Nederland op de Amerikaanse televisie: van drugs naar molens

VLAARDINGEN/DOYLESTOWN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Volg de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Marijke Persijn (België), Dick van der Pijl (Frankrijk) en vandaag van Cora Vlug-Bot (Verenigde Staten).

Af en toe kom je Nederland tegen op de Amerikaanse tv. Meestal positieve prachtige plaatjes van molens, tulpen en Amsterdamse grachten. Soms in het nieuws voor onze progressieve ideeën en wetgevingen.                                                                                                                                           

Een “Househunters” show met een Amerikaans echtpaar op zoek naar een huis in Nederland. Altijd wordt er weer vreemd gekeken naar de afmetingen van de wc-ruimte en de platte bodem “poepopvanger” in het toilet. De koelkast is altijd te klein en geen airconditioning is een ware cultuurschok. Maar toch wint dan het vooruitzicht om per fiets of openbaar vervoer naar je werk te gaan en wordt er uiteindelijk een huis gekocht.                                               

Een aantal jaren geleden schreef ik hier over het tv-programma “The Booze Traveler”.  Acteur/avonturier Jack Maxwell werkte als barman in Boston. Hij leerde er veel en de beste les was voor hem: wanneer je een drankje drinkt met een vreemdeling gaat er een nieuwe wereld voor je open. Zo begon de Booze Traveler de wereld rond te reizen voor de Travel Channel. In alle hoeken en gaten van de wereld ging hij op zoek naar bizarre, aparte, niet alledaagse alcoholische versnaperingen, om met de lokale bevolking te proosten. Zo kwam hij ook in Nederland terecht. Natuurlijk moest hij even proosten in Amsterdam, maar een Amstel biertje is natuurlijk niets bijzonders. Tot mijn grote verbazing kwam hij terecht in Vlaardingen. De hele geschiedenis van Schelvispekel werd haarfijn uitgelegd aan hem, onder het genot van een glaasje op een terrasje aan de Westhavenkade. Een wandeling door de oude stad, een bezoek aan distilleerderij H.van Toor en een serenade van Shantykoor Vlaardingen. Ook ging hij nog op visite bij een paar dames om een advocaatje met slagroom te proeven. Dat was toch wel heel leuk om op je luie bank je oude bekende plekjes voorbij te zien komen. 

Zo zat ik een paar dagen geleden weer lui op de bank te zappen voor de tv. Ik stuitte op het programma “Trafficked”. Omdat ik een Nederlands landschapje herkende bleef ik kijken. Ik ben niet zo’n fan van documentaires met allerlei ellende verhalen en dit is er één van. Dit programma wordt gepresenteerd door ook weer zo’n globetrotter, Marianne van Zeller. Ze is Portugees, aan haar naam te horen zal ze ook wel wat Nederlands DNA bezitten. In haar 20 ’s heeft ze tot 3x toe een poging gedaan om te worden toegelaten tot Columbia University Graduate School of Journalism in New York City. De eerste keer werd ze afgewezen. De tweede keer kwam ze op een lange wachtlijst. Bij haar derde poging in 2001 vloog ze vanuit Portugal naar New York City. Ze klopte op de deur van de school-decaan en legde met veel passie en vastberadenheid aan hem uit dat haar grote droom is om journalist te worden in America. De decaan was zeer onder de indruk en ze werd meteen geaccepteerd.   

 Ze woonde een maand in New York City op 11 September 2001. De dag die de Amerikaanse geschiedenis is ingegaan als de zwarte dag in USA history. Diezelfde 9/11 ochtend werd ze gebeld door de producer van een Portugees tv-station waar ze twee jaar had gewerkt, voordat ze naar America emigreerde. Ze werd gedirigeerd om de Portugese nieuwsploeg te ontmoeten bij het CBS broadcasting gebouw, midtown Manhatten, op het dak van de 38e verdieping. Ze ging live in de uitzending drie uur later, alle Portugese ogen waren op haar gericht. En zo word je droom opeens werkelijkheid.                     

Sinds 2020 reist ze de wereld rond voor National Geographic. Niet voor reportages in adembenemende natuur. Geen fauna en Flora documentaires. Geen wereldwonderen. Niets van dit alles. Ze komt terecht in de meest lugubere en gevaarlijke buurten. Ze interviewt de meest lugubere en gevaarlijke mensen in de meest lugubere en gevaarlijke situaties. Om maar een paar voorbeelden te geven van onderwerpen van haar show: Gangs, cyber piraten, zwarte markt babyhandel, shost guns, zwarte markt in menselijke organenhandel, lSD-handel, MDMA-productie en handel. Ze is voor geen kleintje vervaard. Ze was deze keer dus in Nederland. De documentaire ging over MDMA-handel. MDMA staat voor: methylenedioxymethamphetamine, beter bekend onder de naam ecstasy. Meer dan 20 miljard euro per jaar gaat er om in de handel van MDMA in Nederland. Nederland wordt gezien als het meest lucratieve land in Europa voor drugsdealers. Dit is wel heel triest en zorgwekkend. Ons kleine landje, in America geliefd om haar molens en tulpen, Amsterdamse grachten, de Roze Buurt en een onschuldig jointje marihuana.                                                                                                                                

Ik zag pasgeleden een prachtige foto van een molen. Een mooie winterse zonsopgang in Aarlanderveen ZH. De foto is gemaakt door fotograaf John Wiersma. Met zijn toestemming ben ik gaan schilderen. Ik schilder nauwelijks of nooit landschappen, maar dit moest ik gewoon proberen.
Heerlijk, hoe ik dan de wanbeelden van deze drugsreportage in m’n hoofd weer kan omzetten naar molens in een vredig polderlandschap.

Cora Vlug