Lente Concert en Paasvakantie
- Marijke Persijn
- 15-04-2018
- Nieuws
Wat is er veel gebeurd sinds mijn laatste schrijven. Geïnspireerd door de verhalen van Cora (Bomen en Elektriciteitspalen) en het mijne (Bomen en Bevers) én de Bomen-plant-dag in Nederland, ben ik aan het werk gegaan. Ook het terugzien van ons geliefde oude bos op de video van ons Trio MaGMa (Ombra mai fu/ Händel) bracht me er toe om 19 sparrenboompjes en 11 dennetjes te planten. Ik geniet elke keer van ze als ik er langs loop. Ze hebben een goudkleurig lintje om hun topje, zodat ik ze beter kan ontdekken tussen al het groen en de bloemen die nu de grond uitschieten.
Deze maand april staat vooral in het teken van ons Lente Concert in de kerk van Gênes, een dorpje op enkele kilometers afstand van La Roche-en-Ardenne. Eric heeft een video op YouTube geplaatst om ons concert aan te kondigen. We hebben affiches ontworpen en uit laten printen. Eric heeft de mailings verzorgd. We hebben allemaal een deel van de posters rondgebracht en opgehangen. Ik wijd mijn Trio blogs aan aria’s en instrumentale stukken uit ons programma. En natuurlijk repeteren we elke week met elkaar. Dat gebeurde steeds in mijn muziekkamer, die we in de vroegere garage hebben laten bouwen. Het klavecimbel van Gérard staat er en dat gaat mee naar Gênes op 29 april! Vorige week hebben we voor het eerst in de kerk geoefend. De verwarming bleek kapot en dat was vooral erg vervelend voor de handen van Gérard en voor mijn collega, dwarsfluitiste Marijke Verbeeck. Ik had dikke handschoenen aan tijdens het zingen.
Verder was het natuurlijk Pasen. In België wordt vooral de avond vóór Pasen gevierd: La Veillée Pascale. Eric en ik zijn naar La Roche gegaan. Voor de kerk brandde een vuur. De Paaskaars werd aangestoken en we liepen al zingend in processie omhoog naar de zijdeur van de totaal verduisterde kerk. We schuifelden voorzichtig naar de banken. Kinderen ontbrandden hun kaarsjes aan de Paaskaars en gaven het licht door aan alle anderen in de kerk. Het was een mis vol symboliek. De volgende dag hadden we een gezellige Paaslunch bij ons thuis met Waalse, Vlaamse en Nederlandse gasten. Ik geloof dat ze even schrokken, toen ze zagen dat er “eieren schilderen” op het programma stond, maar uiteindelijk heeft iedereen ook daar van genoten.
Het is hier twee weken lang Paasvakantie. Het afgelopen weekend was het heel erg mooi weer en dus waren er massa’s toeristen. Ik vind het altijd gezellig om al die mensen in hun kano’s langs te zien (en horen) varen. Er zijn veel wandelaars en fietsers. Grote groepen jongelui wagen zich onder begeleiding op de klimrotsen in Jupille en zitten later rond grote vuren te eten en uit te rusten. We kregen zelf opeens bezoek uit Amsterdam en Schiedam: mijn collega-zangeres Monique Adelhart de Toorop met haar vriend én componist-cantor-dirigent Marco Kalkman en zijn partner. Ongelofelijk leuk en erg toevallig dat ze allemaal in datzelfde weekend kwamen. Marco, Monique en ik zijn bevriende musici en hebben in verschillende projecten samengewerkt.
Wonen “in den vreemde” betekent ook dat het af en toe tijd is om naar Nederland te gaan om onze kinderen en kleinkinderen en mijn moeder op te zoeken. Lekker samen eten in het nieuwe restaurant in het Cultuurhuis van Krimpen aan de Lek, waar onze dochter Mara werkt. Mijn collega Gérard Lambert past op ons huis, onze dieren en de planten. Dit verhaal gaat dus vroeg “op de post”.
À la prochaine,
Marijke Persijn.
