Landelijke aanpak problemen chauffeurs

VLAARDINGEN – Het aantal aanwezigen bij de bijeenkomst waar de problematiek rondom vrachtwagenchauffeurs uit het Oostblok besproken werd viel wat tegen, maar over de conclusies waren de aanwezigen het redelijk met elkaar eens. Op zaterdag 7 september verzamelden zo’n 30 personen zich rond het middaguur in eetcafé de Pittstop aan de Koningin Wilhelminahaven. Onder hen Tweede Kamerlid voor de SP Paul Ulenbelt en wethouder Ruud van Harten. Daarnaast waren er vertegenwoordigers van de lokale SP, een aantal chauffeurs, enkele bestuursleden van de belangenvereniging Chauffeurs-Toekomst, de Vlaardingse beeldend kunstenaar Look Boden en stadsdichter Mirjam Poolster.

Gedurende de bijeenkomst kwamen er veel verhalen naar boven over moderne slavernij, waarbij de aanwezige chauffeurs uit eigen ervaring wisten te putten. Veel chauffeurs uit Midden- en Oost-Europa worden financieel ‘afgeknepen’ en moeten met minimale middelen zichzelf voorzien van voedsel en meer. Eén verhaal ging daarbij over een werkgever die gedwongen werd door de Nederlandse wetgeving een chauffeur het minimumloon te betalen. Bij terugkeer van de chauffeur moest deze het geld weer terug storten aan zijn werkgever.

Van verschillende kanten werd wethouder Van Harten verzocht druk uit te oefenen op in Vlaardingen gevestigde bedrijven als DFDS, die chauffeurs geen gelegenheid geven op het bedrijfsterrein te parkeren, te overnachten of zichzelf te verzorgen. Van Harten antwoordde dit niet af te kunnen dwingen, maar vertelde de problemen wel serieus te nemen en hier met collega’s uit de randgemeenten rond Rotterdam gezamenlijk op te zullen trekken. De wethouder vertelde dat met name Rotterdam zijn eigen straatje eerst schoon geveegd heeft, waarbij op dat moment niet gekeken werd naar de effecten voor de omliggende gemeenten.

Tweede Kamerlid Paul Ulenbelt tenslotte vertelde voorstander te zijn van een landelijke aanpak van de problemen, waarbij hij toezegde een en ander met minister Asscher te zullen bespreken. Een lokale aanpak zou juist het ongewenste ‘waterbedeffect’ blijven veroorzaken, waarbij chauffeurs opgejaagd werden en gedwongen worden zich steeds weer te verplaatsen naar een volgende gemeente.