VIDV: Hoog de berg op
- Marijke Bozzano
- 20-08-2017
- Nieuws
De zomer is hier nog in volle gang, vooral voor de jongeren onder ons is de drie maanden school vakantie een groot feest overdag op het strand en 's avonds wordt er iedere avond wel ergens wat georganiseerd. Ook voor onze 17-jarige kleinzoon Francesco zijn de dagen overvol met vrienden en vriendinnen. Toen hij kleiner was gingen we vaak met hem een paar weekjes de Bergen in wildkamperen wat hij en wij heerlijk vonden. En eigenlijk mis ik dat een klein beetje, dus maakte ik een plan om hem te vragen toch een paar dagen met ons mee te gaan waarop hij gelijk ja zei.
Ik boekte een Agriturismo in Viozene en maandagmorgen vroeg gingen we op pad. Na 40 minuten rijden komen we aan bij Ponte di Nava, waar we van Liguria Piemonte inrijden. Hier worden de Bergen hoger en ruiger. Na nog 20 minuten komen we aan bij onze logeerplek. Hier zitten we al op 1245 meter hoogte en je voelt direct het verschil van tempratuur: 25 graden terwijl bij de kust het 36 graden was.
Na het eten heeft Francesco al een kaartje met wandelroutes gehaald en zoekt hij er een voor de middag uit. Het word een prachtige wandeling door een klein dorpje om daarna meer in het bos te komen, soms met heel smalle paadjes, maar we zien ook mooie bloemen en paddenstoelen. Uiteindelijk eindigt het pad bij een beekje met watervallen waar we heerlijk even onze voeten in laten afkoelen en dan weer terug. 's Avonds zoeken we een grotere route uit voor de andere dag. Wij hebben deze omgeving nog nooit gelopen dus het is een verassing waar we terechtkomen. We spelen 's avonds nog een potje kaarten en dan naar bed want de andere morgen wilden we vroeg op pad.
Na een stevig ontbijt en gepakt met rugtas en fotocamera vertrekken we samen. De weg loopt vrij snel steil omhoog en het uitzicht verandert per minuut. Het is echt prachtig en ook Francesco vind het geweldig. We stoppen regelmatig om een foto te maken (gelukkig want ik vind het best pittig) en zo lopen we ruim twee uur als we plots boven op de berg komen. We zijn inmiddels op 1550 meter waar een uitgestrekt vallei te zien is, en op de berg een rifugio (een herberg) In de verte zijn nog hogere rotsachtige bergen; het uitzicht is adembenemend.
Bij de rifugio gaan we even zitten om uit te rusten en genieten van het uitzicht. We raken in gesprek met de eigenaar die vertelt dat er heel veel activiteiten worden georganiseerd waaronder bergbeklimmen, mountainbiketochten, wandeltochten en in de winter met sneeuwrakketten, en ook muziekavonden. Alles bij al een plek om zeker weer terug te gaan. Maar wij moeten nog terug, dus gaan we weer op pad en onderweg raakt Francesco er niet over uitgesproken: wat een geweldige plek !
De laatste dag gaan we nu ook met opa Carlo naar het dorpje Upega. Eenmaal daar aangekomen komt onze kleinzoon wat vriendinnen tegen. Hij kijk me aan en natuurlijk zeggen wij: ,,gaan jullie maar met elkaar wat ondernemen''. We spreken een tijd af ,en daar gaan ze. Wel te begrijpen want wij zijn in hun ogen stokoud. Dat vonden wij op hun leeftijd toch ook van onze ouders, laat staan grootouders.
Wij hebben genoten van onze wandeling, pakken gezellig een terrasje in het dorp, gaan door de straatjes slenteren en genieten van deze prachtige omgeving. Na het eten gaan we weer terug richting huis, napratend over de fijne dagen die we samen hebben doorgebracht, en maken plannen voor een volgende keer want die komt er zeker!
Tot de volgende keer !
Ciao,
Marijke
.jpg)
