Laten we het eens over het weer hebben
- Cora Vlug
- 29-07-2018
- Nieuws
Ik loop al dagen te verzinnen waar ik het over zal hebben voor mijn Vlaardingers In Den vreemde verhaal. Er gebeurt hier niet veel in mijn eigen kleine wereldje. M’n vrijwilligersbaantje staat in de zomermaanden op non stop. Er zijn in de zomervakantie veel highschool kids die vrijwilligerswerk moeten doen ter voorbereiding van “een leven na highschool”. Dus maak ik plaats voor de toekomst en heb de zomermaanden vrijaf.
Het is snikheet en het vochtigheidsgehalte is hoog. Er wordt een dikke gestikte deken over je heen gegooid zodra je een stap buiten de deur zet. Het lijkt wel of het overal hoogzomer is met uitzonderlijk hoge temperaturen. Natuurlijk lees ik de verhalen uit Nederland en hoe jullie het proberen koel te houden. Dan gaan m’n gedachten terug naar de tijd dat Léon en ik net getrouwd waren. 1974, we woonden 4 hoog, onder een plat dak. Ons flatje was ingericht met oude meubelen en gezellige troep, gehaald van zolder bij een oude tante uit Wassenaar en overschotjes van pa’s en ma’s en andere tantes. Léon studeerde nog en ik was de broodwinner. Geen vetpot, maar we kwamen niks te kort. We hadden het prima naar ons zin. De flat had geen lift. We waren jong, dus geen enkel probleem. Maar ik herinner me wel die ene lange hete zomer, onder dat platte dak, 4 hoog, met de brandende zon van s’morgens vroeg tot s’avonds laat over ons flatje. De eetkamerstoelen waren van nepleer. Voordat je je bord leeg had was je al van je stoel af gegleden. Overal was het heet. Léon heeft menig uurtje achter het oude bureau zitten blokken tot diep in de nacht om de volgende morgen examen te doen. Ramen en deuren tegen elkaar open zetten hielp ook niet en het nodigde alleen maar de muggen uit om gezellig binnen te komen en in de slaapkamer te verzamelen.
In de loop der jaren 3x verhuisd. Nooit meer 4 hoog onder een plat dak. In ons 4e huis hadden we de luxe van een fan aan het plafond. Airconditioning is toch nog steeds niet iets wat elke Nederlander heeft in huis. Dat is weer één van de dingen waarom het zo lekker wonen is in de USA. Er zijn maar weinig huizen waar geen airco is. Daarom beleef ik de laatste paar weken zo weinig boeiends. Ik zit thuis. Deuren en ramen dicht, airco op lekker koel. Ik ben absoluut geen fan van zo’n lange hete zomer. Airco in huis, in de auto, in de winkels, restaurants en overal. Als het niet perse hoeft ga ik niet naar buiten. Het onkruid in de tuin groeit er lustig op los. De laatste paar dagen regent het gelukkig wel af en toe, maar het frist niet op. Maar ik hoef ook niet naar buiten om de planten water te geven. Wat ben ik blij met de luxe van een airco. Het hele huis is lekker koel, dankzij dat onooglijk grote gevaarte in de tuin, naast het huis. Als Nederland nog meer van deze hete zomers krijgt zal de airco misschien ook wat meer ingeburgerd worden. Hier is het net zo gewoon als een kachel in huis.
Ik ben niet de enige die het liefst binnen blijft bij de airco met deze temperaturen. Onze zoon en schoondochter in Philadelphia verwachten hun eerste kind. Colleen is 7 maanden zwanger en zou ook het liefst binnen blijven op de bank. Zondag gaan we met een wagen vol geladen naar Philadelphia voor de baby-shower. Ik heb zo’n vieze kleurrijke Amerikaanse taart besteld, inclusief babykleurtjes en thema “eendjes”. Airco in de auto gaat op maximum, want anders zwemmen de eendjes in de slagroom voordat we Philadelphia bereikt hebben. Het zal wel weer een verhaal apart worden, dus voor m’n volgende Vlaardingers In Den Vreemde zal ik daar wel inspiratie op doen.
Groetjes en hou het koel.
Cora Vlug
