VIDV: Dan trouw je toch met een Italiaan
- Marijke Bozzano
- 21-08-2016
- Nieuws
De maand augustus is weer bijna voorbij. Ik hoorde dat in Vlaardingen de scholen maandag al weer gaan beginnen. Hier in Italië gaan de kinderen pas 15 september weer naar school, na drie maanden vakantie, dus wij zitten nog in het vakantiesfeertje en daar is ook de temperatuur ook nog naar.
Vorige week kwamen mijn nicht met haar man en zoon uit Vlaardingen ons opzoeken. Zij brachten ook vrienden mee die wij jaren niet meer hadden gezien dus heel erg leuk! Ze hadden een prachtig huis gehuurd in de bergen tussen de lavendelvelden hier niet ver vandaan, maar eerst kwamen zij gezellig naar ons toe om met elkaar te eten en natuurlijk heel veel bij te praten. Ook om plannen te maken wat we in de komende dagen allemaal samen konden gaan doen. Onze kleinzoon Francesco is er ook bij. Hij vindt het prachtig dat zijn neef uit Nederland er is, en al zien ze elkaar niet vaak, ze pakken de draad zo weer op .
Een heerlijke dag op het strand en pizza eten bij de zonsondergang, een dag in de bergen bij het watervalletje waar de jongens gaan vissen ‘s avonds eten bij het ons zo bekende “ristorante La Lavinella”. Naar de markt om daarna door de oude stad te wandelen en dan nog even naar een plek boven op een heuvel waar je een prachtig uitzicht heb over de hele kustlijn, en zo veel meer. Ik vertel dan graag en met veel trots alles over al die plekjes die we tegenkwamen en wat zo door het hele jaar hier zich afspeelt, hoe het leven hier is en hoe ik dit beleef.
Helaas gaan zulke dagen veel te snel en die prachtige week is alweer voorbij, en nu ik dit zit te schrijven gaan mijn gedachten terug naar Vlaardingen . In het bijzonder naar het jaar 1968. Ik was 15 jaar en werkte in de huishouding bij de dochter van mevrouw Poot van het schoonmaakbedrijf Poot in Vlaardingen.
De vriend van de mevrouw was een Italiaan. Hij vertelde altijd veel over Italia en zei dan ook tegen mij: ,,Jij moet met een Italiaan trouwen!’’ Hier lachte ik natuurlijk hartelijk om. Ten eerste was ik nog veel te jong en ten tweede was ik daar zeker nog niet mee bezig.
Ik ben het jaar daarna bij V&D in Vlaardingen als leerling verkoopster gaan werken, en die Italiaanse meneer heb ik nooit meer gezien. En nu denk ik:wat zou ik graag aan die meneer willen vertellen dat ik al 45 jaar getrouwd ben met een Italiaan en dat ik in Italië woon. Dat is natuurlijk onmogelijk, want het is zo lang geleden. Maar ik vind het wel een grappig toeval!
Dit was weer een klein kijkje in mijn keuken als Vlaardingse in den Vreemde. Tot de volgende maand !
Ciao
Marijke
.jpg)
