Twintig jaar (weg van Vlaardingen)
- Cora Vlug
- 23-08-2020
- Nieuws
Het is alweer Augustus 2020. Deze maand is het 20 jaar geleden dat we thuis en haard achter ons lieten en de grote plons maakten over de grote plas, richting een nieuw leven in de USA. Alles geregeld, overal aan gedacht, over nagedacht en lang gewacht op officiële goedkeuring van Amerika. We zijn er uiteindelijk helemaal klaar voor met gemengde gevoelens. Het was erop of eronder voor ons bedrijf. Eronder als we in Nederland blijven en erop als we in Amerika verder zouden gaan. Het is toch wel een hele ‘culture shock’, merk je al gauw. Vooral voor onze twee zoons is het best moeilijk geweest. Ze waren toen 13 en 16 jaar. Als ik hier één ding van heb geleerd, is het wel dat je pubers niet moet verkassen. De beloofde extra assistentie van school bleek een loze belofte en ze werden allebei in het diepe gegooid.
Dat het onderwijs hier op een lager niveau ligt dan in Nederland kwam goed van pas. Ze wisten bijna alles al. Onze oudste zoon moest zelfs aan de leraar social studies uitleggen dat Nederland en Holland niet twee verschillende landen zijn. De goeie man gelooft het nu nog niet. Ons oude vertrouwde wereldje ging op z’n kop. Zoiets hadden we natuurlijk wel ingecalculeerd maar dingen gaan toch vaak anders dan de bedoeling was. Je kan met een kwartje de wereld rond als je alles van tevoren weet. We hebben genoten, geworsteld, gelachen en gehuild. Ik ben van deze plek gaan houden en er zijn plekken waar ik liever niet aan herinnerd word. Ik wilde weg en ik wilde blijven. Ik had spijt en ik was trots, dat we de grote stap hadden gemaakt. Ik zou een boek kunnen schrijven over deze 20 jaar. Categorie: avontuur/romantische thriller/science fiction/detective. Maak ik ook nog zelf de illustraties. Ik heb al 3 Nederlandse kinderboeken geïllustreerd dus dat moet lukken. Een titel heb ik ook al: Cora Botje ging uit varen. Ondanks en dankzij obstakels wordt het een boek met een happy end.
Een ander avontuur met een happy end gebeurde 3 weken geleden. De zomer in Pennsylvania is heet en een hoge luchtvochtigheid. Zo’n warm gestikte wollen deken over je heen zodra je naar buiten stapt. Het was al weken zulk weer en iedereen wilde nu wel wat verkoeling. Deze dinsdag zagen de voorspellingen er veelbelovend uit. Er zou flink wat regen gaan vallen de hele dag. Waarschuwingen voor “tropical storm and flooding”. Voor overstromingen wordt wel vaker gewaarschuwd en meestal is het water net zo snel weer weg als het gekomen is. Daar maakten we ons dus niet druk over. De regen kwam al vroeg in de ochtend met bakken naar beneden. De voorspellingen beloofden nu flinke windstoten tot 120 km per uur. Dat is toch altijd een beetje beangstigend, met al die oude hoge bomen om ons huis. Koffietijd begon het toch wel op een Hollandse zuidwester storm te lijken, maar niet echt eng. We hadden de koffie net op en alles werd weer rustig. We stapten naar buiten om te kijken of alles rondom ons huis ok was. In de verte hoorden we een koor van loeiende sirenes. Brandweer, politie en ambulances. Zeker bomen omgewaaid, dachten we. Ik keek op de dorps-app op mijn mobieltje en las het woord TORNADO?!?! Een ware tornado heeft een pad van vernielingen door Doylestown achtergelaten. Gelukkig alleen materiële schade en geen gewonden of doden. De tribune van het Highschool Sportcomplex ligt over de velden verspreid. Een deel van het dak van het ziekenhuis is beschadigd. Auto’s op de parkeerterreinen van het ziekenhuis zijn opgetild en neergekwakt op andere geparkeerde auto’s. Het kinderdagverblijf op het terrein van het ziekenhuis heeft de meeste schade opgelopen. Het dak eraf en binnen een puinhoop van balken, isolatie en andere rotzooi. Het is echt ongelofelijk dat er geen slachtoffertjes zijn gevallen. Er waren zo’n 100 kleine kinderen binnen, toen de tornado over hen heen kwam. Door kordaat optreden van personeel zijn de kinderen niet eens in paniek geraakt of zijn ze bang geweest. Ze gingen verstoppertje spelen in de kasten, met z’n allen. De route van de tornado ging van Philadelphia naar Doylestown. Ik doe met mijn auto er een uur over om in Philadelphia te komen, met een gemiddelde snelheid van 80 km per uur. De tornado raakte de grond in Philadelphia om 10.50 uur, met een snelheid van 185 km per uur en wat kronkelweggetjes, was hij om 11.10 uur in Doylestown. Je zou het pad zo kunnen volgen nu vanuit de lucht. Het ene huis staat alsof er niets gebeurd is terwijl de buren 21 dikke oude bomen kunnen opruimen en hun huis repareren. Heel bizar om dit te zien en zo dichtbij. Deze tornado Isaias was “ too close for comfort”.
Cora Vlug
