Maison Huizen Ziekenhuis
- Redactie
- 12-02-2023
- Nieuws
Maison à Vendre oftewel: Huis te Koop. Ons huis te koop. Ons prachtige, heerlijke huis staat te koop. AU! We voelen dat het moet. Dat het nù moet. Ons huis is af. Is helemaal toppie. We zijn allebei 70 jaar. Eric’s gezondheid laat te wensen over. Een hectare grond is geweldig, maar wordt nu te groot voor ons. Wat zullen we alle prachtige uitzichten missen. Al die ons omringende natuur. Die enorme vrijheid. Het genieten van de dieren in en om de rivier.
De prijs van ons huis met al die grond lijkt belachelijk laag nu we Funda afstruinen op zoek naar een huis in Nederland. Een huis met minder grond, maar waar we ons toch vrij kunnen voelen. Een huis waar we onze boekenkasten en muziekinstrumenten kwijt kunnen. Een plek waar onze camper kan staan.
Een huis dat ook in een heel goede staat is.
We moeten ons huis eerst verkopen voor we echt stappen kunnen ondernemen. We zijn vorige week met de camper naar Nederland geweest en hebben negen huizen bekeken. Alle huizen liggen een stuk hoger in prijs en hebben veel minder te bieden. Dat doet zeer.
We verkenden stukjes Nederland. Onze richtlijn was: niet verder dan een uur rijden van onze kinderen en kleinkinderen. Zo ontdekten we dorpjes waar we nog nooit van hadden gehoord. We stonden op fijne camperplekken in Deest, Heusden en Haastrecht. Op de eerste waren ezeltjes, geitjes en kippen. Op de tweede stonden we aan het water en bij het prachtige stadje Heusden, waar we heen konden lopen en heerlijk hebben gegeten in 'Ons Geluk'.
Omdat we sinds dag één geen water in de camper hadden (lekkage), moesten we in de buurt van Uden een nachtje in een hotel. Er was namelijk geen camperplaats met voorzieningen. Ook wel fijn om in een bad te liggen en in een lekker groot bed te slapen. In Haastrecht stonden we bij een groot boerenbedrijf en op loopafstand van Concordia, waar onze dochter Mara ’s avonds moest zingen.
Mara was door de auditie van STEM VAN DE WAARD gekomen met 'At last'(Etta James). Nu was de ronde met acht deelnemers en moest ze 'New Rules' (Dua Lipa) en 'Nothing compares 2 U' (Sinéad O’Connor) zingen. Ze had twee spetterende optredens en kreeg veel lof van de jury en een enthousiast applaus van het publiek.
Eric en ik waren er heen gegaan om haar aan te moedigen en te steunen, net als twee vriendinnen die we al heel lang kennen. Haar partner en onze kleinzoon waren er natuurlijk. En een collega van haar werk met dochter. Bovendien haar gitarist met wie ze eigen nummers schrijft en opneemt en nog een bevriend zangeres.
Er hing een goede sfeer. Er was één jonge vrouw die klassiek geschoold is. Ze zong zó mooi dat de mensen na afloop opstonden en haar toejuichten! Echt leuk, want voor de rest waren het nummers uit het niet klassieke repertoire en eigenlijk mij onbekend. Mara is door naar de volgende ronde. In maart moeten we dus weer die kant op.
Op zondagmorgen zijn we nog even bij haar langs geweest. Lekker na kletsen. En toen richting Ardennen, maar via een huis in Vlaanderen dat te koop staat. Een indrukwekkend pand met een heel wat gunstiger prijs dan de huizen in Nederland. Tja, we kunnen natuurlijk ook daarheen verhuizen. Onze hond Bardo kwam er vandaan. En het is nog geen uur rijden van Lekkerkerk.
Ik werd onlangs gebeld door Radio Rijnmond voor een interview. Dat ging niet door toen ik vertelde dat we terug zouden gaan naar Nederland. Als we naar Vlaanderen verhuizen, kan ik alsnog geïnterviewd worden... En toen was het moment aangebroken om Eric naar het ziekenhuis van Luik te brengen, waar hij één of twee nachten zou moeten blijven voor uitgebreid onderzoek. Hij rekende al op een tweede stent. Tot mijn grote verbazing belde hij de volgende morgen al om tien uur op. Geen lekkende hartklep. Geen dichtgeslibde aders. Hij was niet onder narcose gebracht en mocht ’s middags al naar huis. Zijn cardioloog zal binnenkort contact met hem opnemen om te kijken wat er nu moet gebeuren.
Het is wonderlijk dat we na jaren apart geslapen te hebben vanwege ons beider hevig gesnurk, nu weer heerlijk in één bed slapen en er echt van genieten om weer knus tegen elkaar aan te liggen met vaak onze kat Boeffie er ook nog bij. We hopen dat echt nog vele jaren te kunnen doen. Of dat nu hier of in een ander huis is. We zijn dankbaar dat we ook deze stap samen zullen maken en dit avontuur samen kunnen beleven.
A la prochaine,
Marijke Persijn
.jpg)
