ik snap heel goed dat het niet meevalt om te leven met restricties, om alles wat je hebt opgebouwd naar de knoppen te zien gaan omdat je zaak dicht moet blijven, om iedere keer weer je vakantie in duigen te zien vallen. Maar het leven zoals we dat kenden, bestaat niet meer en het zal ook nooit meer terugkomen. Heel vervelend allemaal, maar de mensheid heeft in het verleden wel voor hetere vuren gestaan. Ook hier komen we wel doorheen, daar geloof ik heilig in. En tot dat moment zoek ik gewoon de lichtpuntjes op, kijk ik naar dat wat nog wel mogelijk is en koester ik de kleine dingen die het doen.
Ik hoop van harte dat u daar in het verre Nederland ook een zonnige kerst zult hebben, letterlijk dan wel figuurlijk, want die zon hoeft natuurlijk niet daadwerkelijk aan de hemel te staan om het een beetje licht en vrolijk te maken. Dat doe je namelijk helemaal zelf, alleen of met anderen, binnenshuis of buitenshuis. Ik ben in ieder geval vast van plan om er samen met manlief een gezellige kerst- en eindejaarstijd van te maken, ondanks alles, en wat ons het volgend jaar allemaal te wachten staat... ach, dat zien we dan wel weer. Het belangrijkste is dat we gezond blijven en het fijn hebben met elkaar.
Lieve lezers, ik hou het kort vandaag. Er moet straks nog snel een cheesecake gemaakt worden en veel meer dan het bovenstaande heb ik u eigenlijk niet te vertellen. Kato Gatzea is in winterslaap, er gebeurt hier niets waarover ik een hele column kan schrijven en bovendien hebt u met de kerst vast wel iets anders te doen dan mijn geneuzel te lezen... ;-)
Ik wens u allen nog een hele fijne tweede kerstdag, een gezellige jaarwisseling en een liefdevol, gelukkig en vooral gezond 2022. Tot volgend jaar!
Καλά Χριστούγεννα! Καλή Χρονιά!
Yiasou uit Pilion,
Wilma Hollander
.jpg)
