VIDV: Voorjaar 1967 in Canada

VLAARDINGEN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Maak kennis met Marijke Bozzano (Italië) Cora Vlug (Verenigde Staten), Wilma Hollander (Griekenland) en vandaag met Geert van Mil (Canada).

Hoi allemaal in Vlaardingen en omgeving ,hier ben ik weer met mijn maandelijks verhaal. Verleden maand waren wij gestopt met het einde van de winter die wij doorbrachten in Toronto.

Zoals ik vertelde : als een ‘farm-boy’ was ik het stadsleven al weer erg zat, dus hoog tijd om weer naar het platteland terug te gaan. Hoewel, het land is hier niet zo ‘plat’. Alles is heuvelachtig in het zuiden van Ontario. Geen sloten om uit te baggeren en takken snoeien van de knotwilgen. Dat waren baantjes die in Vlaardingen elk jaar op de boerderij weer terug kwamen.

In deze tijd van het jaar had ik weer niet veel rust in mijn benen. Ik zat weer te popelen om ergens anders heen te gaan. Ik had toen twee keuzen die in mijn hoofd zaten: Wegenbouw of terug naar de boerderij. Beiden waren buitenshuis en in de zonneschijn dus dat beviel mij best! Wegenbouw en Tuinaanleg had ik gedaan tijdens mijn laatste jaren rond Vlaardingen, Kethel en Schiedam, maar de boerderij won het uiteindelijk.

Nu kwam het plaatsje Stayner in mijn gedachten: mijn zus en haar man hadden daar een groot melkveebedrijf met veel land. Even contact opgenomen en er over gepraat en de uitslag was dat hij wel iemand kon gebruiken want hij had in zijn gedachten om ook wat ‘loonwerk’ te gaan doen voor andere boeren in de buurt. Loonwerk is karweitjes doen voor boeren die niet al de benodigde machines hebben, en wij hadden van alles en nog wat waar een hoop geld aan gespendeerd was. Op die manier was er voor ons wat extra’s bij te verdienen.

Bij mij zus en zwager was het tweemaal per dag en zeven dagen in de week ongeveer 35 koeien melken met ons tweetjes en die beesten nemen nooit vakantie. (Wel een beetje asociaal hoor !) ‘s Avonds na school moesten de zoons helpen met het melken want meestal was ik op het land bezig of in de buurt aan het werk. Immers, voor 35 koeien en jongvee is er veel graan, mais en hooi nodig dat van het land gehaald moet worden. Er was dus veel te doen: ploegen, land bewerken en zaaiwerk om al dat graan en mais in en later uit de grond te krijgen. Het voorjaar zo gaat vlug voorbij en in de zomer was het hooibalen maken en binnen brengen en gras in de silo blazen voor inkuiling.

In het voorjaar was alweer nummer vier van onze vriendenclub van Vlaardingen gekomen en ook waren nog drie  jongelui van Vlaardingen die wij kenden die familie in de buurt van Montreal hadden. Wij kwamen dikwijls bij elkaar ondanks de rit van vijf uur die het kostte. Afstanden maakten ons niet veel uit en het was wel erg leuk met zoveel Vlaardingers bij elkaar te komen .

De laatst aangekomen vriend was altijd kapitein op de binnenvaart in Holland geweest voor de Shell en hij vond hier een baan als kapitein op een plezierboot  in een natuurpark met veel meren dus gingen wij daar ook dikwijls heen. Zo zie je maar wij hadden genoeg te doen met onze vrije tijd.

Aan het eind van de zomer was het tijd om al ons graan te dorsen en strobalen te maken en alles binnen brengen. In het najaar gaat vervolgens de mais in een silo en is het tijd om de akkers  weer om te ploegen voor de vorst  de grond in gaat. Ook de stallen worden klaar gemaakt om  de veestapel naar binnen te brengen voor de lange winterdagen.

Binnenkort is het weer Kerstmis en ik begin toch wel weer iets van heimwee te krijgen naar mijn oude Vlaardingen, waarbij ik me soms weemoedig afvraag waarom ik ooit weggegaan ben. Ach, dat zal wel een nieuw verhaal worden om 2015 af te sluiten. In ieder geval gaan wij dit jaar op vakantie naar Vlaardingen, in december, Het verlangen naar je voormalige thuisbasis blijft altijd ergens zitten. We gaan daar natuurlijk weer mijn broers en zussen opzoeken, neven, nichten ouwe vrienden: een drukke tijd voor de tien dagen dat we er zullen zijn.

Ik wens iedereen fijn Sinterklaasfeest, goede Kerstdagen en een prima Oud en Nieuw . En natuurlijk voorzichtig en veilig rijden als je ergens heen moet tijdens al die feestdagen!

Tot over vier weken en tot schrijfs van Geert