Philadelphia murals and me
- Cora Vlug
- 02-06-2019
- Nieuws
“Ma, kan je een muurschildering maken in Nina’s slaapkamer?” Deze vraag kreeg ik van zoon Ferdinand en Colleen, namens onze kleindochter van 8 maanden. Nou, dat weet ik niet of ik dat kan, maar een heel leuk idee om uit te proberen. Wordt het niets, dan verf je er maar weer overheen. Ze wonen in Philadelphia. De stad is vooral beroemd om de United States Declaration of Independence, anno 4 Juli 1776. De Liberty Bell en het Philadelphia Art Museum. Vooral de trappen van het Museum zijn bekend geworden door de 1980 Rocky III film, met Sylvester Stallone als de boks ster Rocky Balboa. Dagelijks komen er toeristen deze trappen op rennen om bovenaan een overwinningssaluut met twee armen in de lucht te maken. Dan weer naar beneden voor een foto naast het standbeeld van Rocky. Ook is Philadelphia bekend voor z’n muurschilderingen door de hele stad. Gigantische kunstwerken op gebouwen en vervallen muren. Mural Art is in 1986 opgericht door een plaatselijke kunstenares in samenwerking met graffitikunstenaars, die toen werden gezien als bekladders en regelmatig gearresteerd werden en bekeuringen kregen voor illegaal bekladden van muren, bruggen, gebouwen en tunnels. Deze samenwerking is uitgebreid tot de grootse collectie muurschilderingen in de gehele USA. Philadelphia heeft sinds de oprichting van dit programma 3600 murals gerealiseerd. Jaarlijks werken 300 artiesten mee aan deze projecten.
En nu is het mijn beurt. Wel op veel kleinere schaal en gewoon binnen in een slaapkamertje, maar ik vind het toch een geweldig idee dat ik een mural schilder in Philadelphia. Eerst maar wat ideeën en inspiratie opdoen. Colleen houdt van olifanten. Dat brengt me al meteen op het idee om er een bostafreel van te maken. Voorzichtig wordt gevraagd of ik de hond er ook bij kan doen. Na een paar schetsen begin ik een beeld te krijgen van wat mijn mogelijkheden zijn. Ik werk normaal met pastel krijt. Ik maak veel dieren portretten, tekeningen voor kinderboeken en hier en daar wat “mooie mensen hoofden”. Sowieso al een uitdaging om met verf aan de slag te gaan en kleuren te mengen. Om mijn schets van de olifant in de goede proporties levensgroot van plafond tot vloer op de muur te krijgen moet ik gebruik maken van een projector. Hele klus, maar het werkt en de schets van de olifant staat uiteindelijk op de muur zoals ik me dit had voorgesteld. Het moet ook natuurlijk een lief olifantje worden, want Nina moet natuurlijk niet bang worden van een levensgrote boze olifant in haar slaapkamer. Met zwarte en witte verf, een tipje bruin, dikke kwasten, dunne kwasten kom ik een heel eind. Ondertussen is zoonlief druk bezig met het huishouden en zit Nina vrolijk te brabbelen in de draagzak. Good Old James Brown zingt door de luidsprekers door het hele huis. Het is gezellig. Na een volle dag staat de olifant op de muur. Hij ziet er lief uit en het lijkt of hij de kamer in wil huppelen. De schets voor de boom en de takken doe ik los uit het handje. Volgende week weer verder. In de tussentijd zoek ik een mooie foto van de hond, maak de schets in de maat waarop ik hem op de muur wil. Ook vind ik nog een leuk aapje wat ondersteboven op een tak zit. Na weer een volle dag tekenen en schilderen is de mural klaar. Aan de boom hang ik een echte schommel van touw en een boomtak voor haar knuffels. Ik ben tevreden. Beetje nerveus voor de reactie van papa en mama en Nina. Mama en papa zijn heel tevreden. Nina kraait en lacht. Mission Accomplished en heel leuk om te doen. Gesigneerd met “Oma 2019”.
Terwijl ik deze belevenis op papier zet wordt het donker buiten, heel donker. M’n mobieltje begint te blèren “tornado and flood warning”. Het was al voorspeld, maar de weermannen en vrouwen zitten er nogal eens naast, dus ik maak me er niet druk om. Het begint te rommelen en te waaien. Plotseling komt de regen met bakken tegelijk naar beneden. Onweer is heftig, de vele bomen gaan beangstigend heen en weer. De driveway van de buren lijkt wel een waterval. Het water neemt een flink stuk van de asfalt laag op de weg mee in z’n pad. Bij de andere buren knapt een gigantische boom doormidden en valt wonder boven wonder niet op hun huis. In hun achtertuin gaat er nog één om. Het water stroomt als een wilde rivier door de straat. De stroom valt uit, maar komt gelukkig snel weer terug. Dit alles duurt zo een half uur en dan is alles weer rustig. Buren komen hun huizen uit om polshoogte te nemen. Er ligt een grote boom over de straat en er liggen overal veel bladeren en takken. Maar verder geen schade aan huizen of mensen. In de verte horen we de sirenes van brandweer en politie. In het dorp zijn veel oude huizenhoge bomen gesneuveld en sommige straten staan onder water. Geparkeerde auto’s hebben schade opgelopen, maar verder gelukkig geen slachtoffers. Het was spannend, maar verder geen drama’s. Veel mensen zitten nog zonder stroom. Er wordt hard gewerkt om alles weer op te ruimen en op te knappen. Iedereen komt weer langzaam tot de orde van de dag.
Cora Vlug
