Van chansons tot kerstliedjes
- Marijke Persijn
- 20-11-2022
- Nieuws
Hoe het gaat met mijn carrière als lerares Frans? Ach, wat zal ik zeggen. Ik had me goed voorbereid op mijn eerste les aan de mevrouw uit Tjetsjenië. Er stonden 500 Russische zinnen op mijn gsm, zodat ik beter contact met haar zou kunnen maken. Ik wilde aan de hand van een liedje woorden en zinnetjes aanbieden. Alleen … de mevrouw bleek niet meer in het Centre Croix Rouge te wonen. Men had vergeten me dit door te geven.
Ik was hierdoor eerder thuis dan verwacht en dat kwam goed uit. Eric ging naar de huisarts, die ons direct naar de Urgences in Luik stuurde. Ik moest van haar rijden.
De parkeerproblemen waren nog vele malen groter dan destijds, toen Eric er na een hartinfarct lag. Ik heb hem afgezet en ben gaan zoeken naar een plek ver weg van het ziekenhuis. Toen ik terugkwam, informeerde ik waar men Eric verstopt had. Ik zat er zo’n drie kwartier in de niet verlichte gang en ben toen toch maar op de deur gaan kloppen. Het bleek dat ik gewoon binnen bij hem mocht zitten. Wel met masker. Er werden allerlei onderzoeken gedaan. Na vijf uren mochten we naar huis. De onrust sloeg toe.
De volgende dag zat ik weer in een ziekenhuis. Nu in dat van Marche, dat veel dichterbij is. Dit keer was het om een gelukkige reden: er was een baby geboren. De jonge Marokkaanse vrouw, waar ik de afgelopen maanden mee bevriend was geraakt tijdens de lessen Frans in Hotton, was van een schattig zoontje bevallen. Hij heeft een enorme bos in-zwart haar. Inmiddels ben ik bij haar thuis geweest om haar Frans wat bij te spijkeren. En natuurlijk met een liedje. Een slaapliedje voor haar baby: “Fais dodo, Colas mon petit frère”.
Tijdens onze ronde door Nederland langs allerlei vrienden en familie (zo fijn om iedereen weer te zien!) en in heel verschillende delen van ons kikkerlandje, had ik een plan gemaakt voor mijn optreden bij Oxfam. Ik had mijn map met Franse Chansons bij me en studeerde op enkele nummers. Thuis downloadde ik wat begeleidingen. Eric wilde me zelfs bij twee nummers op gitaar begeleiden. De morgen voor mijn muzikale bijdrage vond ik een ingesproken berichtje op mijn gsm: men had me toch niet nodig. Mijn zang was van een te hoog niveau … Ongelofelijk hoe mensen met artiesten omgaan. Ik was verkouden. In die zin kwam het niet slecht uit.
Ik vond de lessen Frans die ik zelf volg, na de grote vakantie veel minder leuk. Andere groep. Andere leraren. Gelukkig is er sinds kort een vrouw van Oekraïense afkomst in onze groep gekomen. Ze woont hier al langere tijd en spreekt goed Frans. Ze is erg vriendelijk en heeft me geholpen met het verder uitdiepen van het lied Chtchêdrék, dat mijn koor tijdens de kerstconcerten zal zingen. Ook de uitspraak had nog wat extra aandacht nodig. Later thuis heb ik de zinnen ingesproken op Google Translate. Als ik dat goed deed, verscheen de tekst en kon ik de uitspraak beluisteren en ook opnemen. Grappig!
Op diezelfde morgen heb ik onze leraar gevraagd of we de tekst van het lied “Pensée des morts” van Brassens konden doornemen. Jean-Louis is één van de mensen met wie ik het zal zingen en ik was blij dat we dit chanson samen konden doorgronden. Eric had twee kopieën van de MaGMa-cd met Franse Chansons gemaakt, zodat Jean-Louis en Roland (de andere zingende leraar) weten welke liederen ik gezongen heb en waar ik de bladmuziek van heb.
Het is heerlijk om dirigente van Larochant’elles te zijn. Omdat ik zangeres ben, heb ik enkele dames voorgesteld om een duet met me te zingen. “Abendsegen” van Humperdinck ga ik zelfs samen met drie andere vrouwen zingen. Omdat het niet om het hele koor gaat, oefenen we in mijn geliefde muziekkamer thuis. De duetten geven een leuke afwisseling in het programma. Nog heel even en dan treden we al op. Sinterklaas is dan net weer naar Spanje vertrokken.
Ik wens jullie een gezellige Sinterklaastijd.
A la prochaine,
Marijke Persijn.
