Categorieën

Service

New York City Marathon

New York City Marathon
Nieuws

New York City Marathon

  • Cora Vlug
  • 25-08-2019
  • Nieuws
New York City Marathon
VLAARDINGEN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland),Dick van der Pijl (Frankrijk), Marijke Persijn (België) en vandaag Cora Vlug (Verenigde Staten).

Het is Zomerfest in Vlaardingen. Ik zit het programma een beetje door te “bladeren” online en zie dat Lee Towers komt optreden. Meteen gaan mijn gedachten terug naar 2002.

 M’n zus Kitty heeft een vliegticket geboekt om eens te komen kijken hoe wij hier wonen sinds 2000. Best een hele onderneming voor haar want ze is rolstoel gebonden. Tijdens haar wekelijkse zwemuurtje in de Kulk heeft ze een kleine vriendenkring opgebouwd. Twee van deze vrienden gaan de New York City Marathon overwinnen in een rolstoel. Een mooie gelegenheid voor Kitty om naar mij te komen èn haar vrienden te kunnen aanmoedigen in NYC. Onze oudste broer Jacques brengt haar naar Schiphol. Hij mag haar begeleiden tot aan de gate en daarna neemt een steward het over en gaat ze in haar uppie het avontuur tegemoet. Petje af hoor. Vol spanning sta ik op Newark Airport op haar te wachten. Ze moet alle checkpoints gewoon door. De schoenen aan en uit en door de poortjes en bliepers. Uiteindelijk zie ik haar dan komen, met een knappe steward. Moe maar voldaan. Het is gelukt.

De eerste dagen struinen we de buurt af. We vieren mijn verjaardag met wat Nederlandse en Amerikaanse vrienden. Bezoeken leuke dorpjes en natuurlijk moet er wat geshopt worden. Ik krijg mijn beweging volop. Zondag 3 November is het dan zover, de Marathon van New York City. Een jaarlijks evenement. Bijna 43 kilometer door 5 stadsdelen van NYC. Het is de grootste Marathon ter wereld, met 52.812 renners gefinisht in 2018 van de 98.247 inschrijvingen. De eerste NYC Marathon was in 1970. Sindsdien slechts 1x niet door gegaan, in 2012 vanwege Hurricane Sandy. Elk jaar zijn er zo’n 2 miljoen mensen die komen kijken en aanmoedigen. Daar zijn Kitty en ik er dit jaar twee van. Het is flink koud en winderig, maar het enthousiasme van de supporters om ons heen houdt ons redelijk warm. Uit alle hoeken en windstreken van de wereld zijn de supporters in NYC neer gestreken en staan met vlaggen te zwaaien wanneer hun landgenoten voorbijkomen in de race. Ik word al moe als ik ernaar kijk. Wat een geweldige prestatie om op je twee benen dit te kunnen voltooien. Dan komen de rolstoelers. High Tech race machines zijn het, welke met man/vrouwkracht worden aangedreven. Wat een power gaat daar voorbij, ongelofelijk. Gespierde armen, handschoenen aan voor de grip en gaan. Respect, diep respect voor deze mannen en vrouwen. Daar zijn onze mannen, John en Huib. Kitty en ik brullen en ze zien ons gelukkig ook. Hup Holland Hup, geen woorden maar daden. De Nederlandse vlaggen gaan wild heen en weer in het publiek.

We zijn beslist niet de enige Nederlanders hier. We zetten ons in beweging naar de finish. Als we snel door Central Park lopen dan zijn we hen voor. Tjongejonge zeg, hebben jullie enig idee hoe heuvelachtig Central Park is?? Ik krijg weer een flinke workout achter de rolstoel. Ik word er wel weer lekker warm van, dat wel. Er lopen duizenden en nog eens duizenden mensen. Opeens zie ik een bekend hoofd boven de mensenmassa uitsteken. Lee Towers!!!in New York New York. We laten hem maar gewoon voorbijlopen want we moeten snel naar de finish. Daar aangekomen zijn John en Huib net over de finish. Ze worden meteen ingepakt in een groot deken van folie. Het is echt bar en bar koud nu en natuurlijk zijn de atleten bezweet van deze tocht. We praten heel even met hen. Ze zijn super blij en trots. Heel mooi om dit mee te maken. Dan gaan ze snel in de warme bus die voor hen klaar staat en we zwaaien hen nog even na. Ik beloof hen om de New York Times naar hen op te sturen, waar de volgende dag alle namen van de gefinishte deelnemers in staan gedrukt.

We gaan ons opwarmen met een kopje koffie en wat eten. Veel kleine restaurantjes waar je onmogelijk met een rolstoel naar binnen kan. Uiteindelijk belanden we in het “Gouden Paleis: van Donald, The Trump Tower. Alles goud wat er blinkt maar wel plastic bestek, borden en bekers. Wie had toen gedacht dat hij 15 jaar later in Washington zou wonen? Het was een koude maar enerverende dag. Nu terug naar Doylestown, waar de kachel brandt en de open haard gezellig knettert.

Cora Vlug