Column: Er zijn toch geen daklozen in Nederland?

Een aantal jaren geleden, na een bioscoopbezoek liepen we richting parkeerplaats. In de verte zag ik hem al een groepje mensen aanspreken. Hij werd afgesnauwd, door sommigen genegeerd en het aardigste wat iemand zei was ‘ vieze zwerver ga je van mijn geld zeker drank of shit halen, pleur lekker op joh’. Hij werd uitgelachen, maar dat deerde hem niet. Het was koud, ik wilde snel de auto in en hoopte eerlijk dat hij niet naar ons toe zou lopen. Jawel, hij liep met zijn hand naar voren op ons af. Deze man was aan het bedelen.

Het zou makkelijker geweest zijn om hem af te schudden en gewoon ‘nee sorry,  ik heb geen kleingeld’ te zeggen en door te lopen, was het niet dat die man ook een hondje achter zich aan had hobbelen. Verrassend genoeg vroeg hij ook geen geld, hij vroeg of we wat eten voor hem en zijn hondje konden kopen. Hij vertelde dat hij dakloos was. De winkels waren al dicht, hoe dan? ? Het hondje bleef trouw naast zijn arme baasje staan en keek omhoog naar ons. Tja, en dan ben ik de laatste die zoiets kan negeren hoor! ‘Kunnen we niet even naar de avondwinkel wat eten kopen,?’ vroeg ik aan mijn gezelschap. De avondwinkel was toch om de hoek, we zouden snel weer terug zijn. Misschien ben ik wel een zacht ei, maar dat hondje had deze avond tenminste wat gegeten, net als zijn baas. Op koude avonden denk ik vaak terug aan die avond. Hoe zou het nu met ze zijn, zou die man geholpen zijn of dood, want ik heb hem na die avond nooit meer gezien.

‘Je bent gek, je moet zulke idioten niks geven, er is genoeg hulp voor dat soort mensen’, kreeg ik van enkele mensen te horen. En zelfs ‘er zijn geen daklozen in Nederland!’ Dat zegt genoeg over wie de echte idioten zijn, dat is mijn mening. Als ik kon had ik veel meer gegeven. Ik denk persoonlijk dat iedereen in een situatie terecht kan komen, waarin alle deuren voor je gesloten blijven. Het overkomt je, door eigen schuld of niet, niemand verdiend een leven op straat.

Dat mensen met een grote boog om daklozen lopen, of hun kinderen bij ze uit de buurt wilt houden, snap ik wel, het blijft toch een beetje een soort schemergebied. De vooroordelen zijn hard: je kent ze niet, niemand hoeft in Nederland te zwerven, zwervers zijn vies, verslaafd, psychisch verward en criminelen, voor je het weet vallen ze je aan of beroven ze je. Is dat waar dan? Zijn alle daklozen een van deze vooroordelen? Dat geloof ik niet, overal heb je wel tuig zitten. Zou ik die man geholpen hebben als hij geen hondje bij zich had gehad? Dat is een gewetensvraag, die ik mezelf wel eens afvraag. Ik weet het eerlijk gezegd niet. De man was zo dankbaar en blij dat hij ons allemaal een knuffel gaf. Een beetje aardig zijn kost weinig, hooguit een paar seconden of minuten van je leven. Kunnen we niet wat aardiger tegen elkaar zijn, ook al kennen we elkaar niet?

#doeslief