Reisplannen
- Wilma Hollander
- 20-03-2022
- Nieuws
Ik had het niet moeten zeggen, vorige maand, dat het voorjaar eraan zat te komen... Dat heerlijke lentegevoel was maar van zeer korte duur: het ene koudefront was nog niet vertrokken of het andere diende zich alweer aan. Er lag ineens opnieuw een dik pak sneeuw tot aan de kust, met nu al meer dan een week lang temperaturen die niet hoger komen dan 2-7 graden! Volgens de voorspellingen gaat dat zeker nóg een week duren, maar als het goed is, hebben we het dan wel gehad met de winter, en kunnen we ons gaan instellen op het echte voorjaar!
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar sinds alle restricties grotendeels opgeheven zijn, begint het vakantievirus bij mij flink te kriebelen. Drie jaar geleden is het dat ik buiten Pilion ben geweest, en ik vlieg zo langzamerhand tegen de bergen op. Ik wil weg, ik wil op reis, ik wil een andere omgeving zien, vrienden bezoeken, avonturen beleven... al die heerlijke energie opladende dingen doen, die ik al zo heel lang niet meer heb kunnen of durven doen. Nu het virusgevaar zich redelijk gestabiliseerd lijkt te hebben, wordt het hoog tijd dat ook ik mijn gewone leven weer ga oppakken. En een van de eerste dingen waar ik dan aan denk is ‘vakantie!’.
Manlief heeft daar allemaal geen last van. Vakantie is niet iets wat bij hem hoog op het prioriteitenlijstje staat. Bovendien is er nog de kwestie ‘hond’, want Ira is weliswaar een schat, maar beslist niet de makkelijkste in de omgang. Ze is ook niet gewend om bij anderen te logeren en om haar nu op haar oude dag nog een paar weken in een kennel te stoppen... dat kunnen we niet over ons hart verkrijgen. Samen op vakantie is dan ook al jaren een lastig punt in Huize Hollander, maar oké, als ik zo af en toe op auteursreis door Nederland ga of een weekje met een vriendin op stap kan, dan is daar heel goed mee te leven. Alleen ben ik dus al drie jaar lang niet op stap geweest en dat begon me zo langzamerhand behoorlijk op te breken. Al weken was ik bezig om iets te verzinnen om die reislust van mij te bevredigen, maar alles wat ik probeerde liep stuk op van alles en nog wat. En toen... viel er ineens een uitnodiging van mijn uitgever in mijn mailbox: ‘Heb je zin om op 1 juli deel te nemen aan het World of Romance-evenement in Amsterdam?’
Wow! Zo’n uitnodiging krijg ik niet elke dag, dus de raderen begonnen meteen te draaien. Want zin had ik wel, maar ja, even op en neer voor een slechts paar uur durend evenement is wel een kostbare zaak. En een langdurig bezoek aan zoonlief in Twente eraan vastknopen is hartje zomer altijd lastig, omdat hij dan vaak letterlijk dag en nacht aan het werk is om duizenden festivalgangers een fantastische tijd te bezorgen. Die zit op zo’n moment echt niet op z’n moeder uit Griekenland te wachten, dat begrijp ik best. En zeker niet als die moeder eigenlijk ook nog heel graag een weekje de toerist uit wil hangen en denkt aan een leuk hotelletje ergens in de bossen of aan het strand.
Maar gelukkig heb ik ook nog een fantastische vriendin. Precies, die ene die ieder jaar samen met haar man mijn verjaardag in Pilion komt vieren, en ook nog eens ieder jaar ervoor zorgt dat wij in december van al die oer-Hollandse Sint en Kerstlekkernijen kunnen genieten - en dan hebben we het nog niet eens gehad over de kilo’s Libelles die ze door de jaren heen hiernaartoe heeft gesleept. ‘Wil jij in juli een weekje met mij op stap?’ vroeg ik plompverloren toen ze mijn video-call beantwoordde. ‘Ik denk aan Valkenburg of Guernsey, wat jij wilt.’ Ze verblikte of verbloosde niet. ‘Ja hoor, Guernsey lijkt me wel wat,’ zei ze meteen. ‘Daar hebben we het toch voor corona al een keertje over gehad? Ik wil al die plekjes uit jouw boek De Zomer van 1970 weleens in het echt zien.’
Wat een heerlijkheid om zo’n vriendin te hebben! Nog geen uur later stond onze reis al in optie bij het reisbureau, had ik mijn heenvlucht naar Nederland geboekt en kon ik mijn uitgever berichten dat ik op 1 juli in Amsterdam aanwezig ben. Samen met een andere vriendin, die op mijn vraag: ‘Mag ik eind juni twee nachtjes bij jou slapen en wil jij op 1 juli weer mijn persoonlijke assistent zijn op een boekenfestival?’ onmiddellijk terugmailde: ‘Tuurlijk! Lijkt me heel gezellig!’ Zoon in Twente heeft inmiddels al laten weten dat hij tussen alle drukte door toch nog een paar dagen vrij heeft kunnen maken, zodat ik ook nog een weekje die kant op ga voordat ik op 23 juli in Düsseldorf op het vliegtuig terug naar huis stap. Wat er tussen Guernsey en Twente gaat gebeuren weet ik nog niet, dat komt nog wel, maar dat het gezellig gaat worden staat nu al vast.
En nu maar hopen dat alle ellende in de wereld tegen die tijd een beetje is opgeklaard, en we met zijn allen een heerlijke, avontuurlijke en zonnige zomer zonder virus en oorlogsgeweld tegemoet gaan. Zo’n zomer hebben we immers allemaal gewoon verdiend...
Yiasou uit Pilion!
Wilma Hollander
.jpg)
