Palestijnse gemeenschap in Vlaardingen: 'Intens verdrietig, woedend en gefrustreerd'

VLAARDINGEN - Intens verdrietig, woedend en gefrustreerd. Dat overheerste bij de Palestijnse gemeenschap na de vergadering van de gemeenteraad van 3 april. Daarin werd vergaderd en gestemd over een drietal moties, die ook hen aangingen, de circa 5000 Vlaardingers van Palestijnse komaf.

In Gaza verwoest het Israëlische leger een compleet gebied, en daarbij vallen tal van onschuldige slachtoffers, veelal kinderen. Daarin kan een Vlaardings college met haar gemeenteraad misschien weinig direct betekenen, maar zich hier tegen uitspreken en dat overbrengen naar de Nederlandse regering, dat lijkt niet moeilijk. En al helemaal niet onmogelijk, zelfs al is dat meer symbolisch.

Op 3 april werd er gestemd over drie moties over de Palestijnse gemeenschap. Twee ervan gingen over de hulp bij de wederopbouw van het grotendeels kapot gebombardeerde en geschoten Gaza, en over de erkenning van de Palestijnse Staat. De gemeente heeft daarin weliswaar geen zelfstandige bevoegdheden, maar het ging onze stadgenoten vooral om het afgeven van een moreel signaal. En je hoeft er niet eens antisemitisch voor te zijn om deze aan te nemen. Het maakt bijna cynisch dat de enige motie die wel werd aangenomen zich uitsprak over het vredig samenleven in Vlaardingen van de verschillende gemeenschappen, waaronder de Palestijnse en de Joodse; over het wederzijdse begrip en onderling respect tussen al die groepen. Wel in Vlaardingen, maar dus niet in Gaza, aldus een groot deel van de raad. Felste tegenstander was misschien wel de ChristenUnie/SGP die zich per definitie schaart achter Israël. Dat, terwijl verschillende Joodse organisaties zich inmiddels tegen de eigen regering gekeerd hebben en zich verzetten tegen wat zich nu in Gaza afspeelt: humanitaire hulp die tegengehouden wordt, verschrikkelijk veel burgerslachtoffers en ultieme verwoesting. Zelfs het kabinet lijkt daarin een ander, radicaler standpunt te kiezen, na veel gedraal en gedraai eerder.

Onze stadgenoten die in Gaza veel familie hebben, of hadden, konden het niet bevatten, dat gebrek aan vooral morele steun. Daarop werd een brief geschreven aan de burgemeester om dit nog eens uit te spreken en die werd op woensdag 7 mei direct overhandigd aan burgemeester Bert Wijbenga. Op een bijeenkomst waarbij de pers aanwezig was, maar niet gewenst, en die dus vriendelijk verzocht werd om na het nemen van een foto de zaal direct te verlaten. Mogelijk ligt menselijkheid en solidariteit met haar eigen inwoners te gevoelig voor een stadsbestuur om in aanwezigheid van journalisten uit te spreken. In ieder geval lijkt controle over wat er wel en niet toegestaan, of in het openbaar gezegd wordt belangrijker dan persvrijheid.

Nawal Al-Baz overhandigde namens de Palestijnse gemeenschap in Vlaardingen op 7 mei even na 10.30 uur de open brief aan burgemeester Wijbenga. Direct en persoonlijk, omdat ze wilde voorkomen dat deze verdween in de digitale brievenbus van de gemeente. ,,Ik wil dat u ons in de ogen kijkt en de pijn ziet die we hebben’’. Daarbij haalde ze ook nog eens de raadsvergadering van 3 april en de behandelde moties aan: ,,Hoe kunt u zeggen dat u ons steunt, en ons vervolgens niet erkennen?’’ Naast de brief werd ook nog eens een symbolische rouwkrans overhandigd. Gratis beschikbaar gesteld door een Vlaardingse bloemist, die hiermee zijn solidariteit wilde uitdrukken.

Wie ook solidair zijn, zijn de velen die op 18 mei naar Den Haag gaan, om daar te demonstreren. Daaronder ook een organisatie als Een Ander Joods Geluid. En daar een symbolische rode lijn te trekken, waarover premier Dick Schoof weleens gesproken heeft, maar die nooit is getrokken door zijn kabinet. Je leest er meer over op hier en je kunt je via deze link opgeven.