Gedicht: Vredesuur

Foto: Look J Boden

Vredesuur

Hoe laat is het?
De zon kust ochtenddauw tot mist
als uit een gordel een granaat wordt weggegrist
Een wakkere hand trekt opgeruimd en uitgerust
een lichtspoor dat zich niet vergist
Dan vlammen bomen met een hels nieuw vuur
dat zegevierend ieders lot beslist
en zo een eind maakt aan de rust
van ieder die niet beter wist
die ieder dreigingsteken heeft gemist
Hoe laat is het?
’t is vredesuur!

Hoe laat is het?
De middagzon doorgloeit het gouden graan
waarin granaten kraters slaan 
tussen een vrouw, een man, een kind
die niemand kwaad hebben gedaan
Hun angstig hart kent rust noch duur
want de wapenhandel krijgt vrij baan
en wie bij deze verkoop garen spint
raakt door hun levens heus niet aangedaan
dan zou de winstkans hem ontgaan
Hoe laat is het?
’t is vredesuur!

Hoe laat is het?
Het rode zonlicht luidt opnieuw de avond in
Zo schept de schemer ruimte voor een nieuw begin
en elke nacht droomt ergens iemand van de vrede
en elke nacht geeft deze oude droom de mensheid kracht
het maanlicht koestert wie niet slapen kan
´s nachts tikt de klok haar eigen tijd tot duur
Doordat de geldstroom (even) stilvalt, zien we de structuur
en komt er ruimte voor een nieuwe vredesexpeditie
waarin een ieder dat doet wat hij kan
al is dat soms niet meer dan je naam op een petitie
Nu dringt de tijd en telt elk uur
Hoe laat is het?
’t is vredesuur!