Een blote man op het terras
- Marijke Persijn
- 27-09-2020
- Nieuws
Een spannende titel nietwaar? Hoe het allemaal begon…:
Onze kat Boeffie ligt tegenwoordig een groot gedeelte van de nacht bij me. Overdwars, zodat ik nauwelijks ruimte heb. Of keurig in de lengte langs mijn lichaam. Of ook wel eens helemaal aan de andere kant, wat veel minder knus is, maar wel makkelijker slaapt.
Vaak komt hij luid mauwend midden in de nacht naar me toe. Dan moet er even heftig geknuffeld worden en krijg ik kleine likjes op mijn kin.
Afgelopen week leek het meer op het kermen van een zwaar gewond dier. Hij was nog wel op het dak gesprongen, door het raam van de andere slaapkamer naar mijn bed gekomen, maar nu was hij een zielig hoopje ex-kater.
We durfden hem niet op te pakken. Hij had duidelijk pijn aan de rechterzijde van zijn lijfje. Hij lag op mijn bed en vervolgens op mijn yoga-mat. Ik was blij toen hij op de overloop water ging drinken en daarna de trap af liep. Hij zocht een plekje tegen de rand van het terras. Nog weer later vonden we hem in een kuiltje onder de buxus. Toen ik daar een bakje water voor hem neerzette dronk hij ook daar van.
We zagen hem elke dag een beetje opknappen. De laatste twee nachten heeft hij bewezen, dat het weer veel beter met hem gaat: hij komt via dak en slaapkamerraam met levende muizen binnen. Niet echt waar wij normaal met vreugde op zitten te wachten, maar … het bewijst dat hij prima in zijn kattenvel zit. Tja, en de muizenjacht leverde me de fraaie titel van dit verhaal op: Boeffie rende met de levende muis de trap af. Eric slaapt nog steeds beneden en hij houdt niet van pyjama’s. Hij trok handschoenen aan om de muis te pakken en buiten te zetten et voilà: een blote man (met handschoenen!) op het terras.
Over Eric gesproken: de sportuurtjes onder begeleiding van een fysiotherapeut zijn dan toch begonnen en doen hem enorm veel goed. De eerste keer zijn onze hond Bardo en ik nog mee geweest. Gelukkig scheen de zon die dag vol op. Eric ging er duf heen, maar kwam opgewekt en vol energie terug, zodat hij kon terugrijden. De keren erna is Eric dan ook alleen naar Esneux geweest. Hij knapt er lichamelijk van op (behalve de spierpijn), maar hij ontleent er vooral veel zelfvertrouwen aan. Hij ziet hoe makkelijk hem de oefeningen af gaan, hoe snel zijn lichaam zich herstelt en hoe stabiel en laag zijn bloeddruk blijft. (Natuurlijk helpen hier ook de medicijnen, maar toch.)
Hij doet ook ontspanningsoefeningen in een groep. Ik leerde de namen van allerlei lichaamsdelen op een naturistencamping in Frankrijk tijdens de yogalessen daar. Eric gaat nu hetzelfde leerproces door.
Yoga, één van mijn pijlers in dit leven. Ik heb maar één les gegeven op de camping verderop. In een tipi! We waren met z’n vieren, zodat er genoeg ruimte was. Die les heeft me echter weer de motivatie gegeven om zelf weer veel aan yoga te gaan doen. Alle voorbereiding is ook niet voor niets, want ik wil in mijn voorleeslessen in Bomal ook wat yoga met de kinderen doen.
Ik heb één en ander al uit kunnen proberen met een groep Vlaamse kinderen van 2 tot 5 jaar. Ook in de tipi! Het was een feest om hen voor te lezen, met hen te zingen en te bewegen; de kleuren- en “Sisi in de Herfst”- verhalen te vertellen én om ademhalingsoefeningen, yoga en een bloemenmeditatie met hen te doen. Deze laatste drie dingen gekoppeld aan onder andere het fantastische kinderboek “Le loup qui apprivoisait ses émotions”. (De wolf die zijn emoties leerde te beheersen) Franse kinderboeken zijn vaak héél erg leuk!
Weet U nog dat ik over het verhaal “Apenstaarten” vertelde? Dat verhaal kreeg een staartje in Nederland …Onze kleinzoon Leon en zijn vriendje Joost gingen in bomen klimmen. Joost zwaaide vrolijk naar zijn familie en viel er uit: enkel in het gips! Leon viel de dag erna met zijn fiets: onderarm in het gips! En zo moesten ze op schoolkamp …
En wat doe ik? Ik pakte een nieuwe studie op om nog meer te begrijpen over ons lichaam, onze mind en onze geest. Ik wil graag gezond blijven en in ieder geval Eric helpen dat ook te doen. Vaak worden noch ik noch mijn studies en beroepen serieus genomen door mijn familie en vrienden en het grootste deel van de samenleving, maar ik geloof er in en daar gaat het om. Dit keer heb ik me ingeschreven voor de studie AYURVEDA van Lies Ameeuw. Zij richtte ruim 20 jaar geleden DE SCHOOL VOOR AYURVEDA in Vlaanderen op. Vanwege de corona is het dit keer online. Praktisch voor mij, hoewel ik problemen met de verbinding had. Daar bleken gelukkig apparaten voor te bestaan, zodat les 3 goed te volgen was. Het is veel nieuwe informatie, maar ik smul er van. Om tussendoor te ontspannen teken en kleur ik sinds kort Merkaba’s en Mandala’s. Zo gaat er een prachtige wereld voor me open.
Ik wens iedereen une très bonne santé.
A la prochaine,
Marijke Persijn
