VIDV: Op weg naar 2018
- Wilma Hollander
- 31-12-2017
- Nieuws
De laatste dagen van het oude jaar in het zonnetje doorbrengen – ik blijf het een cadeautje vinden. De gouden dagen van de nazomer zijn naadloos overgegaan in een zonnige winter, en al zullen we ongetwijfeld onze portie sneeuw nog krijgen in de komende maanden, deze heerlijke weken kunnen ze ons hier in Pilion niet meer afnemen. Voor het echte kerstgevoel is het wat minder, dat dan weer wel, maar daar kan ik absoluut niet mee zitten. We hebben in ons T-shirt gezellige glitterlampjes opgehangen aan de veranda, de slingers en prullaria uit de kerstkrat op hun vertrouwde plekjes gehangen of neergezet, de takken van de mini-kerstboom in vorm geduwd en dat was dat. Onze kerstdagen hebben we lekker rustig doorgebracht. Een wandelingetje met de hond, een simpel kerstmaal, wat toastjes met kaas bij de Sound of Music, mijn favoriete kerstfilm, en tweede kerstdag een etentje met een paar goede vrienden in de taverne op de berg. En dat alles dus overgoten door een heerlijk zonnetje, dat de temperatuur overdag toch al snel richting de twintig graden deed stijgen. Kortom, een prima aanloop naar het nieuwe jaar.
Echt missen doe ik niet veel uit mijn ‘oude’ leven, ook niet in deze nostalgische decembermaand. Maar, eerlijk is eerlijk, ik had toch wel even een piepklein beetje heimwee toen ik op Facebook mooie kerstfoto’s voorbij zag komen van de prachtig verlichte Vlaardingse haven, van de visbank, de grote kerstboom op de markt. Ik had het Vlaardings kerstlied van Sandy Struijs best wel live willen horen, een glaasje glühwein willen drinken op de kerstmarkt, en me even willen warmen aan dat heerlijke Vlaaringse accent om me heen. Het was zo weer over, hoor, want ik zag ook de regendruppels vallen en voelde de koude windvlagen van de foto’s af waaien, wat in schril contrast stond met de twintig graden Celsius waarbij ik die foto’s bekeek. Dus heb ik het kerstlied gewoon meegebruld op mijn terrasje in het zonnetje, en in plaats van de glühwein een glaasje tsipouro genomen. Dat werkte ook uitstekend om in kerststemming te komen.
En nu is de kerst alweer voorbij. Vandaag is het oudejaarsdag. Wij bereiken het nieuwe jaar één uur eerder dan jullie vanwege het tijdsverschil, wat betekent dat we die magische grens van twaalf uur altijd twee keer vieren. Eerst op Griekse tijd, en dan op Nederlandse tijd. Het is een raar gevoel om al in 2018 te leven, terwijl onze zoon in Enschede zich nog in 2017 bevindt. Alsof je ineens in een tijdmachine bent gestapt en een uur later weer Back to the Future gaat. Maar waar we ons ook bevinden, het is en blijft overal een avond waarop we allemaal wel even terugkijken op de hoogte- en dieptepunten van het jaar dat achter ons ligt. Ikzelf ben altijd wel weer blij als dat nieuwe jaar is aangebroken en al die feestdagen voorbij zijn. Het gewone leven is vaak al ingewikkeld genoeg zonder al dat gegoochel met kerstlampjes en feestmaaltijden. Maar even stilstaan bij wat geweest is en wat zal komen... ach, het hoort erbij, en net als iedereen zal ik mij in die paar minuten voor middernacht even bezinnen op ‘mijn’ persoonlijke jaar. Om vervolgens met frisse moed aan dat onbeschreven blanco nieuwe jaar te beginnen.
Het jaar 2018... een jaar waarin we misschien eindelijk op weg kunnen gaan naar de wereldvrede waarnaar we al zoveel jaren verlangen – al denk ik niet dat wereldvrede hoge ogen gooit op het lijstje wensen van de grote mogendheden. Maar een mens mag dromen, toch? Van een wereld zonder wapens, zonder honger, zonder oorlogen, zonder geweld, zonder ellende. Wat zou dat heerlijk zijn. Een jaar ook waarin ik het persoonlijk heel fijn zou vinden als lange tenen weer een stukje korter zouden worden. Doe wat nuttigs of gezelligs in plaats van al dat oeverloze online beledigen van elkaar. We hebben toch wel iets beters te doen met onze tijd hier op aarde of ben ik de enige die het zo ziet? Een beetje vrede, een beetje liefde voor alle mensen. Zo’n grote wens is dat niet. Dat moeten we toch een keertje met zijn allen voor elkaar kunnen krijgen, en waarom niet in 2018? Verbeter de wereld, begin bij uzelf, dat heb ik altijd wel een mooie slogan gevonden. Weet u wat, ik doe mijn best hier in Griekenland, als u het nou daar in NL doet, dan hebben we samen toch al een mooi beginnetje gemaakt?
Oudejaarsavond... van oudsher een avond waarop je het gezellig maakt met elkaar. Een spelletje, een hapje, een drankje, oliebollen en de oudejaarsconference van Youp, ja, voor ons ook, dankzij het internet. Mocht die niet interessant zijn, dan schakelen wij gewoon over naar Stin Ygeia Mas, een veelzijdig Grieks muziekprogramma waarin bekende Griekse zangers en zangeressen in een informele sfeer live optreden voor hun collega’s. Er worden oude en nieuwe Griekse liederen gezongen waarvan iedereen de woorden meehumt of -zingt, afhankelijk van het lied met betraande ogen dan wel met een vertederde glimlach op het gezicht. Het hoeft ook niet per se zuiver te zijn, weten we inmiddels, als het maar gezongen wordt vanuit het hart met alle emotie die erbij hoort. Een heerlijk programma dat laat zien hoe je het met elkaar gezellig kunt hebben, zonder opsmuk, zonder dure rekwisieten, maar gewoon door samen muziek te maken en elkaars prestatie te respecteren.
Wij gaan het in ieder geval vanavond hier in ons Griekse huisje gezellig maken met elkaar en ik hoop dat oudejaarsavond voor u allen in het koude Nederland ook een leuke avond zal worden. Ik wens u vanuit het zonnige Pilion een heel mooi nieuw jaar toe, met een beetje vrede, een beetje liefde, als het even kan dat alles in goede gezondheid, en rijkelijk overgoten met een sausje van geluk. Geluk dat ieder mens hier op aarde verdient, want wie je ook bent, waar je ook woont, welke kleur huid je hebt of wat je gelooft: zonder een beetje geluk kunnen we geen van allen ;-)
Gelukkig Nieuwjaar oftewel Kalí Xroniá vanuit Kato Gatzea,
Wilma Hollander
