Hier scheiden onze wegen
- Marijke Persijn
- 02-07-2023
- Nieuws
Dit is mijn laatste verhaal, want 8 juli 2023 is de dag dat we echt verhuizen naar Millingen aan de Rijn. Ik schrijf mijn column ruim van tevoren, omdat een waanzinnig drukke tijd aanbreekt met vele ritten tussen Rendeux en Millingen. In de afgelopen maand hebben we van allerlei vrienden en kennissen afscheid genomen. We hebben dingen weggebracht naar het Centre Croix Rouge naar vriend Sharouz van de Franse les, die er weer een goede bestemming voor wist. En zo zaten we in een huisje van twee Koerdische zussen met hun dochters aan de thee.
Op de valreep zaten we ook nog even in de zon op het terras bij vriendin Naguia, ook van de Franse les, en haar man en zoontje Emran. De laatste was heel erg gegroeid sinds mijn laatste bezoek. Het was heerlijk om het goedgemutste ventje een hele tijd om mijn schoot te hebben. Naguia en de kleine zijn nu in Marokko, waar haar familie hen met groot verlangen opwachtte. Wat ontzettend fijn voor Naguia!
Vriend Cor kwam met een aanhangwagen hierheen gereden voor één van de kano’s en een partytent, Hij kreeg onderweg twee verkeersboetes voor in mijn ogen erg onbelangrijke zaken. Gelukkig kon Eric hem met goed gereedschap blij maken, zodat de rit de moeite waard was. Diezelfde morgen was ook Irma er met haar leuke border collie Joy. Helaas wou ze niet veel hebben, maar alle kleine beetjes helpen. Een week later hebben Irma, Joy en ik nog een hele fijne wandeling rond Rendeux gemaakt. Voor mij een soort 'tour nostalgique', omdat we het huis van mijn overleden vriend Victor passeerden en vele mij bekende plekken.
Hoewel mijn koor op 27 mei een slotconcert had gegeven, zijn we toch nog heel wat keren bij elkaar gekomen. Een eindevaluatie. Een diner in restaurant La Perle du Cambodge in La Roche, waarvoor Eric en ik uitgenodigd waren. Een avond met een geweldige sfeer, lekker eten en drinken, heel veel samen zingen, heerlijk samen lachen en cadeaux. (Eric maakte er een video van die op YouTube staat) Van mij kreeg iedereen een tube rozenhandcrème, zodat de dames 'Rosen fra Fyn' begonnen te zingen. Ze hadden een mooi lied 'Merci' voor mij ingestudeerd en gaven me een prachtige ketting met een symbool met zeven chakrasteentjes. Elodie kent me goed en had deze hanger uitgezocht. Ook volgden er nog twee repetities, omdat ik mijn koorleden zoveel mogelijk wilde voorbereiden op de komende periode, waarin ze nog geen nieuwe dirigente hebben. En toen was het toch echt het moment, waarop onze wegen zich zouden scheiden. Een lied. Een leuke kaart. Veel knuffels en hele lieve woorden.
Mijn Engelse vriendin bleek met haar vriendin Pam een weekje in Brussel te zijn. We vroegen hen of ze zin hadden om nog een dagje bij ons te komen. Het leek me echt leuk als Margaret nog een keer hier zou zijn en afscheid van onze plek zou kunnen nemen. Hoewel ze eerst inderdaad wilden komen, ging het uiteindelijk niet door. Onder andere omdat Pam in de trein beroofd was en daardoor helemaal van slag was. Ik herinner me hoe ontdaan ik destijds was, toen iemand mijn portemonnee in de metro gerold had op de dag voor kerst. Overigens sprak ik er iemand op aan, die inderdaad de dief bleek en liep het voor mij goed af, maar ook ik was dagen overstuur en razend.
Eric en ik waren al naar Marche geweest voor inkopen voor een uitgebreide lunch. Gelukkig konden Ineke en Ger wel komen eten. Zoals altijd was dat weer hartstikke gezellig. Bovendien viel er veel bij te kletsen. Zij hebben inmiddels hun huis op Le Concy verkocht en een huurhuis in Vlaanderen gevonden. Zo leuk om samen een zelfde nieuw avontuur aan te gaan. We zullen elkaar zeker blijven zien!
Ook Bart en Michèle zijn aan het verhuizen. Bart begeleidde de werkzaamheden van ons huis en Michèle kwam af en toe professioneel poetsen. Een Nederlander met een Française in Marloie, die nu naar buurdorp Hargimont vertrekken. Fijn om hun nieuwe stek te bewonderen! Ook met hen zullen we zeker contact houden. Eric en Bart zaten samen op de cardioclub van Marloie tot Eric heel beroerd op zijn knie viel...
We hebben ruim de tijd gehad om afscheid van ons paradijs en al onze dierbaren hier te nemen en we blijven nog steeds afscheid nemen tot 8 juli. We kijken nu echt uit naar ons nieuwe avontuur. We komen er steeds maar weer achter dat we intuïtief goed gekozen lijken te hebben. Een naturistenstrand in de buurt. Heel veel te doen voor ouderen. Veel koren. Het gaat wel goed komen met ons daar in het ons onbekende Millingen.
Fijn om dichter bij onze kinderen en kleinkinderen te gaan wonen. Kim en Mara komen ons zaterdag helpen! Mara heeft met de band LFrQx het nummer MARS uitgebracht dat te vinden is op Spotify. Een heerlijk vrolijk lied waarop je wel moet dansen. Onze kleindochter Luna is bezig met een studie waar ze helemaal gelukkig van wordt en heeft haar praktijk Mystic Moon geopend. Grappig, omdat haar beide oma’s ook altijd met Reiki en andere spirituele zaken bezig zijn.
Rest mij nu alleen nog om jullie, mijn lezers, en mijn collega-schrijvers Dick, Wilma, Cora en ook Marijke Bozzano én Herman en Erik van Vlaardingen24 te bedanken en dag te zeggen. Ik vond het heel fijn om voor jullie te schrijven. Ik las graag de verhalen van de anderen. Het deed me goed om me weer met Vlaardingen verbonden te voelen. Het waren mooie jaren, maar ook voor ons geldt: HIER SCHEIDEN ONZE WEGEN.
Ik wens iedereen alle geluk en een hele goede gezondheid en … geniet allemaal volop van het leven!
Adieu, Au revoir en misschien … tot ziens,
Marijke Persijn
.jpg)
