Carla Amsterdam: Al 40 jaar juf op IKC Erasmus!

VLAARDINGEN – Veertig jaar ‘in het vak’ is een zeldzaamheid tegenwoordig, maar juf Carla Amsterdam werd er afgelopen week voor in het zonnetje gezet. Carla Amsterdam is niet alleen 40 jaar juf, maar dat ook nog eens op dezelfde school, IKC Erasmus aan de Huijgensstraat. Die school heeft al aardig wat namen gehad en juf Carla heeft die inmiddels allemaal overleefd. En ze heeft dus meegelopen met al veel Vlaardingers bij de eerste stapjes op school. Meer nog, ze heeft ook al aardig wat kinderen lesgegeven van de kinderen die ze jaren geleden op school en in de klas had. Hoe is ze er zelf onder?

,,Zolang als ik het leuk vind blijf ik het doen’’, vertelt Carla. ,,En tot nu toe heb ik nog geen dag gehad dat ik met tegenzin naar mijn werk ging, naar school dus’’. Op 1 december 1982 begon juf Carla met haar eerste baan en met haar eerste klas. Ze was net klaar met de KLOS , de Kleuter Leidster Opleiding School. Die is amper twee jaar later opgegaan met de Pedagogische academie in de Pabo, de opleiding voor leraren in het basisonderwijs. Carla Amsterdam maakte vervolgens geen carrière langs allerlei scholen, maar bleef ‘haar eerste schoolliefde’ trouw.

Carla: ,,Ik heb van de 40 jaar voor het grootste deel met kleuters gewerkt, maar ook zo’n 10 jaar met andere klassen. Inmiddels komen de kinderen van die eerste klassen die ik toen ‘had’ voorbij op school. Met hun eigen kinderen, en dan spreken ze me aan met “ik heb ook bij u in de klas gezeten”. Ik heb alle foto’s nog, van elk jaar en zoek die kinderen dan op. Bij sommige schooljaren heb ik er de namen bij gezet, maar niet van alle, maar elk kind is me wel bijgebleven. Dan kom ik op de proppen met de klassenfoto van zo’n ouder en dan laat ik die zien aan haar of zijn kind en vraag ik: wie is dat? En laatst zei zo’n kindje “dat ben ik!”. Dat was een kind waarvan de vader dan in 1988 bij mij in de klas heeft gezeten”.

,,Ik denk niet dat ik het tot 67 jaar vol ga houden, maar zolang het gaat is het heerlijk. Je moet soms gewoon geluk hebben dat je het fysiek nog aan kan. Dat lukt nu nog, maar al met al is het best wel zwaar. Je bent de hele tijd bezig, voortdurend aan het ‘doen’ en aan het lopen. Ik werk overigens nu niet meer fulltime maar twee dagen. En al die tijd op dezelfde school, want waarom zou ik veranderen, zo vroeg ik me weleens af. Ik ‘krijg’ elk jaar weer nieuwe kleuters en elk jaar is daarmee weer nieuw voor mij en da’s afwisseling genoeg. En waar vind je trouwens een baan waarin je zoveel liefde krijgt? Kleuters zeggen dat gewoon heel vaak tegen je: “ik vind jou zo lief”. Dat is onbetaalbaar! Je probeert elk kind een veilige basis te geven, en het motto van deze school sluit daarbij aan; dit is een vreedzame school en dat betekent ook dat als er iets is tussen twee kinderen dat je niet de één straf geeft en de ander niet maar dat je het samen gaat oplossen. Want ieder kind is belangrijk en dat drukken we ook uit met "gezien, gehoord en betrokken’’.

,,Het is natuurlijk niet altijd makkelijk, en het gaat niet altijd maar van een leien dakje. Zo was er eens een kindje dat van een andere school was gestuurd, waar het als onhandelbaar werd bestempeld. Bij ons ging het goed, met natuurlijk veel inzet en uiteindelijk kregen we een heel lief briefje van de ouders met “ons kind was gedoemd te mislukken en nu bij u op school gaat het goed”. Dan moet je wel even slikken hoor, zo lief. Het is best wel vaak mentaal zwaar in zulke situaties, en er zijn dus ook wel ‘moeilijke’ kinderen, vaak in moeilijke thuissituaties maar proberen erachter te komen wat er is vormt dan de grootste uitdaging die we aangaan hier op school. Negatief gedrag is ook vaak toch een vorm van aandacht vragen, een ogenschijnlijk lastig kind krijgt veel aandacht van me. Het is afwegen per kind, aanvoelen wat je moet doen, kiezen welke kant je opgaat en het dan omdraaien in positieve aandacht. Die aandacht krijg ik ook van mijn kleuters, en helemaal toen ik 40 jaar op school was. Er hingen de cijfers, 4 en 0, en één van de kinderen vroeg of ik 40 jaar oud geworden was’’, zo besluit juf Carla Amsterdam lachend. ,,Ze kunnen natuurlijk nog niet zo goed leeftijd schatten, ik ben wel wat ouder maar ik blijf hier toch ook nog wel even’’.