Italianen hebben een hekel aan regen

Marijke Bozzano
28-04-2019
Nieuws

Foto: Marijke Bozzano

VLAARDINGEN – Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Marijke Persijn (België), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Marijke Bozzano (Italië).

Dit jaar valt Pasen voor ons hier in Italië heel gunstig: een paar dagen na Pasen ,op 25 april, word de bevrijding gevierd en aansluitend het 1 mei feest. Dat betekent dat de scholen 2 weken vakantie hebben ,en veel mensen profiteren daarvan om er op uit te trekken. Eerste Paasdag word hier echt met familie gevierd ,maar de tweede wordt vooral met vrienden gevierd. Zo ook geldt dat voor onze kleinzoon Francesco; gepakt met tent ,slaapzak en een tas eten trok hij samen met zijn vrienden de bergen in. Een plek waar allemaal jonge mensen op een groot grasveld hun tenten opslaan en een kampvuur maken waar ze ook hun eten op klaarmaken. Ze hadden gelukkig mooi weer want de voorspelling voor de dagen daarna was regen. En inderdaad: dinsdagnacht begon het te regenen na maanden van droogte. wat wel hard nodig was.

Woensdag was het marktdag in Oneglia en ondanks de regen ging ik er heen om wat boodschappen te doen. Ik reed met de auto naar beneden en onder aan de berg word het al drukker op de weg. Om van Porto Maurizio naar Oneglia te rijden ging het haast stapvoets, zo veel auto’s op de weg.

Italianen hebben een hekel aan regen. Ze zijn bang om nat te worden en verplaatsen zich dan uitsluitend met de auto. Dan zijn wij Nederlanders wel wat gewend en daarom zette ik mijn auto op de eerste parkeerplek die ik vond en ging verder te voet. Wat echt veel sneller gaat, en zo maakte ik ook nog mijn dagelijkse wandeling.

Aangekomen op de markt was daar ook duidelijk te zien dat het regende; de helft van de kramen waren er niet. Gelukkig wel waar ik mijn kaas en verse gnocchi koop en bij de bloemenman nam ik een mooie bos tulpen mee. Ik dronk een kopje koffie en ging op weg terug. Aan de file is nog geen verandering gekomen dus was blij dat ik mijn auto had laten staan. Met al mijn tassen lukte het niet om de paraplu vast te houden, dus dan maar zonder en het voelde eigenlijk heerlijk, die regen in mijn gezicht. Je ziet ook de natuur ontwaken en dat ruikt heerlijk. Wat een buitje regen niet kan doen. Het is jammer voor de Italianen maar ik hoop dat we de komende tijd nog wat buitjes regen krijgen.

Eenmaal thuis de tulpjes in een vaas. De gnocchi met kaassaus klaar gemaakt en aan tafel met Carlo en Francesco genietend van het eten kwamen de verhalen los.

Ciao,

Marijke