Categorieën

Service

Kritiek op arbeidsbemiddeling gemeente Vlaardingen

Kritiek op arbeidsbemiddeling gemeente Vlaardingen
Nieuws

Kritiek op arbeidsbemiddeling gemeente Vlaardingen

  • Herman van Nieuwenhuizen
  • 27-05-2015
  • Nieuws
Kritiek op arbeidsbemiddeling gemeente Vlaardingen

VLAARDINGEN – Een sollicitatietraining, een werkstage en arbeidsbemiddeling. De gemeente Vlaardingen lijkt er alles aan te doen om mensen met een uitkering weer aan het werk te helpen. Helaas gaat het niet altijd goed. De SP kwam deze week met een voorbeeld waarbij maatwerk ver te zoeken is en stelde er vragen over aan het college van burgemeester en wethouders.

De Vlaardingse Marijke Joosten is goed opgeleid maar verloor haar baan door de bezuinigingen, zoals zovelen de afgelopen jaren. Ze verwachtte veel van het traject dat de gemeente haar aanbood maar kwam bedrogen uit: ,,In mijn geval bestond de ‘sollicitatietraining’ uit niet veel meer dan het aanbieden van laptops en een internetverbinding waarmee je zelfstandig aan de slag kon om te zoeken naar vacatures om daar vervolgens op te solliciteren. Dit onder leiding van de trainer, werkmakelaar, jobcoach, re-integratie consulent of hoe de persoon in kwestie zich ook wenste te noemen. De meerwaarde van het volgen van de training versus het solliciteren vanuit huis, waar ik ook een goedwerkende computer en internetverbinding heb is mij helaas ontgaan.’’

Marijke moest vervolgens na vier maanden wachten op een vervolg (hier staan normaal gesproken twee weken voor!) zelf aan de bel trekken om weer begeleiding naar werk te krijgen. Ze is wekelijks intensief betrokken als vrijwilligster bij een middelbare school waar ze docenten en leerlingen ondersteunt. Een uitstekende manier om je arbeidsvaardigheden en ritme bij te houden zou je zeggen. Ze kon de twee dagen dat ze dit doet, verdubbelen om zodoende meer kans te houden op een nieuwe, vaste baan. De gemeente besliste echter anders: ze moest deelnemen aan de gemeentelijke werkstage en onder meer gaan schoffelen in de parken en plantsoenen van de stad.

Hoewel ze dat zeker niet ‘te min’ vond, leek dat haar toch niet de beste manier om begeleid te worden naar een nieuwe baan. In de bijbehorende trainingen werd ook nog eens het krijgen de X-factor besproken, waarbij er fragmenten uit het gelijknamige tv-programma werden getoond. Marijke nam aan alles deel, maar protesteerde wel. Een sanctie hing al gauw boven haar hoofd. Op zijn zachtst gezegd is dit allemaal wat opmerkelijk en dat vindt ook de SP.

Naar aanleiding van onder andere een brief door Marijke Joosten over de onzinnige onderdelen van haar begeleiding en het ontbreken van maatwerk vroeg de SP onder meer of vrijwilligerswerk niet méér als arbeidsgewenning beschouwd kan worden; een recente uitspraak van een rechtbank gaf al aan dat gemeentes meer naar individuele uitkeringsgerechtigden moeten kijken en maatwerk moeten leveren. Sancties opleggen, zoals het korten op uitkeringen, kan niet zonder meer als er geen maatwerk wordt geleverd.

De SP vraagt ook aan het college wat de meerwaarde is van het schoffelen, schoonmaken, doosjes vouwen voor goed opgeleide mensen die zo goed als zeker in dit soort werk toch geen baan zullen vinden. Van de sollicitatietraining, zoals beschreven in het verhaal van Marijke Joosten, vinden ze dat hier kosten gemaakt worden die niet nodig zijn: veel uitkeringsgerechtigden kunnen prima hun weg vinden achter de eigen computer met het schrijven van brieven. De SP vindt ook meer en betere begeleiding op maat noodzakelijk: ,,Bent u niet net als de SP van mening dat meer maatwerk en een luisterend oor voor alle cliënten motiverender werkt dan het door u gevoerde beleid dat als demotiverend en geestdodend wordt ervaren?’’ 

Over een sanctiemaatregel tenslotte is de SP tenslotte zeer verbaasd: ,,De mevrouw die ons schreef staat op het punt een sanctiemaatregel opgelegd te krijgen vanwege het feit dat zij zich op non-verbale wijze niet gemotiveerd genoeg toonde. Ze verklaart alles wat er van haar gevraagd werd te hebben gedaan, het enige wat zij niet deed was lachen. Wij als fractie kunnen ons niet herinneren dat dit onderdeel in de verordening is opgenomen. Kunt u ons vertellen hoeveel mensen er een sanctie opgelegd hebben gekregen vanwege hun 'non-verbale negatieve' houding? En bent u bereid te overwegen dit soort ridicule sancties niet meer op te leggen?’’