Haring en Stroopwafels in de USA
- Cora Vlug
- 30-06-2019
- Nieuws
Deze geboren en getogen Haringkop kan natuurlijk eigenlijk niet zonder verse haring, deze tijd van het jaar. In de meeste supermarkten hier is er wel zure haring in een potje te koop. Lekker, maar het haalt het natuurlijk niet bij een verse groene haring die vanzelf naar binnen glijdt. Het Haring en Bierfeest mis ik weer, maar gelukkig is er een oplossing voor mijn hunkering naar een verse vette dikke haring. Ieder jaar in de maand Juni komt er verse haring de haven van New York City binnen. Rechtstreeks uit Scheveningen naar Grand Central Station’s Oyster Bar en Restaurant. Er hangen posters aan de muur van Hollandse Haring Meisjes en er staat een ouderwetse houten Haringkar, waarin deze heerlijkheid op ons ligt te wachten. Het is onze jaarlijkse traditie, een dagje New York City om haring te smullen. Mijn (hier in de buurt wonende) vriendin uit Katwijk, ook wel bekend als Haringvreters en ondergetekende Vlaardingse Haringkop. Geen enkel excuus om niet te gaan dus. Ze smaakten weer overheerlijk. $7 per stuk, maar dan heb je ook wat. Te bedenken wat voor een lange reis ze achter de rug hebben vind ik het niet eens zo duur. “Met 1 been kan je niet zwemmen” en haringen zijn schoolvissen, dus nemen we er nog maar één en nog één en nog één. Ze moeten ook zwemmen, dus een koud biertje hoort er ook bij. Het is voor ons een waar Haring en Bierfeestje in Manhattan. Natuurlijk vertellen we een aantal gasten dat je haring niet met mes en vork eet en demonstreren hoe het wel moet. Ondertussen worden we door andere, niet haring etende gasten stiekem bekeken en waarschijnlijk gek gevonden. We krijgen afkeurende blikken voor onze tafelmanieren, maar daar zitten we niet mee. De manier waarop wij vis eten kan eigenlijk helemaal niet in dit deftige restaurant. Maar zo hoort het nu eenmaal en zo zijn ze het lekkerst. We kunnen er weer tegen tot volgend jaar.
Hollandse Stroopwafels worden hier steeds populairder. Starbucks heeft ze per stuk verpakt. United Airlines serveert stroopwafels op hun lange vluchten. In de meeste supermarkten kan je stroopwafels vinden in de “buitenland” afdeling. Grootverpakking is te koop bij de groothandel en soms liggen ze zelfs in de schappen bij een soort Action winkel. Ze smaken natuurlijk niet zo goed als vers van de markt, maar in “lekkere trek noodgevallen” zijn ze best lekker. Dan zie ik een reclame op tv van McDonalds. Een vriendelijke stem vertelt ons dat je voor een stroepwaffle een vliegtuig kan nemen over de grote oceaan, de trein en dan de fiets naar the Netherlands of……je kan naar McDonalds. Nu ben ik helemaal geen fan van the Mac en ik kom er nooit. Behalve als ik in Nederland ben bij de kleinkinderen. Dan gaan we natuurlijk een keer bij McDonalds eten. Ik neem dan natuurlijk de MacKroket want die bestaat niet in de USA. Wat heeft Mac in de USA dan wel wat mij er heen trekt vandaag?? Een Stroopwafel Flurry!! Naast de reclame op t.v. hangen er ook grote aanplakbiljetten op de ramen. Grote bekers en de naam gewoon op z’n Nederlands geschreven, Stroopwafel Flurry. Natuurlijk weet het personeel niet wat je bedoelt als je het ook gewoon op z’n Hollands uitspreekt, maar na een Amerikaans accent poging “Stroepwaffle Flurry” gaan ze aan de slag. Het wordt op bestelling in elkaar gedraaid. Vanille softijs, stukjes wafel en “iets” te veel caramelsiroop. Baggerzoet, maar toch ook best wel heerlijk. Niet voor herhaling vatbaar, maar ik moest het natuurlijk als “Vlaardinger In Den Vreemde” geproefd hebben.
En zo zie je maar, dat de wereld steeds kleiner wordt. Nederland heeft Starbucks – USA heeft Stroopwafels. Nederland heeft McDonalds – USA heeft haring.
Het is ook een leuk onderwerp om kleine schilderijtjes van te schilderen. Stroopwafel op een kop koffie, bruine boterham met kaas, zakje patat met mayo, bitterballen, broodje haring, drop..…..ik heb ze allemaal al geschilderd en de meeste ook meteen verkocht aan Nederlanders in Amerika. Als je het lekkers niet kan kopen, dan kan je er ieder geval naar kijken. Heel leuk om te doen en natuurlijk nog leuker om ze te verkopen. We blijven toch Hollanders ook al wonen we ver.
Cora Vlug
