Ruimte!

Dick van der Pijl
21-07-2019
Nieuws

VLAARDINGEN - Iedere zondag op Vlaardingen24: Vlaardingers in den Vreemde! Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken, geven bij toerbeurt een kijkje in de keuken van hun leven 'in den vreemde'. Lees de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Marijke Persijn (België), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Dick van der Pijl.

Al een flink aantal jaren woon ik in de Limousin; een regio in de zuidwesthoek van Frankrijk tegen de Dordogne aan, op zo’n tweehonderd kilometer ten noordoosten van Bordeaux. De regio is in Nederland bekend om zijn koeien of beter gezegd om het vlees van deze mooie bruine koeien. Het Limousin is een koeienras dat oorsprondelijk als werkras is gefokt maar nu meer voor het vlees . Ook in Vlaardingen zijn slagers die dit vlees verkopen maar ik zal geen namen noemen.

De hoofdstad van de regio is Limoges. Voor Nederlandse begrippen een middelgrote stad met 125.000 inwoners maar de agglomeratie telt het dubbele. Je moet echt honderden kilometers rijden om een in grootte vergelijkbare stad te vinden; voor ons Nederlanders een gigantische afstand. Orléans, Clermont-Ferrand, Toulouse en Bordeaux liggen echt honderden kilometers verderop dus op uren rijden afstand. Op Rusland na is Frankrijk nou eenmaal het grootste land van Europa. Aan afstanden raak je hier wel gewend. Laatst sprak ik een vertegenwoordiger die vertelde veel te reizen met zijn auto. Ik vroeg hem hoeveel dan wel en suggereerde dat hij misschien wel 50.000 kilometer rijdt. Oei, het bleken er 150.000 te zijn.

Op kleinere schaal speelt hetzelfde. Wanneer je zelf een huis wilt bouwen heb je een bouwterrein nodig natuurlijk. Een Nederlander is al dik tevreden met een paar honderd vierkante meter. Vaak zijn de percelen maar één à tweehonderd vierkante meter. Haha, daar moet je in Frankrijk niet om komen. Vijftienhonderd vierkante meter is toch wel het minimum en een beetje vrijheid kun je kopen met een paar duizend meter. Meer…? Dan dat wordt toch weer een hele klus om het te onderhouden. Vooral in het voorjaar dat vaak zacht en regenachtig is, blijf je achter je grasmaaier lopen; het groeit dan waanzinnig hard. Als je klaar ben kun je weer opnieuw beginnen. Dat is de prijs die je voor je vrijheid moet betalen. Maar dat is het zeker waard. Ruimte is hier volop zeker in vergelijking met Holland en daarmee ……poehhh…..de rust.

Dick van der Pijl