Winterstilte in Vlaanderen en Wallonië
- Marijke Persijn
- 19-01-2020
- Nieuws
Het is nog maar net 2020 en toch is er alweer zoveel gebeurd.
Het jaar begon kalm. We keken op ons terras naar het vuurwerk dat in de verte in de omliggende dorpen werd afgestoken. Bardo, onze ooit zwarte hond, is doof en had dus geen last van zijn vroegere angsten. Onze bruine hond Tara en onze ex-kater Boeffie vonden het prima om binnen te blijven, waar de tv aanstond, wat goed was om hen af te leiden van eventuele knallen buiten.
Eind december hadden we de verjaardag van onze zoon Kim gevierd en alvast die van mij. Reuze gezellige dagen met onze kinderen, kleinkinderen, partner van onze dochter en een heleboel dieren. Om mijn verjaardag ook nog eens in het Belgische te vieren vond ik een beetje teveel van het goede. Misschien vond ‘men’ dat eigenlijk ook wel prettig, want iedereen heeft het net na Nieuwjaar wel even gehad met al dat eten, drinken en feestvieren, toch?
Helaas is onze Tara ziek geworden. In december zijn we al naar de Urgentie aan de universiteitskliniek van Luik geweest op aanraden van onze dierenarts. Twee uur reistijd en bijna acht uur daar in de wachtkamer zitten…. Urgent? Half januari werd ze voor een vaste afspraak geboekt. Dan zouden ze meer kunnen doen. Eerlijk gezegd dachten we dat ons lieve dier de dag voor mijn verjaardag zou overlijden. Ze lag te rillen. Eten wou ze al een tijdje niet meer. Wel heel veel water drinken en dus ’s nachts de kamer volplassen. Ze had ook duidelijk pijn. Het waren veelvuldig onderbroken nachten. Gelukkig reageerde ze goed op een medicijn dat Bardo krijgt als hij erg stram en stijf is. Het zijn grote honden en ze zijn al 14 en 13 jaar.
Tara heeft inmiddels haar onderzoeken gehad. Ze lijdt aan het Syndroom van Cushing, waarvoor medicijnen bestaan. Duur, maar we houden van onze hond en kunnen het gelukkig betalen. Dat zijn zo onze huiselijke beslommeringen.
Gelukkig zijn er ook leukere dingen waarover ik kan vertellen.
Ik ben vorig weekend in Sint-Amands in Vlaanderen geweest bij Tiffany Veys van “Mind the Voice” om de basisopleiding voor Stemtherapeut te volgen. Haar man Kris zorgde voor de inwendige mens van de vooral aanwezige logopedistes. Er was één moedige man te midden van al dit vrouwvolk. Ik heb al eerder over Mind the Voice geschreven. Enthousiast als ik was (en ben) over hun boeken, video’s, audiofragmenten met zangoefeningen en meditaties en hun “stem-fluit” (de SOVT trainer), had ik me destijds al opgegeven voor het weekend van augustus. Mijn moeder lag toen echter op sterven en ik kon het gelukkig verzetten naar januari. Ik vond het mooi dat ik op 11 januari met muziek bezig zou gaan, omdat mijn vader een muzikant in hart en nieren is geweest en dit zijn verjaardag zou zijn geweest als hij nog geleefd had.
Het waren leerzame dagen en het was een feest van herkenning, omdat ik zelf zo geloof in de holistische kijk op zingen en de stem en me daar dan ook in de afgelopen veertig jaar in heb verdiept.
Sint-Amands ligt aan de Schelde. Eric en ik waren er in oktober naar toe gereden om een slaapplek voor me te zoeken en we hadden toen EB-DIEP ontdekt. Geen uitzicht op de rivier, want het grote, luxe en prachtig ingerichte appartement lag aan de straatkant. Ik heb wel in het donker langs de Schelde gewandeld. Het eerste rondje in stilte (een winterstilte), het tweede rondje achter een hevig bekvechtend Vlaams stel, spannend…
Thuis gekomen werd het écht spannend: zou mijn Atelier La Voix Le Mouvement La Confiance ( De Stem Bewegen Zelfvertrouwen) wel of niet doorgaan? Mijn vorige cursus, Atelier Chant Souriant, was niet doorgegaan vanwege een tekort aan aanmeldingen. Inmiddels had ik maanden voorbereiding in deze twee cursussen gestopt en kosten gemaakt vanwege mijn deelname aan de opleiding van Tiffany.
Helaas, ook dit keer was er niet genoeg belangstelling. Ik troost me er dan maar mee dat ikzelf in ieder geval weer meer weet en veel energie heb gekregen door mijn deelname in Vlaanderen. Bovendien ben ik nu zo oud, dat Vadertje Staat me maandelijks een leuk bedrag schenkt, waarmee ik dit soort prachtige dingen kan doen.
Wat wel doorgaat is ons Trio MaGMa Lustrum Concert “WINTERSTILTE” (we bestaan 5 jaar!) in de kerk van Dochamps op zondagmiddag 26 januari. We worden daar altijd uiterst vriendelijk ontvangen en dat doet een mens goed. Ik verheug me er op om al die schitterende muziek te gaan zingen en om deze samen met mijn collega’s Marijke Verbeeck en Gérard Lambert met ons publiek te delen. En speciaal met een Nederlands echtpaar dat hier in de Ardennen woont en die dag hun 47-jarige bruiloft viert. Dubbel feest dus! Ook mijn eigen Eric draagt weer rotsblokken bij. Hij vond muziek die bij ons thema “winterstilte” past, ontwierp de poster en zal de stukken tijdens het concert weer inleiden. Hij zal ook dit keer filmopnames maken.
Benieuwd naar ons programma? Kijk dan vanavond op onze website: www.triomagma.eu
A la prochaine,
Marijke Persijn
