Soms denk je weleens...

VLAARDINGEN/DOYLESTOWN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Volg de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Dick van der Pijl (Frankrijk) en vandaag van Cora Vlug-Bot (Verenigde Staten).

Soms denk je weleens “hoe zou het zijn om weer in Nederland te wonen”. Standaard reactie van vrijwel elke Nederlander is dan “nou Nederland is echt niet meer hetzelfde als toen je wegging hoor”. Tja, dat is logisch en dat snap ik. Is het nog ergens hetzelfde als 23 jaar geleden, nee toch? Toen we hier in 200 arriveerden was er dial-up Internet. Weet je nog hoe dat klonk, voordat je contact kreeg? Luister hier!   Het kostte ons een vermogen om onze twee pubers hun contacten te laten behouden met vrienden in Nederland.

Wat mis je van Nederland vroegen de Amerikanen ons vaak. Vraag het aan elke Nederlander in den Vreemde en je krijgt altijd hetzelfde rijtje. Ik heb het hier niet over familie en vrienden die je uiteraard mist, maar over Nederland en z’n dagelijkse dingen. Op #1 staat altijd gezelligheid en directheid van de Nederlanders. Vervolgens activiteiten zoals fietsen, naar de markt, even een bakkie doen en een terrasje pikken. Daarna komen de lekkernijen zoals, drop, hagelslag, kaas, broodsoorten en de gehele menukaart van de patattent. De kinderen kunnen overal grotendeels zelf naartoe fietsen en alles is dichtbij. Maar fietsen in storm en regen is ook niet fijn. Dus als je dan toch met de auto moet dan sta je altijd wel ergens in een file. Dat is wel weer een groot minpunt van Nederland. Te klein, te veel mensen en te veel auto’s. Heerlijk hoe hier in de USA de wegen breed, lang en niet te druk zijn. Behalve wanneer je in de buurt van de grote steden komt, zoals Philadelphia en New York City, dan wordt het gekkenwerk. De Nederlandse wegen worden veel beter onderhouden dan hier in Pennsylvania. Pennsylvania is berucht om zijn gaten en deuken in de wegen, beter bekend als potholes. Menig automobilist eindigt aan de kant van de weg met één of twee lekke banden. Maar ja, de Amerikanen betalen geen Wegenbelasting en geen aankoopbelasting op auto’s. Wegenonderhoud wordt voornamelijk bekostigd met de brandstofaccijns. Je zou denken dat de benzine dan behoorlijk duur moet zijn in de USA. Amerikanen klagen over de dure benzineprijzen maar gemiddeld zo’n 90cent tot (omgerekend) één Euro per liter haalt het lang niet bij Nederlandse benzineprijzen. Die potholes moeten we dus maar voor lief nemen in “the greatest country in the world”.

Het land ligt mijlenver achter op andere Westerse landen op het gebied van Infrastructuur. Verkeerslichten hangen midden op een kruispunt. Ik ben in het begin nogal eens te ver doorgereden bij een rood verkeerslicht, waardoor ik midden op het kruipunt op groen licht stond te wachten. Uiteraard went alles en nu rijd ik in Nederland te ver door bij een verkeerslicht, zodat ik m’n nek moet verdraaien om te kunnen zien of het licht op groen springt. Zo zijn er Amerikaanse gewoontes waar je je aan ergert of maar niet aan kunt wennen, wanneer je het dagelijkse Amerikaanse leven oppakt. Nu zijn er Nederlandse gewoontes die ik ben vergeten of nieuwe gewoontes waar ik me over verbaas en me ook aan kan ergeren. Zo zijn er vele verschillen en als je me vraagt wat ik zou missen in m’n dagelijkse Amerikaanse leven, dan heb ik ook een lange lijst na 23 jaar. Je blijft altijd met één been in je woonland staan en met het andere been blijf je toch in je Vaderland, wanneer je emigreert.

Give a little, take a little. Home is where you make it yours.

Ik stelde mezelf de vraag “Zou je het weer doen, emigreren?” Ik verbaasde mezelf dat ik op deze vraag geen antwoord kan geven. Je geeft veel op en je krijgt veel terug. Je weet nooit hoe je leven was geweest als je gewoon in Vlaardingen was gebleven. Daar zouden ook ups-and-downs geweest zijn, die hier net zo goed gebeurde. “What if” daar heb je niks aan, want daar kan niemand een antwoord op geven. Soms mijmer ik weleens over dit soort dingen en deze keer heb ik er maar een verhaaltje van gemaakt voor Vlaardingers in den Vreemde.

Life is Good

Cora Vlug