Wilma Hollander: In de mensen een welbehagen

VLAARDINGEN/PILION - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Cora Vlug (Verenigde Staten), Dick van der Pijl (Frankrijk) en vandaag Wilma Hollander (Griekenland).

Bijna Kerstmis is het, en ik ben er nog helemaal niet aan toe! Vroeger als kind duurde het een eeuwigheid voordat de ballen weer in de boom hingen, maar tegenwoordig gaat alles sneller, vooral de tijd. Zo vergaat het ons tenminste, en ik weet zeker dat we niet de enigen zijn die het zo ervaren. Ik probeer dan ook bewust af en toe die tijd stil te zetten door even te stoppen met bezig zijn en een rustmoment in te bouwen. Als kersverse gepensioneerde in Pilion heb ik daar natuurlijk alle gelegenheid en ruimte voor, maar bezig zijn met dingen als mediteren, yoga en mindfulness... dat zit helaas niet echt in de aard van dit beestje.

Of misschien toch wel. Misschien zit dat alles al gewoon bij mij ingebouwd. Als ik namelijk buiten op het terras mijn ontbijtkoffie drink en mijn blik valt op een roodborstje dat in de tuin aan het rondscharrelen is, dan volg ik de bewegingen van zo’n beestje met een grote glimlach. Ik vergeet even alles wat er die dag nog moet gebeuren en zie alleen maar het wonder van dat kleine prulletje dat vrolijk rondhupst in een grote boze tuinwereld waar het gevaar overal op de loer ligt in de vorm van de katten van de buurvrouw. Oké, onze eigen Krumpie wil ook nog weleens aan komen sluipen, maar die is daar niet zo handig in. Die hoor en zie je al van verre aankomen. Tijdens de koffie ben ik dus volgens mij gewoon aan het mindfulnessen, want ik ben me dan heel bewust van alles wat er op dat moment om me heen gebeurt en ik geniet er ook nog eens van.

Aan yoga doe ik ook. Na het werk op de bank. Languit op mijn rug ontspannen, diep in- en uitademen bij zo’n heerlijk melige kerstfilm waarmee je momenteel wordt doodgegooid. De wat actievere poses komen echter ook aan bod, want geheid dat ik mijn bril van het plankje stoot, waardoor ik mezelf in allerlei kronkels moet buigen om het ding onder de bank vandaan te krijgen. Qua lenigheid heb ik niets te klagen sinds ik regelmatig onder handen word genomen door een hele lieve osteopaat, die onder begeleiding van rustgevende relaxmuziek mijn armen, benen, heupen en rug in allerlei houdingen duwt waarvan ik niet had gedacht dat ze daartoe nog in staat waren. Tijdens de massages die hij geeft gaan mijn gedachten losjes alle kanten op, precies zoals dat volgens mij bij mediteren gebeurt, dus dat gaat dan in één moeite door. Hoef ik de rest van de week ook geen tijd meer voor vrij te maken.

Wat heerlijk dat ik al die heilzame dingen voor een mens gewoon al tussendoor doe. Misschien blijft er deze week dan toch nog wel een beetje tijd over om de kerstballen op te hangen. Daar is het door de vertraging in mijn oma-project nog niet van gekomen, maar een kerst zonder kerstballen vind ik ook niet leuk, dus het moet nu echt een keer gebeuren. Gelukkig nadert het box/speelkleed de voltooiing, en dat versieren staat voor komende week bovenaan op de agenda. Het wordt voor ons sowieso een bijzondere kerst, want ons toekomstig kleinkind zou volgens de verwachting zomaar een echt kerstkindje kunnen worden. En dat terwijl we tijdens de vorige kerst eigenlijk nog maar net gewend waren aan het feit dat we een schoondochter hadden!

Zo zie je maar, er kan veel gebeuren in een jaar. Mooie dingen, blije dingen... maar ook verdrietige en nare dingen. We hoeven het nieuws maar aan te zetten om de ellende met bakken over ons heen te krijgen. Oorlogen vol geweld, overal om ons heen, maken het leven er niet vrolijker op. En voor de klimaatveranderingen hoeven we voorlopig ook geen oplossing te verwachten, dat wordt alleen maar erger. De mens maakt er een zooitje van, dat weten we al jaren. Geweld, macht en geld bepalen het gezicht van onze huidige maatschappij, iets waar we als mens niet echt gelukkig van worden. Dat blijkt wel uit het grote aanbod van cursussen in mediteren, yoga en mindfulness die allemaal beloven dat je je er gelukkiger van gaat voelen. En dat terwijl wij in landen wonen waar we relatief gezien weinig reden hebben om ons níét gelukkig te voelen!

Kerstmis is bij uitstek een feest waarop je ook zonder cursus best wat langer stil mag staan bij al het goede wat in je leven is. Als je dat ook nog eens kunt doen in het gezelschap van mensen die van je houden, dan heb je heel veel redenen om dankbaar te zijn. En dankbaarheid, ik schreef het al eerder in mijn websitecolumn, kan ons helpen om stress en angst te verminderen, om ons optimistischer en veerkrachtiger te maken en ook om onze relaties te versterken. En ja, dat heb ik inderdaad van zo’n mindfulness-site geplukt, want ook ik ben weleens op zoek naar wat meer rust in mijn drukke hoofd.

Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen, zo zongen de engelen meer dan tweeduizend jaar geleden. Wat mij betreft mogen ze het dit jaar nog veel harder zingen dan ze ooit deden, want als we iets kunnen gebruiken voor het komend jaar dan is het wel vrede en welbehagen. Woorden die nog meer dan vroeger op ieders lippen zouden moeten liggen. Als we dan ook nog leren om wat liever te zijn voor elkaar, dan denk ik dat we al een heel eind op weg zijn naar een prachtig mooi 2024! Ik ga er in ieder geval mijn best voor doen. U ook?

Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά! Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar!

Wilma Hollander