Verhalen uit de Rivierzone: de koningin van de suikerspin

Fotografie: Tamara Heck

VLAARDINGEN - Het atelier van kunstenaar Martijntje Cornelia (1990) is te vinden in een historisch pand aan de KW-haven ZZ 20 met op de gevel Rokerij en Drogerij. Via een steile trap en een lange gang bereiken we haar atelier. Op tafels en in kasten liggen kristallen van roze, rode, oranje kleuren. Ze maakt beelden van gesponnen suiker dat in de loop van de tijd verandert in een keihard materiaal.

Geen verf, klei of marmer als basismateriaal voor haar kunsten, maar een zachte kleverige substantie waar ze een keihard kleurrijk middel van weet te maken. De Vlaardingse Martijntje was 17 jaar toen ze in 2007 naar de kunstacademie ging in Rotterdam om te studeren en de wereld te ontdekken.

Magisch mooi

Ze droomde over mode, styling, fotografie en het voorspellen van maatschappelijke trends.Tot ze in een les terecht kwam waar ze met haar handen aan het werk moest. Martijntje: “Dingen maken, proberen en gewoon doen.” Het kleurig snoepgoed waarmee ze werkte, veranderde onder haar handen in een ander type materiaal. Ze zegt hierover: “Dit was een magisch mooi moment.” Ze wist dit is het!

Experimenteren

Haar docent zei: “Besef je wel dat hier geen droog brood mee te verdienen valt.” Martijntje zette desondanks deze waarschuwing door: “De suikerspin is verrassend materiaal. Het gaat me om het experiment. Het uitproberen, het intuïtief ontdekken met als resultaat het maken van kunstwerken. Na dertien jaar van experimenteren kan ik er zoveel meer meemaken.”

Juwelen

Ze maakt grote beelden van de gesponnen suiker. Een luchtig laagje suikerspin laag voor laag laten uitharden. Bloed zweet en tranen in roze, rood, paars of een groene tint. Hele mensfiguren tovert ze uit de gesponnen suiker. Monnikenwerk. De stukken suikerspin die ze dertien jaar geleden in haar beginperiode maakte zijn nog steeds keihard en schitterend van kleur. Van de overblijfsels van de kunstwerken maakt ze ook juwelen, zoals oorbellen. “Ik hergebruik alles.”

Eigen koers

Ze timmert aan de weg en krijgt steeds meer erkenning. Het Lam museum in Lisse bijvoorbeeld kocht van haar een 3D zelfportret. Ze exposeerde in het Stedelijk Museum Schiedam, was te zien op de Dutch Design Week in Eindhoven en in opdracht van het Museum Vlaardingen maakte ze onlangs een borstbeeld van powervrouw Agneta van Reewijk, een Vlaardingse reder uit de 18e eeuw.

Martijntje is blij dat ze destijds niet naar haar leraar luisterde. “Ik doe wat ik wil en ben nog steeds zelfstandig.” Lachend: “Je eigen koers durven varen, dat is typisch Vlaardings”.