VIDV: Gelukkig heb ik altijd een schoon shirt bij me!
- Marijke Bozzano
- 25-06-2017
- Nieuws
De zomerzon is vroeg en goed op gang gekomen en ik hoor van de berichten ook in Nederland. Hier heeft het al maanden niet geregend. Je ziet wel af en toe bewolking boven de bergen en daar valt dan wel gelukkig wat regen maar hier aan de kust niets. Zoals ik in mijn vorige column schreef kwamen mijn nicht en neef op bezoek, de eerste want ondertussen zijn de volgende gearriveerd en ook zijn er twee al weer vertrokken. Ja we worden goed bezig gehouden, maar ik vind het heerlijk genieten met elkaar!
Voor er iemand komt vind ik het leuk om plekjes te zoeken om te laten zien waar ze normaal misschien niet zouden komen. Zo had ik gelezen over watervallen ook hier in de bergen. Wij waren al bij kleintjes geweest maar deze moesten wel heel speciaal zijn. De dag dat we gingen kijken ben ik maar op de helft gekomen maar vond de omgeving al geweldig maar nog geen watervallen gezien.
Toen mijn nicht er was toch het voorstel gedaan om daar heen te gaan, dus was het voor mij net zo spannend. We gingen met z'n allen op pad en het eerste stuk verliep prima (dat had ik al gelopen). Maar toen ging het pad wat steiler omhoog en het werd eigenlijk met het moment zwaarder. De jongeren onder ons liepen sneller maar ik (de oudste) had toch best moeite, al loop ik echt heel veel, maar ik laat me niet kennen af en toe op adem komen en doorgaan.
In de verte hoorden we het water en dat stimuleerde nog meer om door te gaan. Na zeker een uur klimmen kwamen wij aan bij deze macht der natuur. De jongens waren al over de rotsen geklauterd om zo dicht mogelijk bij de waterval te komen. Het pad was heel smal met aan de ene kant rotsblokken en bomen en aan de andere kant de afgrond met water. Het was zo'n machtig gezicht al dat water en die jongens die er zo van genoten. Ik keek mijn ogen uit en oh nog snel ook foto's maken, ja en toen struikelde ik over een wortel van een boom die uit de grond stak. Daar lag ik met mijn benen over de rand en ik hield mij vast met mijn ellenbogen want ik had ook mijn fotocamera vast.
Even ging er heel veel door mij heen, maar ik had gelukkig de kracht om mij op te trekken, en ben op een steen gaan zitten om even bij te komen van de schrik. Mijn kleinzoon die dus voor de waterval stond had het zien gebeuren, en stond met z'n handen voor zijn mond. Met grote ogen keek hij naar mij, en riep oma! Ik herstelde mij snel en zag er uit of ik weken in een bos had geleefd, want ik had ook nog witte kleding aan. Daar moesten we dan ook vreselijk om lachen. Gelukkig neem ik altijd een schoon shirt mee, want we zouden nog uit eten gaan.
Wat een prachtige natuur, en ik geniet nog meer om de mensen die zo veel voor mij betekenen te zien genieten! Rustig aan wandelden we terug. We hadden nu wel zin in een biertje en bij de auto's aangekomen zijn we naar een ons zo bekend plekje gereden waar we bij Lavinella heerlijk zijn gaan eten om deze wel heel bijzondere dag af te sluiten.
Ik ga zeker terug naar die mooie plek, maar zal er dan meer tijd voor uittrekken en nog beter opletten (want de dagen daarna zag ik bont en blauw) want het was zwaar maar zeker de moeite waard!
Tot de volgende keer !
Ciao,
Marijke
.jpg)
