Wallonië in coronatijd

VLAARDINGEN/BELGIË - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Dick van der Pijl (Frankrijk), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Marijke Persijn (België).

Zoals overal is het aantal met het coronavirus besmette en zieke mensen ook in België fors toegenomen. Wat me bevreemdt is het feit, dat dit keer Wallonië er uit springt. Niet in de zin van weinig gevallen (dat was de vorige golf wel zo), maar juist hier piekt het aantal positief geteste mensen.

Natuurlijk heeft dit gevolgen. Er is een avondklok ingesteld. Mondkapjes waren al in de winkels verplicht, maar sinds kort ook in de kleuterklassen. Mensen lijken bang en dragen ze vaak op straat, terwijl die plicht hier in de buurt sinds kort weer werd afgeschaft. Horeca dicht en dat valt zeker de Belgen zwaar. Men gaat hier graag elke week uit eten en men is gek op samen met vrienden een glas drinken in een café of kroeg. Het is verboden om te knuffelen. En ook dat past niet bij de Belgen die warm in de omgang zijn. Altijd die heerlijke kus bij begroeting en afscheid. Of ze je nu kennen of niet. De ministers spraken daar heel menselijk over. Dat deden ze trouwens ook bij het opnieuw moeten ingrijpen bij alles wat met cultuur te maken heeft. Belgen houden van grote evenementen, festivals en theater. Op het journaal wordt er altijd veel aandacht aan besteed. En natuurlijk beperkingen in sport en jeugdkampen.

Voor ons persoonlijk betekent het dat alle logees die in oktober hadden willen komen, in Nederland moesten blijven. Geen dochter Mara die haar verjaardag hier wilde vieren. Geen muziekcollega’s om hier samen muziek te maken en lekker bij te kletsen. Onze familieleden en vrienden hadden zo graag van de prachtige herfstkleuren willen genieten. Ik plaats dus maar regelmatig foto’s op Facebook. (De foto van vandaag is op ons terrein genomen) Een bevriend stel dat ongeveer twee jaar geleden een tweede huis in Wallonië kocht, mag er  opnieuw niet naar toe. Het zijn echte natuurliefhebbers en sportievelingen. Dertig kilometer lopen is voor hen een wassen neus! Dat is in Amsterdam toch echt minder leuk.

Onze contacten blijven beperkt tot een praatje met een caissière, een postbode die een pakje komt afgeven en iemand die een klus voor ons doet op ons terrein. Ik heb slechts een keer aan mijn voorleeskinderen verhalen kunnen vertellen. Daarna sloeg corona toe en was ik zelf een keer verkouden. Het Mamily Papily (Oma leest, Opa leest)-project van de bibliotheek van La Roche ligt zelfs helemaal stil. Ik ben nog niet eens op de kleuterschool daar geweest.

Sommige mensen zouden zich waarschijnlijk geen raad weten met die 'natuurlijke quarantaine'. Eric en ik voelen ons echter prima. We hebben Bardo’s verjaardag gevierd. Hij is 15 jaar geworden! Kat Boeffie is vaker binnen nu het weer verandert. Sinds ik internet in mijn muziekkamer heb, zit ik daar dikwijls heerlijk te werken: studie Ayurveda; extra Ayurveda- cursus rond immuniteit ; MuseScore (net door Eric op mijn pc geïnstalleerd); Voor Vlaardingen24 schrijven. En natuurlijk zing ik. Ik heb twee prachtig liederencycli van Peter Visser. Zijn muziek is nooit makkelijk, dus daar kan ik tijd genoeg aan besteden.

Eric en ik besteden veel aandacht aan koken en verdiepen ons in de wereld van de kruiden. We genieten van onze wandelingen met Bardo en van de laatste ronde met ons viertjes op ons terrein, waarbij we meestal bevers zien. Er zijn er in ieder geval drie. Die zitten dan vlak bij elkaar te knagen. Vaak hoor je ze voordat je ze ziet. Gisteravond zat er één boven op een uitloper van zijn burcht praktisch naast ons!

Eric werkt in zijn kantoor. We kijken ’s avonds een film. We doen lichaamsoefeningen met ballen, steps en gewichtjes. Ook de adem- en beenoefeningen uit het ziekenhuis in Luik nemen we dagelijks door. Daarnaast heb ik mijn eigen oefeningen, Yoga asana’s, meditatie en teken ik mandala’s en geometrische figuren. Kortom: we vermaken ons!

Ik hoop dat het goed met U allemaal gaat. Het is een bizarre tijd. A la prochaine,

Marijke Persijn