Ondeugende paarden en hartverwarmende vriendschappen
- Marijke Persijn
- 24-10-2021
- Nieuws
Op de foto staan drie paarden op het eilandje voor ons huis en buiten hun weiland. De eerste keer waren het mama en zoon die uit de wei ontsnapten. We zijn naar Cielle gereden op zoek naar de eigenaar, wat mislukte. Drie paarden werden op een dag weggehaald. De overgebleven vier paarden stonden om de haverklap buiten het prikkeldraad. We plaatsten foto’s op Facebook met de vraag wie we zouden kunnen waarschuwen. Uiteindelijk kwamen de eigenaren. Ze herstelden het draad en gaven ons, al roepend over de rivier, hun naam en telefoonnummer. Toch stonden de paarden de volgende dag weer op het eilandje. Nu kon ik de mensen appen en ze vertelden me dat ze de paarden sowieso kwamen ophalen. Het is het leukste paardenjaar tot nog toe geweest!
Eergisteren werd er volop gejaagd aan de overkant. Ook in de wei. De paden in de omgeving zijn op bepaalde dagen voor wandelaars en mountainbikers afgesloten. We moeten weer plannen waar we gaan lopen. Gelukkig bleven er mooie wandelgebieden over toen onze vrienden Marco en Cor een weekendje kwamen in de herfstvakantie. We hadden hen voor het laatst gezien in oktober 2019. Marco speelde destijds de razend moeilijke stukken van Peter Visser op gedichten van Jacques Perk tijdens ons Trio Magma Concert gedurende het BAM-Festival: op het klavecimbel van Gérard Lambert. Marco voelde zich in die periode niet goed. Specialisten ontdekten helaas een enorme tumor in zijn hoofd en het is een wonder dat hij in leven is gebleven. Moedig als hij is, speelt hij nu poppenkastvoorstellingen op hun boot The Fighter in Rotterdam. Misschien bent U in het verleden al naar één van zijn operavoorstellingen geweest? Ook het Rotterdams Jongenskoor repeteerde er voor de corona. Het was heerlijk om elkaar weer te zien; bij te praten; samen te wandelen en te lachen.
Het was goed om even een pauze te hebben van mijn koor. Het dirigente zijn vraagt gigantisch veel tijd. Het was heel moeilijk om solisten te vinden voor de rollen van de drie Koningen en Amahl in de Kerstopera 'Amahl and the Nightvisitors' van Gian Carlo Menotti. Tenslotte raadde een zanger, die wel graag mee had willen doen, maar op de datum van het concert andere verplichtingen heeft, me aan zangeres Marie-Catherine Baclin te bellen. Zij is een bekende mezzosopraan in België. Ze blijkt een heel enthousiaste vrouw te zijn en zij heeft een groepje leerlingen die al die rollen gaan zingen. Zoals het er nu uit ziet, zal ik zelf de rol van de Moeder van Amahl zingen, zoals ik 31 jaar geleden in de Schouwburg van Hengelo deed. Mijn dochter Mara speelde toen voor herderskind.
Ik ben er achter gekomen dat ik wel héél erg veel van mijn koorleden vraag. Voor ons, Nederlanders, is Engels geen probleem. Hier vinden de mensen het echt moeilijk om in het Engels te zingen. Eric heeft gelukkig allerlei video’s voor de mensen ingesproken, maar ik vond het toch nodig om op MP3 alle partijen in te zingen. Het is fijn dat mijn vriendin Elsbeth hier dit weekend is. We gaan ook samen muziek inzingen en opnemen!
Eric, Elsbeth en ik kennen elkaar al vanaf ons twaalfdde. We zaten samen op de middelbare school. We verbazen ons er af en toe over, hoe onze levens verlopen. Ik had bijvoorbeeld nooit gedacht dat ik ooit dirigente van een koor in La Roche zou zijn en er gesprekken over de begroting met de man van de gemeente zou moeten voeren. Ik kende Jean-Michel gelukkig al, omdat Eric en ik samen met hem de rondleidingen in het kasteel verzorgden. Ook hebben we in 2019 gesprekken rond de begroting van het Perk Concert met hem gevoerd.
De muziek neemt gelukkig weer een grote plaats inmijn leven in. Eric steunt me opnieuw aan alle kanten. Ons koor is gevraagd om op tweede Kerstdag mee te werken aan het Kerstconcert in de kerk van Houffalize door organist Gérard Close. Dus ook het orgel keert in mijn leven terug! En dan waren er nog twee jarigen: onze dochter Mara is 40 jaar geworden en onze hond Bardo 16 jaar. Hiep hiep hoera!
A la prochaine, Marijke Persijn
.jpg)
