Vlaardingen verliest grootse kampioen

VLAARDINGEN – Op 26 juni is Jurrien Hartman op de leeftijd van slechts 27 jaar plotseling aan een hartstilstand overleden. Jurrien was een fervent zwemmer en voormalig Vlaardings sportman van het jaar. Afgelopen vrijdag is hij begraven. Bij zijn begrafenis sprak vader Marcel Hartman over het verlies van zijn zoon, en Jurrien’s carrière. Uit respect en om ook hier stil te staan bij het overlijden van deze bekende Vlaardingse kampioen plaatsen we , in overleg met de familie, hierbij de woorden die Marcel Hartman uitgesproken heeft. 

,,Een rampscenario dat zijn weerga niet kent is ons overkomen. Iets waar je misschien wel eens over nagedacht hebt, maar ondenkbaar dat het jou kan overkomen. Het is helaas waar. Een telefoontje van mijn schoonzoon uit Nederland met de mededeling dat onze zoon overleden was verscheurde mij letterlijk van verdriet. Anderhalf jaar geleden heb ik mijn moeder begraven en twee maanden geleden nog mijn schoonmoeder, zij waren respectievelijk 99 en 84 jaar. Je ouders verliezen doet pijn, maar je weet dat dit een natuurlijk proces is, immers iedereen gaat een keer dood. Hoewel het verlies en verdriet intens waren, staat dit toch in schril contrast met het verlies van onze zoon Jurrien. Ik kan u niet uitleggen hoe dit voelt. Pijn, radeloosheid, woede, onbegrip, dichtgeknepen keel en heel veel tranen, nu noch steeds. De schrale troost dat hij geen pijn heeft gehad , verzacht het enigszins. 

Jurrien was voor mij meer dan een zoon; Hij was mijn held en in vele opzichten zelfs een voorbeeld door zijn oprechte karakter, zijn recht door zee en niet lullen maar poetsen mentaliteit, zijn discipline en zijn zachtaardigheid. Zijn passie was zwemmen en hij begon daarmee al op hele jonge leeftijd. Hij bleek over aardig wat talent te beschikken. Aanvankelijk bij zwemvereniging De Viking, later De Walrus, daarna VZC dat uiteindelijk weer werd samengevoegd met De Walrus tot ZVV en later ZVVS. Door zijn enthousiasme en dat van een aantal andere talentvolle kinderen werd ik zelf zwemtrainer. Daarmee hadden we dus dezelfde hobby. Alle dagen trainen en in het weekend een wedstrijd. De successen van Jurrien waren talrijk. Zijn slaapkamer staat stampvol met medailles en bekers.

Vooral de schoolslag was zijn specialiteit, zowel in het zwembad als in het open water. In de junioren klasse werd hij enkele malen Nederlands kampioen op de 100 en 200m schoolslag. In 2007 werd hij Nederlands kampioen 3 km schoolslag open water bij de heren en verdiende hiermee ook de sportprijs van Vlaardingen. Enige tijd geleden ging het wedstrijdzwemmen over in het zelf training geven. Ook hierin was hij zeer gedreven. Wegens onder andere zijn studie en een nieuwe volledige baan in het onderwijs werd hem dit te veel en stopte hij een jaar geleden bij ZVVS als trainer. Alleen op zondagmorgen gaf hij nog training aan talentvolle kinderen bij STAR in het zwembad in Dordrecht en hij deed dit met veel plezier.  

Zijn tweede passie was motorrijden, natuurlijk enigszins gestimuleerd door zijn iets gekkere vader. Het begon met een oude Honda, die hij al snel inruilde voor een supersnelle Yamaha R1. Vorig jaar volgde hij mijn voorbeeld door de snelste machine aan te schaffen die er is. Hij moest tenslotte een nog snellere motor hebben dan ik. Samen hebben we vele motortochten gemaakt en buitenlandse trips. Het nemen van supersnelle bochten in de Alpen bleek steeds weer een uitdaging te zijn, soms gepaard gaand met grote angsten van moeder die achterop zat. Samen wat sleutelen aan de motor en maar krabben achter onze oren als we onderdelen overhielden of tekort hadden. In april kocht hij een flatje in Schiedam. Pa, jij bent toch handig, kunnen we samen de boel verbouwen. Nou ja verbouwen…eerst het huis volledig strippen. Dat kon je aan Jurrien wel overlaten. Met de grootste ijver sloopte hij inderdaad alles. We hadden samen enorm veel plezier. Hij laat een heel grote leegte bij mij achter. 

Jurrien was meer dan een zoon. Hij was mijn maatje, vriend, uitlaatklep, we deelden dezelfde hobby’s. Waar je Jurrien zag, zag je Pa en omgekeerd. Echte wapenbroeders. Een vader kan niets beter wensen! We were Brothers in Arms’’. 

Marcel Hartman