De Lake Galena Legende
- Cora Vlug-Bot
- 25-07-2021
- Nieuws
De zomer gaat tot nu toe rustig en relaxed, maar wel heet en vochtig. Niet mijn favoriete jaargetijde. Ramen en deuren dicht en de airco aan. Airconditioning is geen overbodige luxe hier en ik ben blij dat we het in huis hebben. Ik word van dit weer altijd een beetje sloom en lui en vermaak me het liefst binnenshuis. Een mooie lange wandeling is er niet bij voor mij, met deze hoge temperaturen en hoge vochtigheidsgraad. Op koelere dagen loop ik graag mijn rondje om Lake Galena in Peace Valley Park. Een prachtig meer met een wandelpad rondom van tien kilometer en een natuurpad, kriskras door de bossen en weidelandschap van zo’n 22 kilometer.
Het woongebied of tussenstop/rustplaats van meer dan 250 vogelsoorten. Reigers, aalscholvers, ijsvogels, visarenden, haviken en meerdere roofvogels. Van de majestueuze Adelaar tot een huismusje en alles wat ertussen vliegt. Het woongebied van herten, de Amerikaansen marmot (groundhog), konijnen, vossen, bevers, mink, slang, kikkers, schildpadden, een enkele verdwaalde coyote en ga zo maar door.
Wanneer de winter erg streng is wil er ook nog weleens een zwarte beer gespot worden. Dat doet me meteen denken aan de dagelijkse wandelingen met de honden. We woonden hier een aantal maanden, winter 2000. Dhamar, Sjors en ik liepen heerlijk bij Lake Galena door de sneeuw te ploeteren. Er was verder niemand te zien. Sjors was onze Golden retriever en Dhamar mijn Newfoundlander, massief, met een dikke zwarte vacht. De honden zaten net weer in de auto om naar huis te gaan, toen er een auto het parkeerterrein op kwam scheuren. De vrouw achter het stuur, met een rood hoofd van opwinding draaide het raampje open. Ze waarschuwde me voor de grote zwarte beer die ze zojuist had gezien, nog geen vijf minuten geleden. Ik lachte en liet haar m’n passagiers zien. De vrouw lachte opgelucht en ik ging naar huis met m’n beer.
In een strenge winter zijn er ook altijd wel een paar fanatieke ijsvissers op het bevroren meer te vinden. Gewapend met een (op benzine lopende) ijsboor half zo groot als de visser zelf, een flinke thermoskan koffie (of iets sterkers?) en natuurlijk een emmer en hengel. Deze vissers kunnen uren midden op het meer naar een gat in het ijs zitten staren, in de vriezende kou en wind.
Galena is niet altijd een meer geweest. Er is een stadje onder Lake Galena in Peace Valley Park. Ik geloofde het bijna niet toen ik het hoorde, maar hoe meer ik me erin verdiepte, hoe meer ik ontdekte dat het waar was. In 1860 waren twee mannen uit Doylestown, Christian Moyer en Daniel Brandt, paalgaten aan het graven op het uitgestrekte terrein van Daniel, ten oosten van de Hilltown-weg. Daar ontdekten ze een grote steen die zo zwaar was dat het voor de twee mannen bijna onmogelijk was om hem uit het gat te halen. Om erachter te komen wat ze precies hadden ontdekt, brachten ze stukken van de steen naar de plaatselijke smid waar de stukken werden gesmolten. Wat de twee mannen hadden ontdekt, was lood, ook wel bekend als Galena.
Galena, ook wel bekend als loden blik, is een belangrijke bron van zilver en is een van de meest voorkomende en meest verspreide sulfidemineralen op aarde. Het is de belangrijkste bron waaruit lood wordt gemaakt, waarvan het gebruik teruggaat tot in de oudheid. Een van de oudste toepassingen van lood gaat helemaal terug tot in het oude Egypte, waar mensen het rond hun ogen aanbrachten om vliegen, die een belangrijke drager van ziekten waren, af te weren. Behalve dat het een bron van lood is, is Galena ook een belangrijke bron van zilver. Zilver wordt, net als goud, beschouwd als een van de edele metalen en heeft een breed scala aan toepassingen.
Jacob Neimeyer, een Duitser uit Pennsylvania, hoorde van de bevindingen van Moyer en Brandt en kocht hun boerderij voor $ 21.000 in contanten. Neimeyer, een voormalige gouddelver uit Californië en loodmijnwerker uit Illinois, wist van de opgravingsmethoden die nodig waren om de blokken van Galena op te graven. Neimeyer heeft het terrein uitgegraven. Het nieuws verspreidde zich, over het succes van Neimeyer en al snel doken overal in het gebied galena-bevindingen op.
Het gebied werd al snel een hotspot voor lood en zilver-mijnbouw. Toeristen stroomden binnen om deze opgravingen met eigen ogen te zien. Als gevolg hiervan floreerden de nabijgelegen steden en de lokale economie begon te bloeien. Het gebied werd al snel bekend als New Galena. Er ontstond een klein stadje met een postkantoor, huizen voor de mijnwerkers en ongetwijfeld ook een kerk en een kroeg.
Neimeyer begon echter problemen te krijgen met het ontginnen van de gronden als gevolg van de overstromingen die de mijnen regelmatig onder water zetten. Voordat zijn bedrijf zichtbaar in financiële moeilijkheden kwam verkocht Neimeyer het land voor een vermeende $ 75.000, en verhuisde naar Ohio, waar hij met pensioen ging.
Het postkantoor van het stadje werd opgericht in 1898 en werd gedwongen zijn naam te veranderen in Levin omdat er al een stad was die Galena heette. Het postkantoor werd een paar jaar later opgeheven en de naam New Galena werd hergebruikt door de lokale bevolking. De stad werd vrijwel verlaten tot 1974, toen de provincie besloot de overblijfselen te laten overstromen. Daaruit ontstond wat tegenwoordig bekend staat als het meer van Galena.
Dit is de legende van hoe eens een klein mijnstadje veranderde in een prachtig meer, zo dicht bij huis. Lake Galena.