Koopzondag in Vlaardingen: Patstelling

VLAARDINGEN – In Vlaardingen kun je op zondag veel: boodschappen doen bij de super, naar de film, gokken en een terrasje pakken. Je kunt er ook voor kiezen naar de kerk te gaan. Kortom, heel wat keuzevrijheid.  Zondags shoppen is er echter voorlopig nog niet bij. In de raadsvergadering van donderdag 5 juni kwamen coalitie en oppositie er samen niet uit om de plaatselijke winkelverordening  aan te passen. In Vlaardingen blijft voorlopig hiermee alles bij het oude: koopzondagen blijven voorlopig alleen op de eerste zondag van de maand toegestaan. De verwijten van coalitie en oppositie vliegen inmiddels over en weer. Ivana Somers van VV2000/Leefbaar Vlaardingen vergeleek Vlaardingen zelfs met Staphorst. Wat ging er mis?

,,Er lag een uitgebreid voorstel voor een grote verruiming van de koopzondagen. De gehele oppositie stemt tegen, ze willen alles of niets. Ze hebben de Vlaardingse ondernemers 'fantastisch geholpen', nu blijft het twaalf en dan ook nog beweren dat ze voor de ondernemers zijn.’’ PvdA-fractievoorzitter Klaas Terpstra schreef dit kort na de raadsvergadering op zijn Facebookpagina. Terpstra en zijn collega’s binnen de coalitie vergaten echter een aantal belangrijke zaken te melden op diezelfde social media.

Allereerst was het voorstel van het college aan de raad minder ruim dan werd voorgesteld. Tot voor enkele dagen geleden verklaarde men nog dat 2014 een overgangsjaar was en dat de intentie was om de zondagen in 2015 vrij te geven. Dat laatste zinnetje over 2015 was echter weggestreept, na intensief overleg de afgelopen dagen binnen de coalitie. Naar het hoe en waarom kon slechts gegist worden. Mogelijk gebeurde dit onder druk van coalitiepartners CDA en CU/SGP. De laatsten zijn altijd fel tegenstander van koopzondagen vanuit principiële geloofsoverwegingen.  Tijdens de vergadering werd door de oppositie haar begrip uitgesproken, maar keerde men zich ook tegen het opleggen van de wil van een minieme minderheid aan de rest van Vlaardingen. Keuzevrijheid was hierbij een sleutelwoord dat bij de oppositie verschillende malen als basis in de betogen werd gehanteerd. Vera Kalf nam namens de VVD het voortouw in de discussie en verweet de coalitiepartijen betutteling van de Vlaardingse ondernemers en achterkamertjespolitiek.

Terpstra en de anderen vergaten ook te vermelden dat het voorstel niet aangenomen werd omdat er binnen de coalitie zelf, dus door de CU/SGP, werd tegengestemd. Om redenen die als net zo principieel benoemd kunnen worden als die van de oppositie, die de keuzevrijheid volledig bij de Vlaardingse ondernemers willen leggen. De VVD diende op haar beurt een motie in die een verdergaande verruiming van de koopzondagen inhield dan het eerder gepresenteerde raadsvoorstel door het college. 

Het bleef vreemd dat het college haar intentie om in 2015 de zondagen vrij te geven had geschrapt. Door onder meer Peter Caljé van D66 werd weliswaar bepleit dat de politiek een stapje terug moest doen, maar tegelijkertijd werd er een scala aan voorwaarden verbonden aan een mogelijk vrijgeven van alle zondagen. Het Detailhandelsplatform Vlaardingen (DPV) en de IKV werden terug gestuurd naar de eigen achterban om opnieuw draagvlak te creëren. Ook de kleine, niet bij een winkeliersvereniging aangesloten ondernemer moet gepolst gaan worden. Opmerkelijk, immers de landelijke overheid bijvoorbeeld praat zelf alleen met vakbonden en werkgeversverenigingen: niet georganiseerd betekent in deze context ‘jammer maar helaas’. Wat de lokale ondernemers in Vlaardingen willen is al bekend. Er lijkt een meerderheid voor het zelf kunnen bepalen. De suggestie van de coalitie dat iedereen weleens verplicht zou kunnen worden om altijd open te gaan is volgens de oppositie volledig ongegrond.

Zowel het raadsvoorstel als de motie hebben het niet gered. Oppositie en coalitie spreken volgende week verder.