VIDV: Terug van weggeweest

VLAARDINGEN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Maak kennis met Cora Vlug (Verenigde Staten), Geert van Mil (Canada), Marijke Bozzano (Italië) en vandaag met Wilma Hollander (Griekenland). 

Soms loopt alles anders dan je denkt. Wat een kort tripje naar NL had moeten zijn om de negentigste verjaardag van mijn moeder te vieren, werd dankzij een door al het gereis onverwacht ingestorte rug zomaar een langer verblijf dan ik had gepland. Ook leuk, ware het niet dat ik het grootste deel van de tijd het gevoel had dat er een vrachtauto over me heen was gedenderd. Gelukkig was er een goede chiropractor in de buurt die me in twee weken weer mobiel heeft gekregen, en kon ik een dag na mijn zestigste verjaardag opgelucht weer voet op Griekse grond zetten.

Tussen alle behandelingen door heb ik toch ook nog kunnen genieten van wat uitstapjes. Zo bezocht ik o.a. met zoonlief de glasblazerij in Leerdam, waar we een uitgebreide demonstratie kregen. Van glasblazen, uiteraard. Heel interessant, en zeker de moeite van een bezoekje waard. Ik vond het sowieso leuk om daar in het Lingedal een beetje rond te toeren. Daar was ik in mijn Nederlandse leven nooit aan toegekomen, dus dan is het heel leuk om dat soort dingen nu als 'toerist in eigen vaderland' te doen. Uiteraard ben ik ook nog bij mijn moeder in Vlaardingen geweest - dat was per slot van rekening de reden van mijn reis. Onderweg naar haar ben ik even gestopt bij ons vroegere huis aan de van Maerlantlaan, waar ik met man en zoon tot 1988 heb gewoond. En zie... het stond er nog! Grappig om het na al die jaren weer terug te zien!

Omdat ik veel moest bewegen, heb ik ook Enschede - waar ik logeerde - op mijn dagelijkse wandelingen beter leren kennen. Dat was best even wennen, want ik kom nog uit de tijd dat fietsers op winkelpleinen geweerd werden. Blijkbaar is dat niet meer zo vanzelfsprekend als ik dacht. Niet in Enschede in ieder geval. Liep ik me onschuldig te vergapen aan de grote hoeveelheid winkels op het Van Heekplein en de Oude Markt, werd ik van alle kanten belaagd door passerende fietsers. Om het maar niet te hebben over de scootmobielen die overal dwars doorheen tuften. Ik moest af en toe echt opzij springen om niet van de sokken gereden te worden. En ik altijd maar roepen dat Volos chaotisch is. Nou, Nederland kan er tegenwoordig ook wat van, hoor!

Een andere 'must' was de zaterdagse warenmarkt, want ik ben nu eenmaal gek op markten. En die in Enschede is behoorlijk groot. Tot mijn stomme verbazing bleek de helft van de markt in beslag genomen te worden door eetkramen. Natuurlijk was er de voor een Nederlandse markt gebruikelijke viskraam, en in een hoekje zag ik ook nog de mij vertrouwde patatkraam, maar daar hield de 'herkenning' wel zo'n beetje op. Allerlei soorten snacks, worsten, kip, al dan niet als kluif of hapklare brok, gingen net als drankjes met voor mij vreemde namen en ingrediënten als zoete broodjes over de toonbank. En druk dat het was bij die zo-uit-het-handje-weghap-kramen! Overal zag ik vretende mensen, ik kan het werkelijk niet anders omschrijven. Wat een overvloed, wat een overdaad, wat een luxe...

Daar op die markt besefte ik eigenlijk pas goed hoezeer ik gewend ben geraakt aan het karige leven in een al vele jaren door de crisis geteisterd land. En tegelijkertijd had ik ook een beetje medelijden met al die mensen om me heen. Je zult toch maar iedere dag opnieuw zoveel keuzes moeten maken uit alles wat aangeboden wordt. Ik werd er tenminste doodmoe van. Als ik door de supermarkt liep voor mijn dagelijkse boodschapjes, werd ik echt helemaal gek van de vele soorten brood, groenten en vleeswaren waaruit ik moest kiezen. En het een was uiteraard nog gezonder, biologischer of glutenvrijer dan het andere! Alleen voor die dagelijkse boodschapjes heb je per dag al uren nodig om 's avonds een verantwoorde maaltijd op tafel te zetten.

Ach ja, ik heb het allemaal met verwondering gadegeslagen, dat Nederlandse leven. Ervan genoten ook, zeker wel! Vooral van die overheerlijke, superzachte en vanbinnen nog prachtig rode tournedos bij het restaurant in Borne, waar zoonlief me mee naartoe nam. Want rood vlees eten... daar gruwen ze hier in Griekenland van. En ja, ook de filet americain, de haring met uitjes, de krentenbollen en uiteraard de kleffe witte broodjes kroket kon ik niet weerstaan. Ik heb alles gegeten wat ik zo af en toe toch wel een beetje mis hier. En omdat ik het zo zelden eet, geniet ik er natuurlijk driedubbel van.

En nu... nu ben ik weer thuis met mijn herinneringen, mijn belevenissen en mijn ervaringen. Het is nog een beetje warrig in mijn hoofd, en dat het een enerverende reis is geweest, merk ik ook heel goed aan de moeheid in mijn lijf. Of misschien komt dat wel omdat ik nu de zestig gepasseerd ben, wie zal het zeggen. In ieder geval is het een mooi excuus om de komende dagen lekker rustig aan te doen en hier in mijn eigen huisje uitgebreid te genieten van de rust, de warmte, de blauwe luchten en al die andere dingen die mijn leven in Pilion zo mooi maken. Nederland is best leuk, maar toch... toch vind ik Griekenland gelukkig nog steeds veel leuker :-)