Categorieën

Service

De tuin is af (deel 1)

De tuin is af (deel 1)
Nieuws

De tuin is af (deel 1)

  • Dick van der Pijl
  • 21-06-2020
  • Nieuws
De tuin is af (deel 1)
VLAARDINGEN - Iedere zondag op Vlaardingen24 leest u hier een verhaal van Vlaardingers die de Haringstad achter zich hebben gelaten om elders in de wereld hun geluk te zoeken. Volg de belevenissen van Wilma Hollander (Griekenland), Marijke Persijn (België), Cora Vlug (Verenigde Staten) en vandaag Dick van der Pijl (Frankrijk).

Vijf jaar geleden ben ik komen wonen in het huis bij de rivier de Vienne. Het terrein is ongeveer een hectare groot. Voor Nederlandse begrippen een enorm oppervlak; tientallen malen groter dan de doorsnee doorzonwoning. Het huis ligt helemaal vrij aan het einde van een weg die doodloopt bij de rivier, de dichtstbijzijnde buren wonen op meer dan honderd meter afstand, dus lekker ver weg.

Het terrein is eigenlijk een helling en een klein dal waar een beekje doorheen loopt. Geen plek is horizontaal en daardoor nou niet echt makkelijk te onderhouden. Dat was ook wel te zien vijf jaar geleden. Het was een regelrechte ramp. Eigenlijk tientallen jaren weinig of niet  onderhouden. De vorige eigenaar was begonnen met het renoveren van het woonhuis en heeft daar de meeste tijd aan besteed. Bovendien had hij geen groene vingers of hij was er gewoonweg nog niet aan toegekomen. Het terrein was grotendeels overwoekerd door bramenstruiken en varens. Wel had hij blijkbaar de tijd gehad om een BMX piste aan te leggen in dit oerwoud, met springschans en al opgebouwd uit omgezaagde bomen en aarde.  Het moet een monnikenwerk geweest zijn. Leuk natuurlijk wel om de helling af te roetsjen met je fiets maar niet aan mij besteed. Ik woon nu al meer dan twintig jaar in deze streek maar mij krijg je niet op de fiets. Franse weggebruikers zijn te weinig aan fietsers gewend, snijden bochten af en rijden te hard. Ik vind het levensgevaarlijk. Ook de hoogteverschillen zijn te groot. De piste moest dus verdwijnen.

Allereerst hebben we alle hout waar de piste uit was opgebouwd aanhanger voor aanhanger naar de vuilstort gebracht; natte loodzware boomstammen en planken. Vervolgens zo goed en zo kwaad als het ging die plekken geëgaliseerd. Daarna heeft een loonwerkersbedrijf het terrein afgemaaid en na een paar weken toen alles weer een beetje begon te groeien doodgespoten. Misschien niet zo ecologisch verantwoord maar zeer doeltreffend. Vervolgens een tijdje later omgeploegd, geëgd en nieuw gras ingezaaid. Vervolgens heb ik zestig dennetjes gepland om het steilste deel van de helling om in de toekomst minder onderhoud te hebben. Niet gek voor het eerste jaar. De tuin was al enorm opgeknapt; maar af voorlopig nog niet ……Wordt vervolgd.


Dick van der Pijl