Zoete wonderen
- Wilma Hollander
- 02-12-2018
- Nieuws
Voor het eerst sinds ik in Griekenland woon, heb ik mijn nieuwste roman eerder in handen dan mijn lezers. Dat ligt niet aan mijn uitgevers, maar aan de grillige post- en pakketbezorging hier. Zo zit ik al ruim twee maanden te wachten op een bestelling uit Engeland. Of beter gezegd, op het tweede pakketje dat verstuurd werd nadat het eerste pakketje niet was gearriveerd. Via de track&trace weet ik dat het ‘sorry-we-sturen-u-een-nieuw-pakketje’ al tweeënhalve week geleden in Thessaloniki is aangekomen. Dus toen ik gisterochtend een telefoontje kreeg van een koerierservice-meneer, was ik in de vaste veronderstelling dat mijn Engelse pakketje eindelijk bezorgd zou gaan worden. De grote doos die de koerier mij glimlachend overhandigde, bevatte echter geen twee potjes glucosamine, maar de auteursexemplaren van Zoete Wonderen, het tweede deel van De rozen van Beekbrugge-trilogie. Een heerlijke verrassing dus, want het moment dat je je eigen boek in handen houdt, blijft nu eenmaal altijd een heel bijzonder moment in het leven van een schrijfster, hoeveel romans je ook op je naam hebt staan.
De dag had nog een ander bijzonder moment voor me in petto. Hoewel dat meer een ‘onbegrijpelijk hoofdschudden’-moment was. Dat doen we hier eigenlijk best wel vaak, realiseer ik me nu, want in het dagelijkse Griekse leven rol je nu eenmaal van de ene verbazing in de andere. In dit geval betrof het mijn nieuwe telefoon. Speciaal uitgezocht op het feit dat er twee simkaarten in kunnen, omdat ik zowel een Grieks als een Nederlands telefoonnummer heb. Niks bijzonders, bij een nieuwe telefoon zet je gewoon de simkaarten over zodat je al je opgeslagen contacten niet kwijt bent, en klaar is Kees. Maar niet in Greece... De oude simkaarten pasten niet in de nieuwe telefoon, ze waren te groot. Even googelen leerde me echter dat zoiets geen enkel probleem is. Je kunt zo’n kaart gewoon kleiner maken, daar bestaan apparaatjes voor, een soort kniptangen. Wel stond erbij dat je dat beter niet zelf kunt doen, omdat je dan het risico loopt de kaart te beschadigen. Manlief ging dus met mijn nieuwe telefoon en de oude simkaarten naar de Griekse Vodafone-winkel, om het daar even te laten aanpassen.
De Vodafone-meneer schudde echter zijn hoofd. Nee, nee, we hadden het helemaal verkeerd. Er moest een andere, passende simkaart in de nieuwe telefoon, waarna ik contact op moest nemen met de telefonische servicedesk, die het ‘oude’ nummer inclusief gegevens digitaal op mijn nieuwe simkaart over zou zetten. Maar voordat hij die benodigde nieuwe simkaart kon afgeven, moest manlief eerst zijn paspoort laten zien, anders kon hij geen nieuwe simkaart afgeven. Toen manlief zei dat het niet om zijn telefoon, maar om de mijne ging, dat hij mijn paspoort niet bij zich had, en dat ook niet ‘even’ ging halen gezien het feit dat we twintig kilometer verderop wonen, dreigde het hele verhaal al meteen vast te lopen. Gelukkig is manlief zeer assertief. De chef werd erbij gehaald, en zie, de nieuwe simkaart kon ineens toch aangeschaft en geregistreerd worden. Nou ja, de Griekse dan, hè? Die Nederlandse, dat was een ander verhaal. Daarvoor moest ik naar Nederland. Huh? Ja, u leest het goed. Ik moest in Nederland een nieuwe simkaart gaan kopen opdat die daar geregistreerd en overgezet kon worden op mijn bestaande Vodafone NL-nummer.
Alvorens een retourtje NL te boeken, heb ik eerst maar eens gebeld met de Nederlandse Vodafone-servicedesk. De vraag de ik had bleek helaas niet voor te komen in het voorkeuze-menu, waar ook de knop ‘voor overige vragen, toets...’ niet aanwezig vast. Wel kreeg ik steeds: ‘voor het hoofdmenu, toets...’ waarna de hele riedel weer opnieuw begon. Na een paar keer opnieuw bellen en steeds een andere keuze uitproberen, kreeg ik op een bepaald moment toch zowaar een echt mens aan de lijn. Die ook nog eens snapte wat ik wilde weten. Alleen wist zij daar niet het antwoord op, dat ging ze bij een collega navragen. En ja hoor, de collega wist gelukkig de oplossing: ik hoefde helemaal niet naar NL, want ik had toch al een NL-simkaart die geactiveerd was? Die hoefde alleen maar bijgeknipt te worden van Standaardformaat naar Nanoformaat, dan kon hij zo de nieuwe telefoon in. Daar bestonden tangetjes voor en in iedere telefoonwinkel kon dat zo gedaan worden. Geen enkel probleem. Nou ja, behalve dus als je in Griekenland woont. Daar heeft het personeel van de telefoonwinkel blijkbaar nog nooit van zo’n tang gehoord...
Vandaag giet het van de regen, niet bepaald weer om op de brommer naar Volos te gaan, dus teruggaan naar de Vodafone-winkel moet even wachten tot het depressiefront is weggetrokken. Manlief heeft inmiddels wel een screenshot gemaakt van zo’n simkaart-kniptang, die overal op internet voor nog geen tien euro aangeboden wordt. Die gaat hij de bovengenoemde medewerker zeker laten zien, waarbij hij hem ongetwijfeld in niet mis te verstane bewoordingen zal vertellen dat hij ons totaal onnodig een nieuwe simkaart door de strot heeft geduwd. Gelukkig zijn er meerdere telefoonwinkels in Volos. We hoeven dus niet meteen zelf zo’n tang te bestellen, al zou dat misschien nog weleens de beste en snelste optie kunnen zijn. Nadeel van op internet kopen is echter dat het thuisbezorgd moet worden, hetzij door de post of door een koeriersdienst, en gezien de problemen die dat weer oplevert... Nou ja, u begrijpt het wel. Ons leven in Griekenland gaat niet altijd over rozen :-)
P.S. Mijn nieuwe roman, Zoete Wonderen, ligt vanaf 4 december in de winkels. U kunt hem nu al reserveren als boek of e-boek via deze link! Ik wens u een fijne Sinterklaasavond en alvast Prettige Kerstdagen!
Yiasou vanuit Pilion!
Wilma Hollander
