KOM VAN DIE BANK AF!
- Wilma Hollander
- 04-09-2022
- Nieuws
De Griekse vakantieperiode is grotendeels voorbij, wat betekent dat het gewone leven weer op gang komt. Een mooie gelegenheid om de kajak maar weer eens tevoorschijn te halen, vonden manlief en ik afgelopen zondag. De ergste vakantiedrukte is voorbij, waardoor er voor ons wat meer ‘ruimte’ komt om leuke dingen te doen. Begrijp me goed, ik vind het heel begrijpelijk dat mensen het heerlijk vinden om hier hun vakantie door te brengen. We hebben strand, zee, mooie natuur, leuke bergdorpjes en lekker eten. Een perfecte vakantiebestemming dus, vooral als je houdt van tropische temperaturen. Maar ja, wij zijn hier niet op vakantie, we wonen hier, en dat is toch net even anders.
Gelukkig is het jaarlijkse ‘vakantieleed’ bijna geleden, dus vandaar onze kajak-trip. Nu moet u zich daarbij niet al te veel voorstellen, hoor. Het is meer een ‘hoe zachtkens glijdt ons bootje over de Pagasitische Golf’ en dan ook nog eens binnen een radius van hooguit vier kilometer vanaf Kato Gatzea. Sinds de aanschaf twee jaar terug zijn we er wel heel wat handiger op geworden wat betreft het klaarmaken en in het water gooien van ons oranje gevaar. Naar buiten rijden, waterdichte container vastbinden, stoeltjes inhaken, kajak achter de brommer hangen... we draaien onze hand er niet meer voor om. Binnen het kwartier staan we tegenwoordig al ‘vaarwaardig’ aan het strand, en dat allemaal zonder noemenswaardig gekissebis! We leren het nog wel, manlief en ik.
Het was alweer een paar maandjes geleden dat we actief waren geweest, dus we besloten het niet al te heftig te maken. Het haventje tussen Kala Nera en ons eigen dorpje was ver genoeg, en leuk om eens een keer vanaf het water te bekijken in plaats vanaf het vaste land. Er lagen heel wat boten die we al peddelend bekeken hebben alvorens we de havenmond weer uit peddelden, en dat allemaal zonder in aanvaring te komen met de twee vissersboten die ondertussen de haven binnen tuften. Ik zei het al, we leren het echt! Het strand van camping Sikia ligt bij het haventje om de hoek, en dat is een prima stek om een welverdiende frappé te drinken. We moesten wel even om een paar rotsen en een zich daarop bevindende visser – inclusief vislijn - heen manoeuvreren, maar ook dat leverde geen enkel probleem op. Al snel gleden we tussen de zwemmende en zonnende badgasten zo het Sikia-strand op. Kajak even omkieperen, zwemvesten uit en hup, aan de koffie. Een kind kan de was doen!
Dat de vakantie voorbij is, konden we goed merken. Het was heerlijk rustig op het terras, al staat het campingterrein zelf nog aardig vol met campers en caravans. Of misschien kwam die rust ook wel vanwege het feit dat half elf nog redelijk vroeg is voor strandgangers. Tegen de tijd dat we onze koffie op hadden, begon het in ieder geval al wel weer wat drukker te worden. Dit keer moesten we behalve de zwemmers ook een aantal ‘suppers’ ontwijken. Dat is hier echt een rage aan het worden. Lijkt mij trouwens ook best leuk, zo’n board om al peddelend op te staan. Het heeft wel iets weg van surfen, en dat heb ik in het verleden ook een paar keer gedaan. Op zich ging dat best goed. Ik heb er namelijk een vreselijke hekel aan om met een plons kopje-onder te gaan, dus in no-time had ik dat blijven staan op zo’n ding onder de knie. Wegvaren ging ook prima, alleen het terugkomen was wel een dingetje. Ik weet nog goed dat ik aan de overkant van het meer het riet in werd geblazen, waardoor ik na heel veel pogingen om eruit te komen geen andere mogelijkheid had dan met de surfplank onder mijn arm lopend langs de oever van de plas terug te keren. Maar ja, zo’n surfplank bestuur je met een zeil en bij zo’n supboard heb je een peddel, dus misschien dat terugkomen dan niet zo lastig is.
Voorlopig echter hou ik het toch nog maar even bij de kajak, want zo soepel als vroeger zit mijn lijf allang niet meer in elkaar. Daar werd ik weer eens flink aan herinnerd toen ik de volgende ochtend uit bed stapte. Rug, schouders, nek... alles deed pijn! Tja, dat komt er dus van als je vanwege de veel te hete zomer gedwongen wordt om niet veel meer te doen dan bankhangen. ‘Rust roest!’ riep ik altijd tegen m’n oudere line dance-cursisten. ‘Je moet in beweging blijven. Stilstaan is achteruit gaan!’ Wekenlang bankhangen dus ook, dat kan ik u na deze hete zomer uit eigen ervaring vertellen. Gelukkig is het einde van het hangen in zicht. De 35+ temperatuur doet nog steeds haar best, maar gaat het in het september ongetwijfeld verliezen van de in aantocht zijnde herfst. Een klein beetje jammer is dat wel, want we hebben net vandaag onze nieuwe bank gekregen. Eentje die perfect is om lekker op te bankhangen en drie weken geleden al geleverd had moeten zijn volgens de verwachte afleverdatum op mijn bestelbevestiging. Maar ja, this is Greece, man! En iedereen in Greece weet toch dat in augustus alles stil ligt?
En ja, dat weet ik wel, maar ik snap nog steeds niet waarom je dan bij een geplaatste order niet meteen de juiste afleverdatum kan vermelden. Zo’n bedrijfsvakantie van het transportbedrijf is echt al wel van tevoren bekend. Kleine moeite om zoiets in de computer aan te passen, toch? Het zal wel een on-Griekse gedachte zijn, en in dat opzicht is manlief beslist meer Grieks dan ik. Die riep meteen al: ‘Tien dagen levertijd? Vergeet het maar, dat wordt niet wat in augustus. Reken maar op begin september!’ Hij heeft gelijk gekregen, ik geef het ruiterlijk toe. Maar ach, het belangrijkste is dat de bank is gearriveerd, hoewel hij op het moment dat ik dit schrijf nog op een pallet voor het tuinhek op de straat staat. Verder dan dat ging de afleverservice niet.
Nu moeten we straks dus alleen nog even puzzelen hoe we het gevaarte via de tuin het huis in krijgen. Maar ach, als we samen net zo goed puzzelen als kajakken komt dat vast wel goed... ;-)
Yiasou uit Pilion!
Wilma Hollander