Doylestown Airport.
- Cora Vlug-Bot
- 07-02-2021
- Nieuws
Er is een flink pak sneeuw gevallen. Ik hou er zo van, zo’n witte wereld. Vooral als er nog niemand aan het opruimen is. Al gauw komt de sneeuwschuiver door de straat. De buurt wordt wakker en de sneeuwblazers, trekkers, schuivers, scheppers en bezems gaan over de opritten. Best een klus, maar niet te vergelijken met de 'opritten' van het plaatselijke vliegveld. KDYL Doylestown Airport heeft één landingsbaan van bijna één kilometer lang (915 meter) en zo’n 18 meter breed. Deze landingsbaan moet natuurlijk onder alle weersomstandigheden veilig bereikbaar zijn voor vliegtuigen. Een hele klus, wanneer het twee dagen onafgebroken sneeuwt.
Onze Nederlandse vrienden Liesbeth en Marcel wonen sinds 1984 in de USA, met een kleine tussenstop in België. Na zoveel jaren werkzaam geweest te zijn in 'the Corporate World' kreeg Marcel in December 2019 de kans om van zijn grote hobby zijn werk te maken. Eén dag voor zijn 60e verjaardag kon hij zich de gelukkige eigenaar noemen van Doylestown Airport. Liesbeth en Marcel bezitten al zo’n 25 jaar een vliegtuigje. Marcel is jarenlang vlieginstructeur geweest in weekenden en avonden. Dochter Suzanne had haar vliegbrevet al op haar 16e, nog voor ze een autorijbewijs had. Zoon David is wat minder enthousiast, maar heeft wel z’n brevet om solo te vliegen.
Voor een perfect verjaardagscadeau vliegt Marcel een paar rondjes boven Bucks County. Ik ben een keer meegevlogen omdat er een plekje vrij was. Ik kwam eigenlijk alleen maar zwaaien naar de jarige en dan zit je zomaar opeens in een privévliegtuigje hoog boven je eigen omgeving, genietend van een prachtig uitzicht. Ik zwaai ook altijd even in m’n achtertuin als ik weet dat Liesbeth en Marcel over vliegen. Als kleine jongen woonde Marcel in Nederland dicht bij de luchtmachtbasis. Daar lag hij op z’n rug in het gras naar de F16’s te kijken. Zonder twijfel dagdromend over 'ik wil piloot worden'. Vliegtuigen zijn altijd zijn eerste liefde geweest, aldus zijn vrouw Liesbeth. Nu is hij president en airport manager. Hij heeft z’n corporate baan opgegeven om eindelijk te doen waar hij altijd van gedroomd heeft. De aanhouder wint en dreams do come true. Hij moet deze dagen wel dromen op een bivak bedje in de barak van het vliegveld. De baan moet sneeuwvrij blijven, dus weinig tijd om te dromen. Met een grote sneeuwschuiver aan de truck rijdt hij door de nacht, heen en weer over de landingsbaan. Hij heeft gelukkig wel hulp, dat maakt het wat makkelijker en gezelliger natuurlijk.
Doylestown Airport is opgericht in 1942 en tegenwoordig de thuishaven van 175 vliegtuigen. Iets minder in de winter, omdat de privévliegtuigjes naar het zonnige Zuiden vetrekken en pas weer in april of mei terugkomen. Van deze 175 zijn er 15 tweemotorige vliegtuigen, twee helikopters en de rest éénmotorige vliegtuigjes. Per jaar zijn er totaal zo’n 37.000 operations (start of landing) op dit 200 acres vliegveld. Men kan er vliegles nemen, een vliegtuigje huren, er wordt brandstof verkocht en onderhoud verricht. Ook worden er chartervluchten verzorgd, met een King Air, een tweemotorige Turboprop voor acht passagiers. De charters zijn voor persoonlijk of zakelijke gebruik. Meestal trips tussen de 500 (bv. Boston/Pittsburgh) en 1.500 kilometer (naar Miami of New Orleans). Marcel trekt zijn zondagse kleding aan en is de piloot. Jaarlijks wordt er een Open Huis georganiseerd, met muziek, eten en drinken en natuurlijk veel moois om te bewonderen. Een prima dag voor de hele familie. Doylestown Airport is 24 uur per dag, 7 dagen per week operationeel.
Doylestown ligt tussen New York en Philadelphia. Wanneer het helder weer is, kun je bij het opstijgen, vanuit je vliegtuigje beide steden duidelijk zien. Vanaf hier ben je binnen een half uur vliegen 300 meter boven Manhattan NYC. Dit mag gelukkig nog steeds, zelfs na 9/11. Donald Trump ging nogal eens naar zijn golfbaan in New Jersey. Doylestown was net op de grens van waar er op zo’n Trump uitje gevlogen mocht worden. Op deze dagen van golfende DT was het vliegverkeer moeizaam en mocht er alleen naar het Westen gevlogen worden, weg van New Jersey. Op de dag dat (toen) President Trump een verkiezingshappening had voor zijn aanhangers in Philadelphia, stond de Marine 1 helikopter standby geparkeerd op Doylestown Airport. Klaar voor actie bij eventuele calamiteiten. Er mocht die dag verder niet gevlogen worden.
Tussen alle bedrijvigheid door is Marcel bezig met het bouwen van een eigen vliegtuig. Veel vrije tijd is er niet, maar ooit zal dit vliegtuig veilig de lucht in gaan. Er blijft ook nog wat tijd over voor nog een leuke hobby. De band met een paar vrienden. Marcel is 'the cool guy', de basgitarist. In deze Coronatijd zijn er natuurlijk geen optredens. Oefenen in de kelder thuis is er ook niet bij. Dus worden de vliegtuigen in één van de hangars aan de kant geschoven en de levensgrote deuren worden opengezet. Een beter podium is er niet. Vrienden worden uitgenodigd om te komen, met hun eigen klapstoel, eten en een mondkapje. Genoeg plaats buiten voor Social Distancing. Uncommon Ground speelt tot het donker is en de volle maan het vliegveld prachtig verlicht. De naam voor de band kwam spontaan op. De vrienden werden het maar niet eens over een naam voor hun band. Zoals we dan in het Engels zeggen, we konden geen 'common ground' vinden. Marcel zegt uit een geintje 'Uncommon Ground' en voilà, zo heb je een naam voor een band. Natuurlijk spelen ze ook mijn verzoeknummer, waar ik geen verzoek meer voor hoef in te dienen. Ik ben geen fan van the Golden Earring, maar sinds ik in America woon, gaat dit nummer keihard wanneer het op de radio speelt, vooral in de auto. In het licht van de volle maan begint de bas, de drum en dan 'I’ve been drivin’ all night, with my hands wet on the wheel'. Onze Hollandse jongens Radar Love galmt door de nacht over Doylestown Airport.
Cora Vlug-Bot
